My Life - Louis Styles

28

Tijdsprong.

10 maart

Pov. Niall

Ik hou Harry stevig vast terwijl ik over zijn rug wrijf. "Het is oké, hij is niet hier. Je bent veilig, het zal nooit meer gebeuren." fluister ik en Harry snikt. "Ik wil het niet meer zien, ik wil de herinneringen niet meer." snikt hij.

Het was 16 jaar geleden dat Harry verkracht werd.

Het was de dag dat Harry geen kusjes wilde, de dag dat je hem niet kon aanraken als hij het niet wilde. Je kon hem niet zomaar omhelzen, hij moest jou omhelzen en dat is het lastige van vandaag.

"Zal ik wat thee voor ons zetten?" vraag ik. Vandaag hadden we vrij. Het management wist dat Harry op deze dag niks zou kunnen doen. Harry knikt zacht en hij laat mij los. We stappen uit bed en ik steek mijn hand naar hem uit. Hij kijkt er even naar voordat hij het vastpakt en we lopen naar beneden. Harry ging op de bank zitten terwijl ik naar de keuken liep.

Als de thee klaar was zag ik Louis de kamer in komen. "Papa." hij rent naar Harry. "Louis nee!" maar het was al te laat. Hij omhelsde Harry en ik zag Harry verstijven. Hij had Louis niet gezien en niet gehoord. Ik legde de mokken snel weg. Harry duwde Louis van zich af en hij stond op. "Raakt me niet aan!" schreeuwt hij en ik zag de tranen en hij rende naar buiten. "Harry!" schreeuw ik en ik ren achter hem aan maar hij zat in zijn auto en hij reedt weg.

Fuck.

Wat moest ik nu? Achter hem aan? Maar dan was Louis alleen. Als ik nu achter Harry aan zou gaan zou hij boos worden? Hij wilt alleen zijn en dat wist ik. Ik zucht en ik ga terug naar binnen.

Louis zat op dezelfde positie toen ik achter Harry aan rende. Hij was geschrokken. "Louis." zeg ik zacht en hij keek naar mij. Ik zag de tranen in zijn ogen en ik zucht en ik til hem op mijn schoot. "Het is niet jou fout." fluister ik en ik wieg ons heen en weer. "Hij wilt geen lichaamscontact op deze dag als hij het zelf niet aanbied." "I-ik wist dat n-niet." ik veeg een traan weg. "Je kon het niet weten Love. Ik had het je moeten vertellen sorry." "Ik wil niet dat papa mij haat nu." een snik verliet zijn lippen. "Gaat niet gebeuren Love. Papa houdt van je. Hij is straks terug en dan moet je vragen of je hem een knuffel kan geven of misschien knuffelt hij jou al." zeg ik en ik wrijf over zijn rug.

Later zaten Louis en ik op de bank met de mok thee. We keken naar de televisie terwijl we wachtte op Harry. Hij had zijn telefoon thuis achter gelaten dus bellen kon ik ook niet. Louis legde zijn hoofd op mijn schouder en ik leunde die van mij tegen die van hem.

"Ik ben bang. Waarom is papa nog niet terug?" vraagt Louis na een tijdje. Harry was nu 2 uur lang weg. "Ik weet het niet Love, maar papa zal niks doms doen ik beloof het." "Oké." zegt Louis zacht

En toen ging de deur open. Ik stond meteen op en een dronke harry kwam binnen. "Haz." zucht ik. Harry legde zijn sleutels op tafel.

"Leven is verpest Niall. Al 16 jaar! Ik werd verkracht op mijn 10de! Mijn ouders hadden de hele tijd ruzie en toen hij eindelijk weg was konden we weer gelukkig zijn en toen kwamen we er achter dat ik zwanger was! We gingen de volgende fase in wat ik niet wilde. Ik werd dik en kreeg een jongen van mijn vader! Happy life!" zegt Harry duidelijk zonder te denken. "Haz je vertelt dingen die je niet meent. Kom ik breng je naar bed." "Ik meen alles! En dat moment was nog niet eens zo erg Niall! Toen hij geboren moest worden dat was pas erg. Geen vrijheid meer, alles was weg. Ik had een kind en ik kon niet meer met vrienden afspreken want ik moest voor hem zorgen! Ik heb niks meegemaakt in mijn leven behalve luiers verschonen! Ik heb mijn leven verspeelt voor niks!"

