TOUCH ME. |✔️

PROLOOG

"Je bent dronken." Zegt ze.

"Miss-sssschien, Mischhien niet!" Lach ik uitbundig. Haar hand glijdt over mijn wang en ik zet abrupt een stap naar achter en kijk haar dodelijk aan. "N-niet aaanrakken." Stamel ik.

Ze staat met tranen in haar ogen. "Mijn meisje... wat is er toch met jou gebeurt?"

Ik haal mijn schouders op en lach spontaan. "Ik ben zo licht!" En ik dans door de woonkamer. Als een vogel zo vrij. "Julia!" Ik draai me vrolijk om en haar tranen rollen over haar wangen. "Naar je kamer! Voordat je vader je zo ziet!" Roept ze kwaad, maar het verdriet houdt ze niet tegen.

"Mams." "Naar boven." Zegt ze streng. Ik knik, ineens is al mijn blijdschap en opgewondenheid verdwenen als sneeuw voor de zon. "Zullen we anders samen een wijntje drinken?" Vraag ik haar, wonderbaarlijk zonder te vallen over mijn woorden.
"Julia!" Bombardeert haar woedende stem door het huis. "Als je nu niet naar boven gaat, sta je op straat! Je bent verdomme eenentwintig en je drinkt, rookt en misschien zit je aan de drugs!" Gilt ze vloekend, ze vloekt nooit.

Mijn ogen worden groot en ik schud hard mijn hoofd als een klein kind. "Geen drugs. Drugs zijn slecht!" "Drank verpest je lever en lichaam meer dan drugs ooit zullen doen." Spuugt ze de woorden uit. "Weetje Juul, vergeet het. Je staat op straat. Je bent niet mijn dochter, niet zolang jij op alcohol en sigaretten leeft."

"Ik leef niet op alco-"

"ERUIT!" Gilt ze.