TOUCH ME. |✔️

HOOFDSTUK B

A/N: LET NIET OP MIJN SLECHTE ENGELS, POOLS ETC. GOOGLE TRANSLATE SUCKS.
Als je er geen zak van snapt: gebruik niet het skeere Google translate. Gebruik een verknipt woordenboek.
~

"Miss." Schud.
"Miss." Duw.
"Miss." Duw.
"Mi-" "BLIJF VAN ME AF!" schreeuw ik lomp en ik wrijf vermoeid in mijn ogen.

De vrouw voor me kijkt me geschrokken aan en haar ogen staan wild. "The train doesn't go any further, we arrived in Warschau."
"Oh." "Thanks." Zeg ik daarna en zet een gefikste glimlach op. "But don't ever touch me again or I'll scare you to death."
Ze trekt een wenkbrauw op en verlaat dan de trein.

Ahgr. Ik rol mijn schouders en rek mijn rug als ik opsta. Ik ben werkelijk zo stijf als een plank. Na een zucht pak ik mijn rugzak en trek de capuchon weer over mijn hoofd als ik de trein verlaat. Hoe is het trouwens in vredesnaam mogelijk om zonder ticket vanuit Amsterdam naar Warschau te reizen en niet opgepakt worden? NS, wat is er fout gegaan?

Ik schakel mijn 4G weer aan en zet Spotify af. De sms'jes stromen binnen, want mijn mobiel stond de hele reis op vliegtuigstand. 12 berichtjes van mam, 2 van Macey, 1 van pap en zelfs 1 van tante Naomi.?. Tante Naomi heeft nog nooit een sms verstuurt naar mij, of überhaupt contact gezocht. Mam zal wel weer helemaal van het padje af zijn. Eerst die van Macey dan maar.

MACEY- Hey, Girl! Ticket is geboekt en verstuurt naar je via de mail. Je kunt gewoon je mobiel met de QR code, die bij de mail zit, laten zien op het vliegveld.

MACEY- Alvast een fijne vlucht en tot in Arizona! Xoxo

Top. Vlucht is geboekt. Mijn vingers beginnen meteen te typen.
JULIA- Thanks, Mace. Tot dan. x

Met tegenzin bekijk in Meria's (mam) berichtjes en gemiste oproepen.
MERIA- WAAR BEN JE!
MERIA- JULIA! WAAR BEN JE.
MERIA- VERDOMME JULIA!!
MERIA- JULIA!
MERIA- ALS JIJ ME NU NIET TERUG SMS'T DAME, ZIT JIJ ERG IN DE PROBLEMEN!
MERIA- GVD JULIA.
MERIA- IK BEL DE POLITIE.
MERIA- JULIA. IK MAAK GEEN GRAPJE. STOP MET DE BULLSHIT EN KOM NAAR HUIS, IK BEL NU DE POLITIE!!

MERIA- Juul, de politie heeft vijf uur gezocht en je bent spoorloos, kom naar huis meisje, alsjeblieft!
MERIA- juultje!
MERIA- JULIA!!!!!
MERIA- Juul! Ik meende niet alles!

uh. AU. Alles? Thanks mam.
Ik rol mijn ogen. Het is altijd hetzelfde gedonder met haar. Ze roept dingen omdat het niet op haar manier gaat en ze slaat door. Vervolgens biedt ze excuses aan die betekenisloos zijn. Dikke onzin dus. Ze moet zelf maar eens leren te stoppen met haar bullshit, want sorry 'mam' maar mij zal je niet meer zien.
Om de situatie te verergeren open ik ook nog even Stefans (pap) berichtjes, waarom niet? Ik ben nu al zo goed bezig.

STEFAN- als je niet van je laat horen vandaag ben je niet meer welkom.

Nou, dat was kort en krachtig om het zo maar te zeggen. Wat een fijne vader was je Stefan, echt bedankt. love u too. Fucking klootzak.
Nu tante Naomi's bericht, wordt lachen.

