Θα με Παρακαλάς

Part 62

Την έβαλα γρήγορα μέσα στο αμάξι και άρχισα να κατευθύνομαι προς το νοσοκομείο. 

Ε-"Πάρε τον Άλεξ τώρααα."φώναξε η Έλλη παίρνοντας βαθιές ανάσες. 

Κ-"Ηρέμησε. όλα θα πάνε καλά."της είπα και πήρα το κινητό στο χέρι μου.

Κ-"Γεννάμε. Νοσοκομείο. ΤΩΡΑ." είπα και το έκλεισα. Δεν μπορώ να διακινδυνέψω να μιλήσω παραπάνω. Πρέπει να έχω την απόλυτη  προσοχή μου στον δρόμο. Δεν είναι ώρα για λάθη.

Φτάσαμε και την βοήθησα να μπούμε μέσα.

Κ-"Λίγο βοήθεια παρακαλώ."φώναξα και δύο νοσοκόμες έφεραν ένα κρεβάτι και την ανέβασαν να ξαπλώσει και την πήρα μακρυά.

Πήγα στην αίθουσα αναμονής και περίμενα.

Α-"Που είναι; Θέλω να την δω. Είναι καλά; Της υποσχέθηκα ότι θα είμαι μέσα μαζί της."είπε πλησιάζοντας με τρέχοντας και αγχωμένος.

Κ-"Ηρέμησε. Καλά είναι. Όταν έρθει η ώρα θα σε φωνάξουν."

Γ-"Εμ ο σύζυγος της δεσποινίς Έλλης;"

Α-"Όχι. Είμαι το αγόρι της."

Γ-"Εσείς θα μπείτε μέσα μαζί της ή η κοπέλα;"

Α-"Εγώ."

Γ-"Είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε." είπε και ο Άλεξ του έγνεψε. Γύρισε με κοίταξε και του είπα ότι θα περιμένω εδώ, και ακολούθησε τον γιατρό.

...

Α-"Κατερίνααααααα γεννήσαμεε."άρχισε να φωνάζει από μακριά. Σηκώθηκα και τον πλησίασα τρέχοντας.

Κ-"Όλα καλά;"

Α-"Ναι η Έλλη είναι μια χαρά και το μωράκι απλά υπέροχο. Είναι το πιο όμορφο κοριτσάκι από όλα."

Κ-"Το ξέρω ότι θα είναι. Μπορώ να τους δω;"

Α-"Ναι έλα μαζί μου."μου είπε και τον ακολούθησα. Μπήκαμε μέσα σε ένα δωμάτιο και είδα την Έλλη ξαπλωμένη με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της.

Κ-"Αγάπη μου. Να σας ζήσει." είπα και την αγκάλιασα. 

Ε-"Ευχαριστώ. Την είδες; Δεν είναι υπέροχη;Είναι το πιο όμορφο μωρό που έχω δει."

Κ-"Γονείς τι να πεις.Όχι δεν την είδα."είπα και κοίταξα τον Άλεξ που δεν μπορούσε να κρατήσει το χαμόγελο του από το να μην φτάνει στα αυτιά.

Ε-"Ωραία γιατί θα την φέρουν τώρα εδώ."είπε και η πόρτα χτύπησε. Μπήκε μέσα μια νοσοκόμα με ένα μωράκι.

Α-"Ναι η πριγκίπισσα μου."

Ήταν σκέτη γλύκα. Δεν το πιστεύω είναι πραγματικά το πιο όμορφο μωρό.