My Life - Louis Styles

-5-

Pov. Louis

"Hey, Lou." Ik glimlach zwak naar Zayn. "Haz, we moeten repeteren." "Ga je mee of blijf je hier?" "Mag ik naar buiten?" "Ben je straks terug?" Ik knik. "Niet langer dan een uur, oké." Ik knik en omhels hem. "Zayn, kan je zeggen dat ik straks kom." "Is goed." Ik hoor hem weglopen. "Doe voorzichtig." "Ik ben niet meer vijf, pap." Hij grinnikt. "Helaas niet." "Toen ik vijf was had ik niet zoveel zorgen." "Helaas wordt je ouder en komen er problemen, maar daar komen we samen door heen." Hij kust mijn voorhoofd. "Waarschijnlijk staan er nog fans dus verberg jezelf." Ik knik en pak mijn jas. "Succes met repeteren." "Thank you." ik omhels hem nog snel en daarna loop ik weg. Ik doe mijn oortjes in en loop naar buiten. Een beveiliger loopt met me mee door de fans.

"Veder hoeft u niet mee, dankuwel voor de hulp." "Als je hier weer bent bel me dan, zodat ik je kan helpen." Ik glimlach en knik.

Ik loop weg en onderweg kom ik een rivier tegen. Ik ga op het bankje zitten.

"Louis!" Ik kijk achter me en zie een groep meiden naar me toe rennen. "Jij bent toch de zoon van Harry en Niall van One Direction?" "Ja dat is hem!" de groep wordt steeds groter en er worden foto's van me genomen. Ik sta op en probeer weg tekomen. "Alsjeblieft laat me erdoor." "Je lijkt zoveel op Harry!". "Je bent zo schattig." zoveel dingen hoor ik door elkaar. "Alsjeblieft." zeg ik zacht. "Ik wil een foto, Louis!" ze trekken aan mijn kleren. "Alsjeblieft laat me los." "Trek niet aan hem! Het is geen pop!" Ik glimlach dankbaar naar haar. "Sorry, jongens." roep ik en ik ren weg. Ondertussen bel ik pap H op.

"Louis, is alles goed?"

"Fans." zeg ik buitenaden.

"Ben je aan het rennen?"

"Ze weten dat ik je zoon ben en ja ik ben aan het rennen."

"Waar ben je?"

"Bijna bij de studio."

"Je weet de nooduitgang?"

"Ik ren daar naar toe."

"Is goed."

Pov. Harry

Ik sta bij de nooduitgang. Ik zie Louis en hij rent het gebouw binnen. Hij leunt op zijn knieën en hij hapt naar adem. "Hey." Hij glimlacht zwak. "Leg je armen boven je hoofd dat vergroot je long inhoud."

"ze weten dat ik jullie zoon ben." "Hoe?" Hij haalt zijn schouders op. "Waarschijnlijk hebben ze me met jou gezien." Ik knik. "Het spijt me." "Je kan er niks aan doen." "Hey Lou, je gaat rond het internet." zegt Niall zacht. Louis kreunt en verbergt zijn hoofd in zijn handen. "Waarom gaat dat binnen een seconde al rond!" "Dat hebben we vaak." Hij gaat naast Niall zitten. Niall doet zijn arm om mijn middel. "Hoe ga ik nu naar school zonder mensen om me heen?" "We gaan wat regelen voor je." zegt Niall. Louis knikt en legt zijn hoofd op Niall's schouder.

Louis denkt dat Niall zijn echte vader is, maar helaas is dat niet zo. We willen het het Louis ooit vertellen, maar het is moeilijk. Ik kan er niet over praten. Over een paar maanden is het zestien jaar geleden dat ik verkracht ben door mijn vader, mijn bloed eigen vader. Toen we erachter kwamen dat ik zwanger was had ik alles opgebiecht. Mijn vader mocht meteen vertrekken en ik was al zover zwanger dat ik het niet meer weg kon halen. En die dag dat Louis geboren werd was ik spoor verliefd op hem. Ik ben zo blij dat ik hem niet hem laten weghalen. De eerste jaren waren zo ongelooflijk moeilijk. Toen ik zestien was begon ik pas echt met vol time op Louis passen. Ik had besloten om te stoppen met school, zodat ik meer tijd met hem kon doorbrengen. De jaren daarvoor heb ik ook veel met hem gedaan, maar op mijn zestiende wilde ik al de verantwoordelijkheid van Louis op mij. Ik wilde hem naar school brengen, ik wilde laten zien dat hij mijn zoon is en hoe ongelooflijk trots ik op hem ben. Hetzelfde jaar had ik me ingeschreven voor de XFactor en zo heb ik de jongens leren kennen. In het eerste jaar al kregen Niall en ik een relatie. Al snel wou hij me helpen met Louis, netzoals de anderen. Binnenkort zal het wel komen waarom ik tien was toen ik hem kreeg. Ik zal het niet voor altijd kunnen achterhouden.

"Niall je moet even op de bank zitten." Hij knikt en Louis komt naast me zitten. Zijn handen trillen en hij kijkt me bang aan. "Het komt goed." zeg ik zacht. "Wat is er?" Ik kijk Louis aan en hij kijkt naar Niall. "Ik... Eleanor..." Hij schud zijn hoofd en verstopt zijn gezicht in zijn handen. Ik leg mijn hand op zijn rug. "Is het uit tussen jullie?" Ik schud mijn hoofd als Louis niks doet. "Wat is er dan?" Niall legt zijn hand op Louis zijn knie. Louis gaat rechtop zitten. Zijn ogen zijn rood. Ik leg mijn hand op zijn rug en wrijf er over.

Het is stil.

"Ik wordt vader." zegt hij zacht. Niall's ogen vergroten en in zijn hand glijdt van Louis knie. "Vader?!" hij knikt. "Je bent vijftien! Je hebt nog een heel leven voor je, Louis!" een snik verlaat Louis mond. "Wanneer is het gebeurd?" "Toen jullie twee weken weg moesten was ik bij vrienden." "En toen hebben jullie het gedaan?" hij knik. Niall's hand gaat door zijn haar. "Wouden jullie het allebei?" "Ik..." Louis blijft stil. . "Jij wou het niet?" "Ik kan niks meer h-herinneren." "Hoezo je kan niks meer herinneren?" "I-ik weet het niet meer." Ik wist dat hij het niet durfde te vertellen. "Zeg me de waarheid Louis! Ik zie dat je liegt." Louis krimpt in één. "Niall, alsjeblieft." "Jij weet het, waarom kan hij het niet herinneren? Lieg niet tegen me Harry! Alsjeblieft." "Gedronken." zegt Louis zacht. Niall's ogen vergroten weer. "Je hebt gedronken!" Niall staat op. "Niall, rustig." Ik loop naar hem toe. "Louis!" tranen lopen over Louis zijn wangen. Ik pak Niall vast, maar hij wurmt zich los en hij loopt naar de keuken.

"Hij haat me." Louis rent naar boven en ik hoor zijn deur met een klap dicht gaan.