My Life - Louis Styles

-3-

Pov. Louis

Ik wordt wakker door een wekker. Ik voel iemand bewegen en dan stopt het geluid. Een hand gaat door mijn haren en ik hoor de ochtend stem van mijn vader. "Boo." Ik mompel wat en leg mijn hoofd in zijn nekholte. "Je moet straks naar school." Ik zucht waardoor hij grinnikt. Hij doet zijn arm om me heen waardoor ik glimlach. Ze zijn zo vaak weg en de aandacht die je dan krijgt als ze terug zijn is geweldig. Andere kinderen hebben ouders die dagelijks bij hun zijn, maar de kinderen met beroemde ouders begrijpen elkaar. "Ik moet straks gaan." Mompel ik. "Zal ik je naar school brengen?" "Ik heb om acht uur met Eleanor afgesproken. Ze moet me wat vertellen." " Zal ik je brengen?" "Oké." "Is het iets ergs?" "Ik weet het niet, maar ik ben bang." "Het komt goed oké. Vertel het me vanmiddag als het kan, misschien kan ik helpen." " Zijn jullie niet weg?" "Tot vier uur. We komen daarna meteen naar huis." Ik knik en hij gaat rechtop zitten. Mijn hoofd leg ik op de kussen. "Hup, omkleden." Hij kust mijn wang en loopt hij loopt de kamer uit. Ik zucht en sta op. Ik pak wat kleren en trek ze aan. Ik doe mijn haar en loop naar beneden. "Haal je bord!" Roept Niall. "Ik moet niet!" Ik ga op de bank zitten en pak mijn telefoon.

"Je moet wat eten, Lou." Hij legt het bord op mijn schoot. "Ik moet echt niet." Ik leg het bord op tafel. "Waarom niet?" "Eleanor moet we wat vertellen." "Is het erg?" "Ik... Ik weet het niet." Ik ga tegen hem aan zitten. "Bel me als het erg is, oké." Ik knik. "Ga ook naar Stan, oké. Hij kan je ook helpen op dat moment. En daarna bel je papa of mij." Ik knik.

"Heb je alles bij je?" Ik knik. "Bel me straks, oké." Ik knik en druk een kus op zijn wang. "Bye." "Tot straks." Ik glimlach en stap de auto uit. "Louis!" Bebe komt aangerend. We kennen elkaar al sinds groep 5 en sinds dien zijn we altijd close geweest. Ze omhelst me. Ik glimlach en omhels haar ook. "Waarom ben je zo vroeg?" vraagt ze terwijl ze me los laat. "El moet wat vertellen." "Oké, ik zie je in de les, oké." Ik knik en ze loopt weg ik loop richting Eleanor. Ik ga naast haar zitten en glimlacht zwak. "Hey." "Hey." zegt ze zacht. Ze veegt haar tranen weg. Ik breng mijn duim naar haar gezicht en veeg nog een paar tranen weg. "Is het zo erg?" vraag ik zacht. Ze ademt diep in en uit en daarna knikt ze. "Wat is er zo erg?" "Die avond dat we het samen gedaan." Ik knik zacht. "We hadden..... We hadden niks gebruikt." mijn ogen worden groot. "Je bent toch niet?" ze begint te huilen. "Ik ben zwanger, Louis." Ik leg mijn hand op haar onderrug. Ik wordt vader? Ik ben vijftien. Wat zal papa en papa ni wel niet denken? Ik ben vijftien!

"Louis, zeg wat." Ik kijk haar aan. Ik zie haar bijna niet door de tranen in mijn ogen. Ik sluit mijn ogen en ik voel de tranen langs mijn wangen rollen.

"Ik-" Ik zucht. Ik kan niet normaal praten. "Ik... Ik weet het niet Eleanor. Jij bent zestien, ik ben vijftien! Ik kan nu toch geen kind hebben, ik ben jong, te jong." "Ik ga het niet weg doen en het kindje verdiend niet om op te groeien met alleen een moeder." ze veegt mijn tranen weg. "Alsjeblieft." zegt ze zacht. Ze pakt mijn hand en ze legt die op haar buik. "We hebben binnenkort een familie." Ik haal langzaam mijn hand weg. "Laat me denken." zeg ik zacht. Ik sta op en ren weg. Ik hoor dat ze mijn naam schreeuwt, maar ik ren door.

Ik ren naar de wc en sluit mezelf op. De bel gaat, de eerste les begint nu. "Louis." Bebe haar stem vult de kamer. "Louis wat is er gebeurd, wat heeft ze verteld?" "J-je moet naar de les." snik ik. "Ik laat je niet zo achter, doe de deur open Lou." Ik druk mijn knieën tegen mijn borst en ik leg mijn gezicht tegen mijn knieën. "Ik ben zo dom." snik ik. "Zeg dat niet over jezelf Lou, doe die deur open! " Ik blijf stil in de hoop dat ze weg gaat.

"Hallo, Harry." mijn hoofd schiet omhoog. "Nee." snik ik. "Ja dat kan je zeggen. Ik ben bij Louis, maar hij huilt. Hij heeft zich opgesloten in de wc's. Ik weet dat je druk ben, maar kan je alsjeblieft hier komen."

"Dankjewel."

Bebe, Hannah, Stan en Eleanor zijn de enige die weten dat ik het kind ben van Harry en Niall. Ik wil een normaal school-leven zonder dat allemaal fans op me afkomen. Hun weten het, omdat hun bij mij thuis komen voor de rest niemand. Ik ga altijd naar de andere toe.

"Harry komt eraan, Lou." Ik verberg mijn hoofd dieper tegen mijn knieën.

"Waar is hij?" hoor ik na een paar minuten. "Hier in deze. Ik zal gaan zodat jullie alleen zijn." "Dankjewel Bebe." de deur gaat dicht en het is stil. "Lou?" Ik probeer mijn gesnik in te houden. "Kan je de deur openen voor mij? We zijn alleen." Ik beweeg niet. Het is weer een paar seconde stil. "Ik ben bezorgd om je Lou, doe de deur open alsjeblieft." Ik zet één voet op de grond. "Alsjeblieft, doe de deur open." Ik zet mijn andere voet op de grond en ik sta op. De pijn in mijn knieën is groot. Ik haal het slot eraf en de deur wordt geopend. Ik omhels hem en begin meteen te huilen. Zijn armen gaan om me heen.

"Sshh, ik ben bij je." Hij wrijft over mijn rug. "Concentreer op mijn hartslag." Ik sluit mijn ogen en Probeer me erop te concentreren.

"Ik ben zo dom, pap. Zo ongelooflijk dom." "Kijk me aan." Ik kijk hem aan en hij veegt mijn tranen weg. "Je bent niet dom." Ik ga uit zijn armen en doe een paar stappen achteruit.

"JAWEL! Ik ben zo ongelooflijk dom! Eleanor is zwanger! Zwanger pap!"