My Life - Louis Styles

29

Pov. Louis

"Louis? Het is Zayn. Kan je de deur voor me open doen Babe?" ik zucht en ik pak mijn kussen en ik doe mijn hoofd eronder. "Louis?"

Ga weg!

Ik negeerde iedereen. Mijn telefoon stond uit en ik luisterde muziek via mijn mp4. Niemand kon zien dat ik bijvoorbeeld op mijn telefoon zat. Ze konden berichten sturen, maar niks zou binnen komen. Een mp4 kon ergens handig voor zijn. Ik wist dat het ooit handig zou uitkomen.

De woorden van papa spookte de hele dag door mijn hoofd.

Ik was niet gewild.

Hij loog tegen me.

Hij was niet blij met me

Hij wilde me nooit hebben

Ik heb zijn leven nog meer verpest.

"Louis buddy, ik weet dat je niet wilt praten, maar je kan niet alleen zijn. Wat als we alleen een film gaan kijken samen? Niet praten alleen een film kijken en als je wilt praten dan praat je."

Wat als hun mij ook haten?

Papa mag me niet. Wat als hij tegen hun verteld heeft dat ze moeten doen alsof ze me mogen?

Wat als papa N mij ook niet mag?

Wat als Gemma mij ook niet mag?

Wat als oma Anne mij ook niet mag?

Ik heb niemand dan.

Waar moet ik dan heen?

Dronken mensen spreken altijd de waarheid, toch?

"Louis!" "Ga weg!" schreeuw ik. "Laat me met rust!" schreeuw ik en ik krijg weer tranen in mijn ogen. Ik wil met rust gelaten worden, waarom begrijpt niemand dat.

"Ik blijf bij de deur! Ik laat je niet alleen!" ik zucht en ik pak mijn oortjes weer en ik zet mijn muziek aan. Waarom is het zinnetje ik wil alleen zijn zo moeilijk te begrijpen? Waarom moet ik het op duizenden manieren zeggen voordat ze het zullen begrijpen

Het ging de hele dag door.

Zayn bleef een half uur bij mijn deur zitten.

Liam kwam daarna en Zayn ging naar beneden. Liam probeerde het ook, maar ik zei niks. Ik deed alleen maar mijn muziek harder aan.

Een uur later was oma voor de deur. Ze vroeg of ze binnen kon komen en dat ik alles tegen haar kon zeggen en dat ze eten had. Ze vertelde dat papa zei dat ik vanaf gister avond al niks gegeten heb en dat ik nu echt iets moest eten, want het was 3 uur in de middag. Ik had geen honger. Waarschijnlijk spuug ik het allemaal uit door mijn snikken.

Gemma was er later ook en ze vertelde dezelfde onzin als altijd. Louis ik hou van je praat met me. Het was bullshit. Niemand hield van me, niet eens mijn eigen vader.

En zo kwamen ze nog een paar keer. Ze brachten avond eten, maar die hadden ze netzoals mijn lunch voor de deur gezet. Ze hoopte als ze weg waren dat ik het zou pakken, maar nee

"Louis." ik trok mijn knieën naar me toe. Papa (N) stond weer bij de deur en ik hoorde zijn snikken. "Louis open de deur alsjeblieft." ik voelde bij mezelf ook de tranen opkomen. "Louis ik hou van je en ik ben bezorgd. Alsjeblieft open die deur." zijn stem bram midden in de zin en ik liet mijn tranen rollen. "Ik weet dat je boos bent en verdrietig, maar je moet je niet opsluiten Boo." zegt hij zacht. "Ik had je beter moeten voorbereiden op dit en het spijt me zo. Louis alsjeblieft doe de deur open." snikt hij. Ik veegde mijn tranen weg. Ik vond het moeilijk om ze te negeren. Ik deed er makkelijk open, maar het liefst wil ik papa knuffelen en bij hem huilen, maar mijn gedachtes staan in de weg.

Hij houdt niet van je, mislukkeling

Niemand houdt van je.

Je bent jaren voorgelogen.

"Louis laat iets van je horen. Ik wil weten of je dit hoort." "Ja, je kan gaan." het deed pijn om zo gemeen te zijn. Ik was niet zo, maar ik wilde mezelf pijn wegnemen. Ze hielden niet van mij. Moest ik hetzelfde aan hun laten zien. Ik hoorde papa weer snikken en Liam kwam naar boven en ik hoorde hem praten met papa. Hij snikte en hij praatte over mij. Hoe erg hij me wilt zien, hoe erg hij me wilt troosten om wat papa (h) had gezegd. Ik pakte mijn oortjes weer en ik zette Ed Sheeran op en huilend viel ik in slaap.

Pov. Niall

"Niall?" ik keek op en ik zag Liam en hij omhelsde me snel. "Hij doet nogsteeds niet open. Ik moet hem zien, ik moet hem troosten." snik ik en ik druk mezelf dicht tegen hem aan. "Het doet zoveel pijn dat hij niet open doet." "Louis is waarschijnlijk zo bang Niall. We moeten wachten, we kunnen niet zomaar zijn deur breken. Hij zal alleen maar meer boos zijn." weer verliet een snik mijn lippen. "Het doet pijn. Waarom moet hij pijn hebben? Harry meent er niks van en dat weet ik, maar Louis niet. Ik heb het al 10 keer meegemaakt en Louis nooit tot nu." Liam wrijft over mijn rug.

Deze dag moest echt voorbij zijn.

Ik trek het niet meer.

En Harry was nog niet eens wakker geworden.

Dacht ik.

"Niall, Liam, Haz is wakker." hoor ik Gemma zeggen.

Ik ga uit Liam's armen en we lopen naar beneden. Ik zag Harry tegen Anne aan en Anne had tranen over haar wangen terwijl ze door Harry's krullen ging. Ik liep er naar toe en ik pakte zijn hand voorzichtig. Ik weet dat het het slechtste is wat er is, maar ik drukte toch een kus op zijn hand. Harry keek me aan en ik wrijf door zijn haren geen. Met mijn andere hand wrijf ik over Anne haar schouder.

Dit was een lange dag.

Dit is een lange dag...