"Voor de baby?" Hij knikt. Hij versterkt zijn grip om mijn middel. "Ze komt vanmiddag helpen voor mijn spullen." luide snikken verlaten zijn mond. Niall komt naast ons staan en ik kijk hem aan. Tranen staan in mijn ogen en bij die van hem. "Haar ouders vinden het een goed idee." "Wil jij het?" vraag ik zacht.
Ik wil niet dat mijn kind het huis uit gaat. Hij is vijftien, hij moet nog bij me blijven voor een lange tijd. Ik laat het sowieso niet toe. Van haar ouders mag het, maar het is mijn zoon en ik heb de recht op wat hij doet.
"Nee. Ik wil niet bij jullie weg, papa." "Je gaat ook niet weg." zegt Niall. Hij legt zijn hand op Louis rug. Louis laat mij los en hij veegt zijn tranen weg. Zijn wangen zijn rood netzoals zijn ogen. Traan sporen zie je nog op zijn wangen.
Ik pak Louis zijn hand en we gaan zitten op de bank. Ik zet Louis op mijn schoot en hij legt meteen zijn hoofd op mijn schouder. "Ik wil niet weg, ik wil bij jullie blijven." zegt hij zacht. "Je mag ook nog niet het huis uit." Niall pakt mijn hand vast en ik knik om wat hij zei.
"Ik durf geen nee te zeggen tegen Eleanor." zegt hij steeds zachter. "Ik durf het niet." zegt hij heel zacht. Niall gaat rechtop zitten en kijkt naar Louis. "Hij slaapt half." "Dacht ik al." Louis mompelt weer een paar dingen. Ik wrijf over zijn knie en na een paar minuten is hij in slaap. "Zal ik school bellen om te zeggen dat hij niet komt?" ik knik. "Ik wil hem zo niet naar school laten gaan." "Zal ik zeggen dat hij van huis is weggelopen en dat hij nu overstuur is?" ik knik. "Morgen gaat hij wel naar school." Niall knikt en loopt de kamer uit.
Ik ga onderuit liggen. Ik doe mijn armen om Louis heen en ik luister naar Niall die aan het praten is. Ondertussen wrijf ik over Louis zijn heup.
"Ik heb gezegd dat hij wel met ons meegaat." "Mocht het?" Hij knikt en tilt voorzichtig mijn benen omhoog en legt ze daarna op zijn schoot. "Ze hopen dat hij morgen naar school kan." "Hij kan niet meer lessen missen." Hij knikt. Niall pakt Louis hand vast en hij wrijft met zijn duim rondjes.
"Eleanor bepaald zoveel voor Lou." Ik kijk van Niall naar Louis en daarna knik ik. "Hij kan geen 'nee' zeggen." "Hij moet het leren, Haz. Louis gaat nu door allemaal dingen dat hij niet wilt. Als hij geen nee kan zeggen tegen Eleanor zal hij ongelukkig worden." "Ik weet het." zeg ik zacht. "Zal ik Eleanor haar ouders bellen?" "Moeten we dat niet eerst aan Lou vragen? Straks wordt hij boos omdat we haar ouder hebben gebeld." "Waarom zou hij daar boos om worden?" "Mijn moeder mocht ook niemand van mijn vrienden bellen als ik het niet wist. Als ze dat deed was ik boos." "We wachten."
"Louis jij kan hier zitten." zegt Nick. Louis knikt en gaat zitten. Wij zitten allemaal op onze stoelen en het interview met Nick Grimshaw begint.
Onder de interview door hou ik Louis in de gaten. Als ik weer naar hem kijk draait hij rondjes met zijn stoel. Ik grinnik en kijk nog een paar seconden hoe hij draait. Vaak kan hij niet stil zitten en dat laat hij nu weer merken.
"Sinds een paar dagen is het uitgekomen wie jullie zoon is." Hij kijkt Niall en mij aan. We kijken allebei naar Louis die ondertussen was gestopt met draaien. "Jup, maar we proberen hem zo min mogelijk te laten zien, omdat hij zijn school wilt afsluiten zonder alleen maar herkent te worden." "En na zijn school?" "Zijn studie en zijn baantje." "Baantje?" ik knik. "Hij mag niet te lui worden." grinnikt Zayn. Ik hoor Louis lachen en hij verbergt zijn mond.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Het enige wat we van hem te horen krijgen, zijn lach!" "Hoi!" schreeuwt Louis lachend. Nick lacht nu ook.
"Hoe ziet jullie dag eruit na de interviews?" "Tot nu toe zijn we vrij." "En wat gaan jullie doen?" "Niks." zegt Niall.
Als het interview klaar is loopt Louis naar ons toe. Hij gaat op Niall's schoot zitten en mengt zich in het gesprek.
