My Life - Louis Styles

-7-

Pov. Harry

Als de deur dichtgeslagen is loop ik naar de keuken. Niall leunt tegen de aanrecht terwijl hij naar beneden kijkt. "Moest je zo doen? Hij is al overstuur en nu kom jij er ook bij. Hij heeft hulp nodig, Niall." "Harry, hij is vijftien! Hij krijgt een kind en drinkt!" "Hij werd gedwongen, Niall!" "Door wie?" "Weet ik niet." "Met wie gaat hij om!" de voordeur gaat met een klap dicht. Ik ren naar de deur en open de deur. Ik kijk om me heen, maar ik zie hem niet. Ik ren naar zijn kamer. Er is niemand. "Is hij weg?" "Wie moest er anders weg, Niall!" Ik kijk de kamer rond, maar er ligt nergens een briefje. "Had je niet gewoon met hem kunnen praten! Ik weet dat het als een schok komt, maar hij heeft onze hulp nodig!" "Ik wist niet wat ik deed, Haz." "Hij krijgt op vroege leeftijd een kind netzoals ik, ik had ook alle steun nodig van mijn moeder." "Maar Haz bij jou was het anders." "Dat weet je niet Niall, hij is gedwongen om te drinken wat als hij gedwongen is om met haar naar bed te gaan." "Ik weet het niet." Ik laat mezelf op zijn bed zitten. Niall komt naast me zitten en legt zijn hand op mijn been. "Het spijt me." Ik reageer niet het enige wat ik doe is mijn hoofd op zijn schouder leggen. "Ik weet dat je boos bent, maar-" "Ik ben niet boos, ik ben bezorgd en nu dat hij weg is wordt ik helemaal gek in mijn hoofd." "We kunnen Bebe bellen vragen of hij bij haar is." Ik sta meteen op en ren naar beneden. Ik pak mijn telefoon en bel haar op. "Ik app Louis." roept Niall.

"Hallo?"

"Hey, met Harry."

"Hey, waarom bel je?"

"Is Louis bij jou?"

"Nee."

"Weet jij waar hij kan zijn?"

"Bij Eleanor."

"Nee, die wilt hij vandaag niet zien dacht ik."

"Ging het over wat Eleanor moest zeggen tegen hem?"

"Ja."

"Ik heb nog niks van Louis gehoord erover het enige was op de wc vanochtend."

"Ja, hij was flink overstuur, bedankt voor het bellen."

"Ik weet dat hij het niet alleen kon en jij bent waarschijnlijk het belangrijkste in zijn leven dus ik moest je bellen."

"Dankjewel."

"Is Louis het huis uitgelopen?"

"Jup en hij heeft waarschijnlijk mij en Niall horen schreeuwen tegen elkaar."

"Waarom schreeuwde jullie? Als ik het niet mag weten zeg niks dan."

"Het ging over Louis. Eleanor is zwanger."

"Zwanger, dat meen je niet."

"Helaas wel."

"Misschien is hij wel bij Eleanor. Heb je haar nummer?"

"Nee, wil je die naar mij sturen?"

"Is goed en ik zal Louis ook proberen te bellen. Als ik iets weet bel ik je."

"Dankje Bebe."

"Geen probleem, ik zal het nummer sturen. Bye."

"Doei."

"Hij is niet bij haar he?" Ik schud mijn hoofd en laat mezelf op de bank zitten. Niall komt naar me toe en omhelst me.

"Louis reageert niet op het bellen en laaste keer dat hij op app was was vanmiddag." "Wat als er wat met hem gebeurd is?" "Zo gaan we niet denken oké." Hij kust me snel en daarna wrijft hij over mijn arm. "Bebe gaat het nummer van Eleanor sturen." "Denk je dat hij bij haar zal zijn?" Ik haal mijn schouders op. Mijn telefoon gaat af en ik zie dat Bebe het nummer heeft gestuurd. Ik typ snel dankje en daarna druk ik het nummer aan.

"Hallo?"

"Hi Eleanor met Harry."

"Oh, hi."

Ik hoor iemand op de achtergrond.

"Is Louis bij jou? Hij is het huis uit gelopen en we weten niet waar hij is."

Ik hoor een kus geluid. En daarna giechelt ze.

"N-nee hij is niet hier. Uhm misschien is hij bij Bebe."

"Nee die heb ik hiervoor gebeld."

"Hij is niet hier als ik iets weet zal ik het zeggen."

"Eleanor hang op." Hoor ik iemand mompelen. Dat was totaal niet de stem van Louis.

"Ik ga, doei. Als jij iets weet kan je het tegen me zeggen ik ben nu bezorgd om hem."

"Ja."

"Doei."

"Doei."

Ik kijk Niall aan en schud mijn hoofd. "Louis is daar niet, maar wel iemand anders." "Kan toch een vriend zijn." "Ik hoorde een kus en daarna giechelde ze." "Denk je dat ze vreemd gaat?" Ik haal mijn schouders op. "Ik ga Louis proberen." mompel ik. Ik bel Louis op.

"Alsjeblieft, Louis."

Ik zucht en hang op. Niall drukt me dicht tegen hem aan. "Ik weet niet met wie hij allemaal bevriend is. De enige die hier over de vloer komen is Bebe, Stan en Eleanor en voor de rest geen idee."

Ik wordt wakker. Ik heb de hele nacht amper geslapen. Als ik wakker werd ging ik naar Louis zijn kamer kijken of hij er was, maar helaas elke keer was hij er niet. Ik stond op en liep naar Louis zijn kamer. Ik opende de deur en weer was het leeg. Ik liep naar zijn bed en ik legde mijn hoofd op zijn kussen. "Waar ben je, Lou." mompel ik zacht. Na vijf minuten loop ik naar beneden. Ik zeg de waterkoker aan en leun tegen de aanrecht. Meestal zou Louis nu ook wakker zijn. Ik zou thee voor hem maken en ik zou zijn ontbijt maken anders zou hij niks eten. Ik draai me om en kijk uit het raam. Ik blijf kijken. Stiekem hoop ik gewoon dat Louis langsloopt, maar helaas zou dat te mooi zijn. Ik voel twee armen om mijn middel. "Hey." Ik leg mijn hand op zijn handen. "Hij is niet thuis gekomen." zeg ik zacht. Niall legt zijn hoofd op mijn rug. "Ik hoorde je vaak uit bed gaan." Ik zuchte zacht. "Ik hoopte dat hij terug was." Hij haalt zijn hoofd van mijn rug en draaide me om. Hij veegde mijn tranen weg. "Het spijt me zo." zegt hij zacht. Ik omhels hem. "Probeer rustig te blijven." zeg ik zacht als hij steeds meer begint te trillen. "Als ik niet zo dom reageerde." "Ik deed ook zo, hij zakte op de grond." "Hij is weggelopen, omdat ik schreeuwde en weg liep." "Ik zal straks school bellen, kijken of hij wel op school is." Hij knikt. Ik druk hem dichter tegen me aan terwijl ik mijn ogen sluit.