"Is dat hoe je denkt?" vraagt Louis zacht terwijl hij opstond. "Louis nee. Luister niet naar hem nu hij weet niet wat hij zegt." Zeg ik in paniek, maar het leek niet binnen te komen bij hem. "Niall! Hij is zoveel groter nu! We hoeven geen luiers meer te verschonen. We moeten alleen zijn pubertijd doorstaan." "Harry stop!" zeg ik. Ik kan niet gaan schreeuwen tegen hem, het zo alles erger maken. "Louis nee, wacht" zeg ik als Louis naar boven rent.

"Harry ga op de bank zitten ik ben zo terug." Harry knikt alleen en hij gaat op de bank zitten en ik ren naar boven. Ik wil Louis deurhandel naar beneden doen en de deur openen, maar hij was op slot.

"Louis doe de deur open!" geen antwoord.

"Louis hij meent er niks van. Hij is dronken en vertelt leugens."

Nogsteeds geen antwoord. Ik wil de reserve sleutel pakken die boven zijn deur hangt, maar die is weg. Hij heeft die meegenomen in zijn kamer. Er was geen enkele manier meer op naar binnen te komen behalve de deur te slopen.

"Louis alsjeblieft." zeg ik en ik klop op zijn deur.

"Niall!" ik hoor Harry huilen. Ik zucht. "Louis alsjeblieft praat met me."

"Niall ik heb je nodig." snikt hij.

"Louis ik ben benden. App me als je me nodig hebt en ik kom naar boven." zeg ik voordat ik naar beneden ga. "Niall." snikt hij en hij valt in mijn armen. Ik hou hem stevig vast voordat ik naar de bank loop en ik ga liggen en ik plaats hem op me en ik hou hem stevig vast. "Probeer te slapen Love." fluister ik en ik wrijf over zijn rug.

Na een half uur was Harry eindelijk in slaap. Ik pak mijn telefoon. Ik hoopte dat ik iets van Louis zou hebben, maar ik had niks. Ik hoorde ook geen gerommel boven, het was stil. Te stil in dit huis. Ik had veel appjes van Anne, Gemma, Zayn en Liam. Ik typ naar Anne wat er gebeurd is en ik kopieer het en ik stuur hetzelfde naar de andere.

Anne:

Ben onderweg

Gemma:

Ik kom naar jullie toe

Liam:

Zayn is bij mij, wil je dat we komen?

Ik bijt op mijn lip en ik kijk naar Harry.

U:

Alsjeblieft. Gemma en Anne komen ook, maar ik heb echt hulp nodig.

Liam:

We stappen de auto in. We zijn er over 5 minuten bud.

Ik leg mijn telefoon weg, maar toch in mijn zicht. Als Louis appt moet ik meteen naar boven. Ik wrijf door Harry's krullen heen. Hij was zo bleek en zo niet zichzelf en dat maakte mij het meeste zorgen. Tranen kwamen in mijn ogen en nu liet ik ze lopen. Vandaag was zo moeilijk en ik wilde dat de dag over was.

De deur ging open en ik zag Anne binnenkomen. "Oh baby." zegt ze zacht en ze loopt naar ons toe. Ik laat Harry los uit mijn greep en ik sta op, zodat ze bij harry kan liggen, maar ze omhelst mij eerst. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en ik laat de snikken gaan. "Huil alles er maar uit." zegt ze. "Hij is zichzelf niet." snik ik. "Louis reageert nogsteeds nergens op." Ze hield me steviger vast. "Niall." ik kijk op en ik zag Gemma, Liam en Zayn. Anne liet me los en ik werpte mezelf in Liam's armen. Gemma en Anne waren bij Harry. "Het is zo moeilijk." snik ik en Zayn legt zijn hand op mijn rug. "Ik wil sterk blijven." snik ik. "Niemand vraagt daar om Niall. Jij hebt ook emoties en die moet je laten gaan, want anders komt het niet goed. Het is begrijpelijk dat dit allemaal te veel wordt." zegt Zayn. "Iemand moet naar Louis." snik ik. Ik wilde het niet over mij hebben, Louis en Harry waren het belangrijkste op dit moment. "Ik ga, Li blijf bij hem." zegt Zayn