Şeytan ve Melek- "Masum Aşk #Wattys 2015 "

Korkular

        Annem, orada durup boşluğa baktığım için arabasının kornasına basıp duruyordu. Sonun da arkama dönüp, el işaretiyle geliyorum demeyi başarınca kornaya basmayı da bırakmıştı. Arabanın ön koltuğuna bindim. Nasıl bu kadar hızlı hareket edebilmişti anlamıyordum. Kafamdaki düşünceler yerini annemin sesine bırakmıştı. "Neden orada dikilip duruyordun? Geldiğimi görmedin mi?" diye tahmin ettiğim  soruyu sormuştu.  Ne diyeceğimi bilmiyordum. İsa adından bir çocuk ölesiye beni korkutuyor yanımda o vardı sonra bir anda kayboldu demekte bir seçenekti ama söyleyebileceğimi  hiç sanmıyordum. Kulaklığımı gösterip, "Geldiğini gördüm ama Mp3 zor kapandı onu bekledim binmek için o yüzden kusura bakma." Dedim. "Zor mu kapandı, bozuldu mu yoksa?" diye yine bir soru sormuştu.  Doğrusu 2 yıldır kullandığım Mp3 cidden bozulmaya yüz tutuyordu evet dersem yalan sayılmış olmayacaktı. "Bozuldu sayılır, biliyorsun uzun zamandır kullanıyorum."
"Anladım, bir ara yeni bir tane bakmaya çıkalım senin için olur mu?"  "Harika olur " diyerek samimi gülüşlerimden biri yolladım.

 Anneme Ayça'nın bize geleceğini söylemeyi unuttuğumu fark ettim . O yüzden hemen konuya girip, "Bugün saat yedi gibi okuldan bir arkadaşım bize gelecek anne haberin olsun." dedim. Annem ilk önce kulaklarına inanamamıştı, bu yüzünde ki ifadeden belli oluyordu sonra şaşkınlığını beni kırmamak için azaltmayı başarmıştı.

"Bir dakika şimdi sen senin yaşında birinin bize geleceğini mi söylüyorsun?" Tamam, şaşkınlığını çok iyi saklamayı başaramamıştı, ama bunun için onu suçlayamazdım.

"Evet anne, okuldan bir kız Ayça, iyi anlaşıyoruz."  Annemin şaşkınlığı şimdi mutlu bir yüz ifadesine dönmüştü.

"Ah bu cidden çok iyi olur. Eve varmadan söylediğin iyi oldu, akşam yemeği için marketten bir şeyler alalım  sevdiği her hangi bir yemek var mı?"

"Anne çok iyi tanımıyorum onu , o yüzden bilmiyorum, normal şeyler yap işte her zamanki şeylerden, kendini kasma yani."
"Hadi ama Çisem onlar kolay işler, keşke önceden haberim olsaydı bir şeyler hazırlardım sizin için. Neyse markette ben kendim düşünürüm."
"Daha önceden haber veremezdim çünkü gelmeye bugün karar verdi." diyerek bu saçma yemek mevzusuda kapanmış oldum. Uzun zaman olmuştu, yani babamın ölümünden beri pek arkadaş edinmediğimi daha önceden de söylemiştim, bu annem içinde benim içinde iyi bir şey olacaktı ama bu kadar abartmaya gerek yoktu. Sonuçta evimize ünlü bir sanatçı gelmiyordu ya? Uzun bir süre arabanın içinde sadece radyonun sesi bize eşlik ediyordu bu teknik olarak var olan sessizliği annem bozmuştu. 

"Çisem, sana söylemeyi unuttum. Bu cuma günü iş için yurt dışına çıkmam gerekiyor. Haberin olsun 2 günlük bir şey evde yanlız kalabilirsin değil mi?"
Önceden olsaydı evde yanlız kalmaktan çekinmezdim, hatta mutlu bile olabilirdim ama şimdi bu olasılık gözümde inanılmaz korku filmi sahnelerini getiriyordu. Bunu anneme söylersem kesinlikle vazgeçer ve benimle kalırdı bu da işinde zorluk çıkarabilirdi. Zaten benim için çok çabalayıp, çalışıyordu. Hadi ama  kocaman kızım. Bir kaç gün kendi başıma kalabilirdim. Hem yanlız kalmak kafamı rahatlatırdı.
"Sorun değil anne, önceden de kalmıştım. Rahat bir şekilde yolculuk edebilirsin, güven bana." 

"Biliyorum hayatım, güvenmesem uluslararası bir şirkettte seyehat edeceğimi bile bile çalışmaya başlamazdım ama o olaydan sonra seni evde tek başına bırakmak hiç içime sinmiyor biliyor musun?  Umarım yarın doktora gitmeyi unutmazsın ve eğer gerçekten iyisen benim içimde rahatlamış olur." Yine doktor mevzusunu açmıştı ama haklıydı anne olarak benim için meraklanması doğanın kanunlarından biriydi işte, sadece annemin  içini rahatlatmak için değil kendimi bu çıkmazdan çıkarabilmek içinde doktora gitmem gerekiyordu. Kafamı sallayıp "Merak etme gideceğim." dedim ve devam eden konuşmam sadece güven vermek içindi. "Ayrıca dediğim gibi ben çok iyiyim ve bunu sana doktor raporlarıyla da kanıtlayacağım." dedim. 
"Umarım öyle olur, markete yaklaştık sende gelmek ister misin?"
"Hayır anne çok yorgunum, sen kafana göre takıl. Ben araba da seni beklerim."
"Tamam hayatım. İstediğin özel bir şey var mı? "
"Hayır yok." dedikten sonra arabadan inmişti, yağmur bastırdığı için elleriyle saçlarını korumaya çalışıyordu.  Bense kulaklığım takmış etrafa bakınıyordum. Annem içeriye girdikten sadece 5 dakika sonra İsa'yı görmüştüm. Yağmurdan korunmaya çalışmadan, rahat bir şekilde arabadan inmiş, markete doğru gidiyordu. Beni görmemiş olması imkansızdı, göz göze gelmiştik çünkü.  İçimi kaplayan müziğin rahatlığı yerini korkuya bırakmıştı ve o marketin kapısını açıp içeri girerken hiç düşünmeden elimde ki Mp3'ü kapatıp çantamın içine sıkıştırdım ve yağan yağmura aldırmadan direk arabadan dışarı çıktım.