My Life - Louis Styles

34

Pov. Louis

Mijn handen gaan om die van hem en ik probeer hem los te trekken. Ademen ging steeds moeilijker.

"Jij bent net zo nutteloos zoals je vader." sist hij. "Des laat hem los!" schreeuwt Oma en ze probeert hem los te trekken, maar niks lukte. Ik trap op zijn been en hij sist en hij geeft mij een knietje tegen mijn buik. Ik kreun van de pijn. Tranen rollen over mijn wangen en ik hap naar adem. "Laat los." haal ik uit. "Des!" schreeuwt oma de hele tijd door. Na een paar secondes laat hij mij weer los en val ik op de grond en hij begint mij te schoppen. Mijn armen doe ik om mijn hoofd heen en schreeuwen van pijn verlaten mijn mond. "Des stop!" oma trekt hem weg. Ik kijk op en ik zie dat hij oma op de grond duwt. "Hou op! Niet oma." snik ik en hij draait weer om naar mij. "Hou je bek Rat."sist hij en ik krijg weer een schop in mijn zij.

De deur gaat open. "Mam? Louis?" schreeuwt pap en Des kijkt naar de deur. Oma heeft hij geappt. "Louis!" schreeuwt hij en dan staat hij stil. "P-pap?" "Hoi zoon." grijnst hij. "Wat doe jij hier?" sist Niall. Papa H rent naar mij toe.

Pov. Harry

Mam:
Kom nu naar huis

U:
Alles goed?

Mam?

"Niall we moeten naar huis." roep ik. "Wat is er aan de hand?" vraagt Niall en de jongens kijken me aan. "Mam appte, we moeten meteen naar huis." "Ga, wij hendelen dit." zegt Liam en ik knik en we rennen naar de auto. "Wat kan er zijn?" zegt Niall. "Louis." zeg ik. "Er moet iets met Louis zijn, hij was alleen thuis en nu is mam er. Er moet iets zijn." zeg ik en ik rij snel naar huis.

"Mam? Louis?" schreeuwt ik als ik de deur open doe. We rennen naar binnen en ik zie Louis op de grond. "Louis!" schreeuw ik en dan zie ik hem. Ik sta stil. Voor even stopt mijn hart met kloppen.

Wat doet hij hier?

Hoe weet hij waar ik woon?

"P-pap?" zeg ik zacht. "Hoi zoon." grijnst hij. "Wat doe jij hier?" sist Niall. Ik kijk naar Louis en ik ren naar hem toe. "Flikker op!" sist Niall. "Louis, hey, lieverd." Louis kijkt naar me. Snikken verlieten zijn lippen en ik zag zijn pijn. En toen zag ik rood bij zijn nek. Ohnee. "Louis." zeg ik zacht en ik raak zijn nek voorzichtig aan en hij snikt nog een keer.

Ik draai me meteen om en ik sta op en ik loop naar hem toe. "Jij laat mijn zoon met rust." sis ik. "Mij aanraken kon al niet, maar nu zit je aan mijn zoon!" schreeuw ik. "Hoe durf je!" schreeuw ik en ik geef hem een klap in zijn gezicht. "Jij komt niet aan hem." sis ik. "Jij verteld mij niet wat ik moet doen." sist hij en hij wilt mij slaan, maar ik pak zijn arm. "Jammer, ik ben niet meer die kleine jongen die niks kan doen met jouw sterkte. Pap we zijn zestien jaar verder en nu laat ik mij niks meer doen." zeg ik. "Je komt aan mijn zoon en dan ben je te ver gegaan." sis ik. "Je bent nogsteeds dezelfde zwakkeling als 16 jaar geleden." zegt hij. In mijn ooghoek zag ik dat mam naar Louis ging. Hij rukt zijn arm los en hij loopt naar achteren. "Politie is onderweg." zegt Niall. "Wat?" zegt Des meteen. "Iets wat we al eerder moesten doen." zeg ik. Ik hoorde de politie al. Niall rende snel naar de deur en deed de deur open. Er rennen mannen en vrouwen naar binnen. Ik ga bij hem weg. "Des Styles?" Pap geeft mij een dodelijke blik.

Wat er daarna gebeurde ging allemaal te snel. Niall pakte mij vast, pap werd meegenomen en een vrouw was bij Louis en Oma. Er werden ondertussen vragen aan mij en Niall gesteld.

Toen iedereen weg was sloot ik de deur. Louis lag nu op de bank, daar hadden ze mee geholpen. "Ik ga pijnstillers pakken." zegt Niall en ik loop naar louis toe.

"Boo." Hij snikt. "Sorry." snikt hij. "Ik had hem nooit naar binnen moeten laten, maar ik wist het niet." snikt hij. "Lieverd luister naar me. Dit is niet jou fout." zeg ik. Ik ga naast hem liggen en hij gaat meteen tegen mij aan liggen. Ik doe voorzichtig mijn armen om hem heen. "Ik heb zoveel pijn." snikt hij en ik druk een paar kussen op zijn voorhoofd. "Papa heeft pijnstillers." zeg ik als ik Niall zie. "Je moet even rechtop Boo." zegt Niall en samen helpen we Louis die snikt. Mam komt beneden met zalf en nieuwe kleren. Nu weer ik niet of die kleren gaat werken. Hem omkleden nu gaat hem waarschijnlijk niet worden. Nu moet zijn trui wel uit.

Louis neemt zijn pillen in. "Louis ik heb hier zalf dat zal helpen voor de blauwe plekken." Louis schud meteen zijn hoofd. "Pijn." snikt hij. "Het zal alles verlichten Louis." zeg ik. Louis zucht alleen. Niall helpt hem met zijn trui uit te doen. Ik probeer Louis te kalmeren. "Oma heeft een vest gepakt. Dan hoeven je niet je shirt uit te doen de hele tijd." zeg ik en Louis knikt zacht.

Ik doe de vest bij hem aan. Daarna laten we Louis tegen mij aan liggen en smeert Niall zijn blauwe plekken in. "Luister even goed naar zijn ademhaling." fluistert mam in mijn oor en ik knik. Ik luister naar zijn ademhaling, het klinkt beter dan net. Zijn ademhaling is zeker iets wat we vaker moeten controleren sinds hij Louis gewurgd heeft. Als Louis plekken ingesmeerd zijn doet hij Louis zijn vest dicht.

"Hij zei dat hij je kende. Hij zei dat hij de vader was van Jeroen, jouw beste vriend van vroeger. Hij vertelde dat hij jou wilde vertellen dat hij overleden was, hij vertelde niet dat hij je vader was." zegt hij. "Hij vertelde verhalen over jou en ik geloofde het echt, maar toen ging hij vragen stellen over mij en hij keek de hele tijd en hij zei dat ik op jou leek en toen had ik oma geappt. Ik wist niet dat dat hem was papa, sorry." snikt hij. "Het is niet jou schuld." zeg ik en voorzichtig hou ik hem dicht tegen mij aan. "We gaan een contactverbod aanvragen, zodat hij niet meer in jou beurt kan komen." zeg ik en dan snikt hij weer en ik kijk meteen naar Niall. "Jij ook, papa en oma, gemma, Liam, zayn, iedereen." snikt hij en hij houdt mij stevig vast. "Hij mag niet meer bij jullie komen." snikt hij. "Hij komt niet meer baby, ik beloof het." fluister ik.