NAOMI- JIJ ONDANKBAAR SCHEPSEL.

Jezus wat een familie liefde.

Wonderbaarlijk kan ik nog een lach op mijn gezicht tonen als ik Macey's mail zie met alle ticket gegevens en dat ik blijkbaar met een klein halfuur moet boarden. Ik mag nog wel opschieten.

Met de rugzak op mijn rug en Spotify op zijn hardst door mijn oren galmend, ren ik door het vliegveld heen. Sinds wanneer is Warschau zo damn groot?
"Sorry!" Roep ik naar verschillende mensen die ik hier en daar bijna omver loop. Bijna.

Alle mensen die ik bijna omver ren grommen geïrriteerd, wat me extreem hard doet lachen. Al deze gezellige mensen in 2017. Met een noodgang race ik verschillende kraampjes en Eem willekeurige Starbucks voorbij.
HO.

Abrupt stop ik met rennen en jog terug naar de Starbucks. Goddank dat er geen gigantische rij staat. Ik sla een biljet van vijf euro op de toonbank en de jongen achter de kassa kijkt me arrogant aan. "Coffee Mocha please." Roep ik hijgend. "Okey?" Zijn stem zegt 'what the fuck' en zijn gezicht zegt 'rot de fuck eens even op, zwerver'. "Hurry up, please." Jaag ik geïrriteerd in het Engels.

"Whatever." Moppert hij.

Na een dikke minuut ren ik hard met een Coffee Mocha over het vliegveld, proberend de verloren tijd in te halen.

"In a Hurry?" Lacht een groepje jongens waar ik voorbij ren. "Nee. Ik ren voor geluk naar het einde van de regenboog naar je moeder." Schreeuw ik Engels terug.
"FUCK YOU!" "NO THANKS! I PREFER SOME GOOD SEX!"

Een hols gelach en gebulder klinkt nog achter me, maar ik besteed er geen aandacht meer aan. Ik heb een vlucht te halen die over precies,.... vijftien minuten vertrekt!

"OP TIJD!" Roep ik opgelucht in het Nederlands en verschillende Polen kijken me verwart en verbaast aan. Zelfs een mompelt nog een "Pathetic" in zichzelf. Wat een klootzak ben jij.
Vandaar, "WHO SAID THAT?" bulder ik. Alle ogen keren zich tot mij en ze kijken mij vragend aan. "No kidding. Who dared to say 'Pathetic'? 'Cause I'm going to.... word ik opgepakt als ik zeg dat ik je ga vermoorden?"

Alle ogen staan groot en een paar trekken verbaast een wenkbrauw op. "Crazy woman." "Crazy asshole." Kat ik terug.

Hij steekt, heel triest, zijn tong naar mij uit als een kind van drie. "Dit is pas 'pathetic'." Mompel ik mopperend in mezelf. Zodra de eerste mensen uit de Priority beginnen te lopen, pak ik alvast mijn paspoort en mobiel voor ticket. "NEXT!"

Ik rol mijn ogen om al het gehaast en overhandig de vrouw achter de balie mijn paspoort en ticket.
"przekazanie walizce." -koffer inleveren- (Ja, dit betekent totaal iets anders dan het zou moeten zijn, maar het klinkt tenminste Pools.)

"Ik geen Pools praten. English please." Antwoord ik haar. "Give your backpack." Zegt ze in gebraken Engels. Ik schud mijn hoofd. "Wat denk jij. Dat je spullen kunt gaan afnemen? Dacht het even niet, wijfie, jij krijgt helemaal niks; net als je vervloekte uurloon!"

Koppig loop ik langs haar met mijn rugzak in mijn hand naar het vliegtuig toe.
"Kurwa!" -hoer- zegt ze nog gestrest als ze me doorlaat. "Ja, ik ben ook niet zo'n fan van jou."

Arizona, here I come...

======
Ik ben niet verantwoordelijk voor de leeftijdscategorie die dit leest.

Adios!🙅🏼