Ona hiç sarılamamıştım mesela.
Hiç elini tutamamıştım.
Hiç öpememiştim.
Hiç koklayamamıştım.
Hiç sevdiğimi söyleyememiştim.
Hiç dokunamamıştım.
Hiç beraber uyuyamamıştık.
Hiç saçlarıyla oynayamamıştım.
Hiç dizlerine yatamamıştım.
Hiç özlediğimi söy...
Tanıtıma yorum yapanlardan seçeceğim demiştim! Diğer yazanlara da çok teşekkür ederim, yorumların hepsi birbirinden güzeldi 💕
~
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Aslında hiçbir şeyin faydası yok, içimizde gün doğumu gibi doğan umudun da, akşam üzeri üzerimize kara bir bulut gibi çöken hasretin de hüznün de, buram buram göğe yükselen özlemin ve kaldırımda yürürken silsile halinde birbiri ardına eklenmiş anıların oluşturduğu yüzümüzdeki düşünceli tavrın da ve hatta, hatta gerçekten daha gerçekçi olan rüyalarımızın da, dokunsan uzanacakmışsın gibi yakında hissettiğin hayallerin de, özene bezene bakıp sakındığımız ümidin, yaptığımız ince hesapların ve tuttuğumuz yasın da, aslında, aslında hiçbir şeyin faydası yok.
Aslında her şey kendi tuttuğu türküde gelişiyor ve su akıp yatağını buluyor. Aslında yaptığımız hiçbir şeyin faydası yok. Yaptığımız tek şey, bir şey yaptığımızı zannetmek. İlerliyor olduğumuzu düşünmek. Yaptığımız her şey aslında hiçbir şey.
Yapmak istediğimiz şeyi yaptığımızı ya da yapmaya yakınlaştığımızı sansak da aslolan yanılgı. Aslında biz, biz kendi ekseninden dışarıya adım dahi atamayan insanlarız. Biz buyuz, bu kadarız. Kimsenin hayatını değiştirebilecek sihirli parmak uçlarına sahip değiliz. Kimsede etki bırakılabilecek bir farkındalığa sahip değiliz. Kimsenin zihnine nakış gibi işleyecek hal ve hareketlerimiz yok. Yıllar geçtiğinde, bulunduğunuz gençlik ortamının her bir genci teker teker birbirinden bağımsız olarak farklı farklı yerlerde yuva kurmuş halde iken, gençlik aşkı olarak anımsanacak hiçbir aşkın sahibi biz değiliz.
Biz bundan ibaretiz. Daha olay halinde akla yer etmeyen, unutulması kolay, her insandan bir parçayı içimizde saklayacak kadar hatır sahibi, her hatıraya kutsal gözüyle bakan fakat ismimizin dahi laf arasında geçmeyeceği sessiz, sönük yaşantılı insanlarız.
Bir sigara kadar bağlılık meydana getiremeyen ve kimsenin ihtiyaç duymadığı, kimsenin özlem duymadığı, kimsenin aniden aklına düşmeyecek olan insanlarız. Kısacası hor görülen kesimiz. Garip. Oysa hiçbir şeyden anladıkları yok. Bir bakışta, bir kokuda kaybolmak nedir bilemezler mesela. Her hareketin ne anlama geldiğini düşünüp kafa patlatmayan insanlardan böyle muamele görmek ne garip. Bizim kafaya takacak bunca şeyimiz varken onların boş kafalarıyla bizi ötekileştirmesi ne garip.
Tükeniyoruz ve kimse farkında değil. Bu bile hayatımızın başka hayatlar üzerinde hiçbir tesiri olmadığının kanıtı. Acı çekiyoruz, kendimizi yerden yere atıyoruz, sürükleniyoruz, debeleniyoruz ve en kötüsü her yeni günde öleceğimiz güne biraz daha yaklaşıyoruz ve hala gelen giden yok. Garip. Aslında yapabileceğimizin en iyisini, elimizden gelen her şeyi yapıyoruz fakat bu bile küçük bir çentik dahi etmiyor. Ve daha garip olan ise sizin her şeyiniz küçük bir çentik bile etmezken, kimisinin hiçbir şeyi koca bir çentik atabiliyor insanların hayatının tam ortasına.
