My Life - Louis Styles

-11-

Pov. Louis
Langzaam open ik mijn ogen. Ik voel iemand achter me en ik voel iemand voor me. Ik ga zacht rechtop zitten en zie mijn vader's liggen, allebei slapen ze nog. Langzaam kruip ik het bed uit. Ik loop naar beneden en ik pak wat drinken. Ik doe de televisie zacht aan. Ik kijk naar verschillende zenders. Het is nu half 6, redelijk vroeg. Mijn telefoon ligt nog boven, maar om de risico te nemen dat ze wakker worden ga ik niet aan. Ze slapen niet veel en om ze nu te storen wil ik niet. Ik laat de televisie op het nieuws staan.

Vandaag zal ik Eleanor weer zien. Dat is het ding waar ik het meest tegen op zit. Sowieso zie ik er tegen op om naar school te gaan.

Gisteravond was geweldig. Het was een tijd geleden dat we zo'n avond hadden. De hele avond kijken naar films, lachen, praten en vooral bij elkaar zijn. Papa N had zoveel eten meegenomen dat ik er nogsteeds misselijk van ben.

"Hey, wat ben je vroeg wakker." pap (N) komt naast me zitten. "Ik kon niet meer slapen." mompel ik. "Waar dacht je over na?" "Ik wil niet naar school." "Eleanor?" ik knik. "Ik wil het niet." Hij neemt me in zijn armen. Ik doe mijn armen om zijn middel terwijl er weer tranen over mijn wangen rollen. "Ik ben ook bang." "Om vader te worden?" Ik knik. "En Eleanor wilt dat het kindje allebei zijn ouders heeft. Dat betekent dat ik met haar in een relatie moet blijven, maar ik heb het niet meer." snik ik. "Als ze je belt of je ziet haar voel je niks?" "Niet als vroeger." "En als ik nu deze foto laat zie, wat voel je?" Hij laat me een foto zien van Eleanor en mij op de bank. We keken samen televisie en zij zat tussen mijn benen. Mijn kin had ik op haar schouder. Het enige wat ik voelde was verdriet, geen vlinders, geen warm gevoel, gewoon verdriet. "Verdriet." "Alleen dat?" ik knik. "Je moet niet ongelukkig gaan leven, Lou." "Wat moet ik dan? Zij wilt het kindje met beide ouders." "Dat wilt zij, maar jij niet. Je laat jezelf besturen door haar. Je luistert naar wat zij wilt, maar daar wordt jij niet gelukkig van." "Maar het kind." "Jullie kunnen samen voor het kind zorgen, maar jullie zijn niet meer samen." "Ik kan het niet tegen haar zeggen. Ik wil haar geen pijn doen." "Ik weet het." Hij streelt door mijn haar. Ik luister naar zijn hartslag en zo blijven we nog een tijdje zitten. "Hoe kom je eigenlijk aan die foto?" vraag ik na een tijdje. "Die heb ik genomen toen jullie zo zaten."

"Hey." Ik hoor een kus geluid. "Niet waar ik bij ben." zeg ik en haal het gezicht van mijn vader weg. Hij lacht en knielt voor me. "Wat ben je vroeg wakker." "Geen zin meer in slapen." zeg ik terwijl ik door zijn lange haren ga. Ik heb het altijd fijn gevonden om met mijn vingers door lange haar te gaan, vraag me niet waarom want ik weet het zelf ook niet. "Wil je vanmiddag met ons mee?" "Ik moet leren." "Je moet een dag rust nemen, oké. En anders zullen we je vanavond helpen. Je maakt je veel te druk als je bezig bent en dan leer je ook niks." Ik knik langzaam. "We hebben een paar interviews en als je klaar bent met school kunnen we je ophalen en kunnen we meteen door." Ik glimlach en knik. "Zal ik ontbijt maken?" "Ja ik sterf." zegt pap N. Ik giechel en knik. Pap woelt door mijn haar en loopt daarna weg.

"Zal ik je naar school brengen?" ik schud mijn hoofd. "Ik ga lopen." "Weet je het zeker?" ik lach zacht en knik. "Komen jullie eten?" ik ga rechtop zitten netzoals pap. Ik loop naar de tafel en we beginnen te ontbijten.

"Je hebt een uur en dan moet je naar school." " Ik ga me omkleden." Ik ren naar boven en begin me om te kleden . Ik pak een blouse met wit blauwe strepen en een zware broek. Ik doe snel mijn haar en pak daarna mijn boeken in. Ik pak mijn telefoon en ik zie dat ik vier berichtjes heb van Eleanor.

Eleanor♥️:
Hey ik heb iets besproken met mijn ouders

Eleanor♥️:
Jij vindt toch ook dat het kindje moet opgroeien met zijn ouders samen?

Eleanor♥️:
Mijn ouders hebben voorgesteld dat je bij me komt wonen :D

Eleanor♥️:
We kunnen vanmiddag je spullen gaan inpakken ♥️

Ik laat mijn telefoon uit mijn handen vallen. Bij haar wonen? Dan zie ik mijn ouders nog minder. Ik pak mijn telefoon weer met trillende handen.

U:
Nee, ik kan niet bij je wonen

Ik haal het weg en begin opnieuw te typen.

U:
We praten op school erover

Ik stuur het voordat ik mijn gedachten veranderen. Er valt een traan op mijn telefoon. De laatste tijd huil ik zo snel. Ik veeg mijn tranen weg en doe mijn telefoon in mijn broekzak. Ik kijk rond in mijn kamer. Als ik bij Eleanor ga wonen ben ik hier niet meer elke dag. Ik pak mijn tas en ren naar beneden. Ik gooi mijn tas in de gang en ik ren in de armen van mijn vader. De snikken verlaten mijn mond en hij houdt me steviger vast. Hij probeert me te kalmeren, maar door alles wat hij zegt begin ik harder te huilen. Alles wat hij doet laat me denken aan dat dit nog minder zal zijn.

"Eleanor, ik moet bij haar w-wonen."