My Life - Louis Styles

-4-

Pov. Louis

"Ze is wat!" Ik laat mezelf tegen de muur glijden naar beneden. Ik verberg mijn hoofd in mijn handen. "Louis je bent vijftien!" "Ik kan het niet herinneren." snik ik. Hij knielt voor me neer. "Kijk me aan." Ik kijk langzaam op naar hem. Hij ziet er niet boos uit, meer teleurgesteld. "Hoezo je kan het niet herinneren?" "Ze dwongen me, ik was een mietje als ik niet dronk." snikte ik. "Ik ben zo dom! Ik breng alleen maar problemen." Hij slaat zijn armen om me heen. "Rustig oké. We praten er later over wordt nu rustig. Ik wil niet met je naar het ziekenhuis." zegt hij zacht terwijl hij door mijn haar streelt. "Ik neem je mee naar de studio, oké." "Ik ga wel naar huis, ik wil niet nog meer problemen veroorzaken." "Hey, dat doe je niet. Oké nu is er een probleem, maar vanavond gaan we met Niall praten. We vertellen het hem vanavond." Ik knik en verstop mijn hoofd in zijn nekholte. "Het spijt me zo." "Het is oké. Nee eigenlijk niet, maar Louis ik ben en blijf je vader. Ik zal je overal mee helpen, zelfs met de onverwachte dingen." "Ik wil het niet, ik wil nog zoveel doen en met een kind kan dat niet." "We vinden wel een oplossing oké." Ik knik zacht. "Kom we gaan je ziek melden." Hij kust mijn voorhoofd en staat op. Hij helpt mij opstaan. Hij doet zijn muts van zijn jas op. "Ik weet dat nogsteeds niemand het mag weten." "Sorry." "Verontschuldig je niet steeds. Ik ben niet boos, oké. Het komt allemaal goed." Hij wrijft over mijn wang.

"Loop jij alvast naar de auto?" Ik knik. We lopen naar buiten en hij geeft mij de sleutels. Als ik bij de auto ben stap ik in.

Hoe gaat mijn leven veder? Wie zegt dat Eleanor en ik voor altijd bij elkaar kunnen blijven. Ik wilde altijd wel een kind, maar nu? Niet echt. Ik moet nu veel bij Eleanor zijn en dat zal weer meer tijd pakken dan dat ik bij mijn ouders ben. Nog minder tijd met hun. Ik zie ze soms al dagen niet en nu ik dat kind krijg zal ik ze al helemaal niet zien. Ik moet nachten bij haar slapen. Wat zullen haar ouders er van vinden? Zullen ze me haten? Ik bedoel ik heb hun dochter zwanger gemaakt. Ze weten dat Eleanor drinkt en dat vinden ze niet erg, maar mijn ouders wisten er niks van af. Ze zullen teleurgesteld zijn. Pap deed er nog best rustig over, maar ik zag de teleurstelling in zijn ogen. Papa Ni, hij gaat zo teleurgesteld zijn.

De deur gaat open en dicht. Ik kijk opzij en hij glimlacht zwak. "Het komt goed we gaan een oplossing vinden." Hij veegt mijn tranen weg. Ik geef hem de sleutels en leg mijn hoofd tegen het glas. De rest van de auto rit was ik stil, maar pap zong zacht mee met de nummers die op waren.

Zijn stem maakt me rustig. Als ik vroeger niet kon slapen zongen hij en papa ni. Ik viel bij het halve lied al in slaap.

"Louis." Ik kijk op. "Je moet je muts en deze sjaal om doen. Er staan fans voor de deur." Ik knik en doe de sjaal om me heen. Ik verberg er een deel van mijn gezicht mee. Als ik de auto uit ben pak ik mijn vaders arm. "Hou je hoofd omlaag." Hij drukt me dicht tegen zich aan en ik hou me hoofd omlaag. Ik voel mensen en veel geschreeuw. Ik voel handen op mijn lichaam, iets wat ik totaal niet fijn vind. Weer rollen er tranen over mijn wangen.

"Sshh, kom geef je jas." Ik geef mijn jas met de sjaal erin. Ik ga op de bank zitten. Mijn telefoon gaat af. In zie Eleanor's naam staan. Na een paar seconde klik ik opnemen.

"Hey." zeg ik zacht.

"Lou, waar ben je?"

"Studio."

Ik veeg mijn tranen weg.

"Ik moet met je praten, we moeten het hebben over onze kind."

"Ik... Ik weet het niet Eleanor."

"Ik ga het kind niet weg doen, dat heb ik je al gezegd."

"Ik wil en kan nog geen vader worden!"

Pap legt zijn hand op mijn knie. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

"Jij begon ermee!"

"Ik kan het niet eens herinneren."

"Ik wel, al te goed."

"Niet nu."

"Je hebt magische handen, Lou."

Ik hang op en gooi mijn telefoon op de andere bank. Ik ga uit de greep van mijn vader en klem mijn handen in mijn haren. "Rustig." Ik voel zijn hand op mijn rug. "Ik wordt gek van haar" Ik sta op. "Ze zegt dingen, ik kan niks herinneren pap!" Ik klem mijn handen weer in mijn haren. "Laat je haar los." Hij haalt mijn handen uit mijn haren. Hij drukt me tegen hem aan. "Ik wordt gek van haar, zo ongelooflijk gek."

Pov. Eleanor

"Hij werd gek." grinnik ik. "Hij is. Vijftien en denkt dat hij een kind krijgt." zegt Stan. Ik glimlach en loop naar hem toe. "Gelukkig is die van jou." Hij grinnikt en drukt zijn lippen op die van mij. "Als hij erachter komt zijn er hem als vriend kwijt." "Ik ben vreemd gegaan, sowieso zou ik hem kwijt raken." "Heb je hem überhaupt ooit echt leuk gevonden?" Ik haal mijn schouders op. "Hij is schattig, maar niet mijn type." "Hij vindt je wel echt leuk." "Wie niet." glimlach ik. Ik doe mijn armen om zijn nek. Zijn armen gaan om mijn middel. "Ik hou van je." "En ik van jou."