My Life - Louis Styles

-8-

Pov. Bebe

Hoopvol kijk ik naar de deur, maar als de leraar de deur dicht doet is meerdere deel van de hoop verdwenen. Louis heeft een hekel aan telaat komen, omdat hij het niet fijn vindt dat iedereen naar hem kijkt als hij binnenkomt.

"Jullie mogen een paar minuten op je telefoon, ik moet even wat regelen."

Ik pak meteen mijn telefoon en open de app van mij en Louis aan.

Laatst gezien: gisteren 07:33

U:
Je bent niet op school

U:
Waar ben je?

U:
Ik spam veel omdat ik me zorgen maak

U:
Ik ben niet te enige, je vader's ook

U:
Dit is niks voor jou

U:
Ik hoop dat er niks met je aan de hand is.

U:
Alsjeblieft als je dit leest laat snel wat van je horen!

U:
Kom vanmiddag rond 5 uur

U:
Hopelijk kom je

U:
Je staat hier niet alleen voor, er zijn mensen die je helpen

U:
Ik hou van je Lou, vergeet dat niet

"Bebe." Eleanor komt naast me zitten. "Heb je iets van Louis gehoord, ik ben erg bezorgd om hem. Hij neemt mijn telefoontjes en ik heb hem nu nodig ik kan niet de baby alleen opvoeden." het laaste zegt ze zacht.

"Gaat het jou alleen om die baby? Er kunnen dingen gebeurd zijn met Louis en jij denkt aan die baby." "Hij is vijftien, hij kan echt wel voor zichzelf zorgen, deze baby niet." "Louis is je vriendje, denk ook aan hem." "Tuurlijk denk ik aan hem." "Je praat alleen maar over die baby, heb je überhaupt wel nagedacht over wat er met Louis kon of kan gebeuren?"

"Iedereen weer op je plek zitten en de telefoons weg." Ik kijk nog snel, maar Louis heeft nogsteeds niet gereageerd. Eleanor loopt weg zonder antwoord te geven. Ze loopt naar Stan en ze glimlacht. Hij wrijft over haar heup en daarna kijkt hij weer naar voren. Sinds wanneer doen hun zo? Ze zaten nooit naast elkaar en raakte elkaar bijna nooit aan.

"Iemand Louis Styles gezien?" er worden allemaal dingen gezegt en sommige kijken de klas rond.

"Nee, hij neemt al een tijdje zijn telefoon niet meer op en negeert iedereen." zegt Eleanor.

Pov. Louis

"Je moet reageren, Louis. Ze zijn bezorgd om je." "Ik heb geen zin om met ze te praten." "Oké geef je telefoon maar ik app ze wel dat je oké bent." ze pakt mijn telefoon, maar ik pak hem meteen weer terug. "Bebe heeft weer berichten naar je gestuurd. Je weet hoe ze is Lou!" "Ik wil met niemand praten, Han." "Louis." zucht ze. "Alsjeblieft vanavond zal ik weer terug gaan, ik zal naar Bebe gaan ik beloof het." "Je gaat naar je vader's." "Ze gaan me haten, ze haten me al. Waarom zou je me dat aan doen!" "Louis je verzint nu allemaal dingen. Ik weet zeker dat ze je niet haten. Op dit moment zullen ze dood bezorgd om je zijn." "Ik ga vanavond eerst maar Bebe. Ze moet zien dat ik veilig ben." "En daarna ga je zeiken dat je bij haar wil blijven." Ik schud mijn hoofd. "Ik ga naar huis." ze knikt. "Zullen we gaan, ik wil naar mijn moeder toe." Ik knik en pak haar hand. "Ik fiets en jij gaat achterop." zeg ik als ik haar naar buiten trek. "Jij kan niet rijden." "Vindt jij." ze lacht en springt achterop.

Als we bij het ziekenhuis aankomen pakt ze meteen mijn hand vast. "Ik ben bij je, ik zal je zei niet verlaten." zeg ik en druk een kus op haar slaap. "Dankje, Lou." Ik glimlach en we lopen naar binnen.

Pov. Niall

"En hoe gaat het met jullie relaties?" Vraagt de interviewer. Ik hoor de jongens antwoorden, maar ik ben er niet echt hij. Het enige wat ik kan denken is dingen wat er gebeurd kan zijn met Louis. Ik weet niet eens of er wat is gebeurd met hem, maar automatisch denk je aan zulke dingen.

"Niall, Harry." Ik kijk op en Harry doet hetzelfde. "Jullie zijn heel afwezig vandaag, gaat alles goed met jullie?" Ik knik snel en Harry haalt zijn schouders op. Veder gaat ze er niet keer op in en laat ze ons een beetje met rust.

"nogsteeds niks van hem gehoord?" vraagt Liam als we back stage staan. Ik schud mijn hoofd. Zayn en Harry zijn drinken aan het halen. "Ik voel me zo schuldig, Liam. Als ik niet zo dom reageerde was hij nu niet weg! Harry zal vast boos op me zijn ookal zegt hij het niet." "Ik ben niet boos, echt niet." Ik kijk achter me en kijk Harry aan. Hij loopt naar me toe en doet zijn armen om me heen. "Als Louis vanavond nog niet terug is kunnen we te politie bellen." Ik knik en leg mijn hoofd bij zijn nek. "Wat als er wat gebeurt is, Harry." "Zeg dat niet, Ni. Je maakt jezelf er bang mee je mij." "Sorry." Hij drukt een kus tegen mijn haar. "Jongens we moeten repeteren." "Laat hun maar even, we zeggen dat ze wat later komen." hoor ik Liam zeggen en daarna ik het stil in de kamer. "Hij is al bijna vierentwintig uur weg, Haz." "Ik weet het." zegt hij zacht. Ik weet dat ik mezelf overstuur maken, maar ik maak hem ook overstuur. Ookal ik Louis niet mijn echte zoon, het voelt wel zo. "Ik ben bang, Ni." Ik wrijf over zijn rug en ik knik zacht. "Ik ook."