Pov. Louis Ik veeg mijn tranen weg. Ik krul mezelf op als ik in bed lig. Hij haat me... En ik snap het. Een zoon die gedronken heeft en die een kind krijgt. Een kind die alleen maar problemen brengt. Ik pak mijn telefoon en klik op Bebe haar naam. Zal ik haar bellen? Vragen of ik naar haar toe kan? Nee, ze zal vast mijn vader appen dat ik haar ben en dat wil ik juist niet. Ik glimlach als ik Hannah zie staan.
Toen ik in het eerste jaar zat van de middelbare school ging het niet goed met mij. Ik had geen aandacht voor de les en mijn cijfers waren niet de beste. We zaten in dezelfde klas en ze kwam een keer naast me zitten en we begonnen te praten. We zijn binnen de kortste keren close geworden. Zij en Bebe zijn de beste wat ik me kon wensen. Door Hannah leerde ik Stan kennen. De kattenkwaad deden we samen en tot de dag van vandaag doen we het nogsteeds.
U: Hey, heb je wat de doen?
Hannah♥️: Nop, ben alleen thuis en verveel me dood
U: Kan ik langs komen?
Hannah♥️: Is goed
Ik veeg mijn tranen weg. Ik sta op en doe mijn telefoon in mijn broekzak. Ik loop zacht naar beneden.
"Harry, hij is vijftien! Hij krijgt een kind en drinkt!" "Hij werd gedwongen, Niall!"
Ik sluit mijn ogen en ik voel de tranen over mijn wangen lopen. Ze hebben ruzie door mij. Ik ren naar buiten waardoor de deur met een klap dicht gaat. Ik ren snel de hoek om.
"Hey." Ik glimlach en omhels haar. "Ik heb je gemist." zeg ik als ik haar los laat. Ze is al een paar weken niet op school, omdat het niet goed gaat met haar moeder . Ze heeft vrij gekregen omdat het de laaste weken zijn waarschijnlijk. "Ik jou ook." Ik druk snel een kus op haar wang. "Hoe gaat het met je?" "Kom eerst binnen en daarna kunnen we praten." Ik knik en stap naar binnen. "Wil je thee?" Ik knik. "Ga jij maar zitten ik maak het wel." zeg ik. Ze schud haar hoofd. "Oké dan help ik je." ze grinnikt en we lopen de keuken in. "Wil je ook wat te eten?" "Jij mag het antwoord raden." ze glimlacht en loopt naar de kast toe. "Wat wil je?" "Maakt mij niet uit, ik heb toch nog niet gegeten." "We kunnen pizza bestellen en daarna koek eten." "Klinkt goed." Ik ga op de aanrecht zitten terwijl zei de waterkoker aanzet. "Hoe gaat het met je moeder?" "Slecht." Ik knik. "Het kan elk moment gebeuren en ik ben er zo bang voor. Ik wil haar niet kwijt, want met wie moet ik nu mijn meisjes dingen bespreken?" Ik ga van de aanrecht af en omhels haar. "Je kan altijd met mij praten, ookal ben ik geen meisje." "Dankje, Lou." "En over die meisjes dingen kan je met Bebe over praten en als het over een jongen gaat kan je bij mij praten. Als je wilt weten wat een jongen leuk vindt kan je het aan mij vragen." "Dat zal ik onthouden." Ik omhels haar nog een keer. Ik voel een traan op mijn arm. "Huil maar, het moet eruit."
"Deze foto is niet lang geleden." zeg ik. Nadat we pizza hebben gegeten hebben we een boek tevoorschijn gehaald met al onze foto's. We zijn er ooit aan begonnen en elk foto die we ooit hebben gemaakt staat erin. "Deze ook niet."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Dat is de laaste van ons." "Het is nogsteeds mijn achtergrond." Ik glimlach. "Echt?" ze knikt en pakt haar telefoon. "Zal ik morgen met je mee gaan?" ze kijkt me aan. "Wil je dat?" Ik knik en doe mijn arm om haar heen. "Voor jou altijd." ze glimlacht en legt haar hoofd op mijn borst.
"Ik wordt vader." zeg ik zacht. Ze schiet rechtop. "Wat?" "Eleanor ze is in verwachting." "Je bent vijftien, Lou." ze pakt mijn handen vast. Zij kijkt niet boos of wat dan ook, nee ze kijkt bezorgd. "Ik werd gedwongen om te drinken. Ik kan er niks van herinneren. Het enige wat ik herinner dat ik wakker werd naast haar." "Wie heeft jou gedwongen?" "Luke, Stan, Eleanor en nog meer. Iedereen dwong het aan en ik wilde niet een mietje zijn." "Stan en Eleanor mogen zelfs niet eens drinken." "Zij doen het toch ook en ze dwongen het aan en het werden er steeds meer. Eleanor zegt nu dingen over die avond en ik wordt gek, ik wordt helemaal gek. Pap Ni is al boos geworden en nu hebben mijn ouders ruzie." "Hij draait heus wel bij, Lou." "Hij is teleurgesteld, ik stel iedereen teleur." "Denk niet zo over jezelf." Ze wrijft over mijn wang. "Je stelt ze niet teleur oké. Het is een schok voor hun, maar je bent en blijft hun kind, hun engeltje." "Ik ben geen engel." "Oké hun duiveltje dan." Ik sla haar zacht. "Ga vanavond met hem praten en praat ook over je gevoelens." "Ik wil niet naar huis." zeg ik zacht. "Je ziet ze al zo weinig." "En nu wil ik ze niet zien. Alsjeblieft mag ik een nacht hier blijven. Ik zal je ontbijt maken als je wilt ik doe alles voor je als ik hier mag blijven, alsjeblieft." smeek ik. "Ik wil geen ruzie krijgen met je vader om hier te blijven." "Dat krijg je niet, dat beloof ik. Ik kan de heledag bij je zijn, ik heb je gemist en jij hebt iemand nodig en ik wil bij je zijn voor steun. Ik wil niet dat je dit alleen doet, ik ben bezorgd om je. " ze knik." Je mag blijven." Ik glimlach en wrijf over haar arm. "Dankje."
