TOUCH ME. |✔️

HOOFDSTUK F

-DINSDAG-

"Hier zijn de paspoorten. U moet meneer Davis nog wel langs laten komen voor zijn creditcard, pinpas en andere gegevens, omdat we daar geen nieuwe van kunnen maken zonder zo'n kopie als u had gegeven van zijn paspoort."

"Oké." Ik pak de spullen aan en loop zonder pardon het gebouw uit.

MACEY- Hey. Hoe gaat 't? Kom je vandaag weer terug van Vegas? Dan kunnen we onze reis beginnen. X

Mace en ik hadden afgesproken dat we een reis zouden maken zodra ik was geland in Phoenix om zo goed mogelijk opnieuw te kunnen beginnen. Ergens waar geen van ons beiden de weg kent. Nu was alles iets anders gelopen en had ik even tijd voor mezelf nodig. Na een aantal jaar heeft Macey eindelijk geaccepteerd dat ik niet de standaard stereotype vriendin ben en ik mijn eigen gewoontes heb. Zoals dit.

CHARA- Ik kom vandaag. Dan beginnen de reis.

"Samantha!" Mijn stem is hoger dan het zou moeten zijn, maar geloofwaardig. Voor het hoerastentje dan. "Mevrouw Monroe? Kan ik u helpen?"

"Stuur Liam hier eens heen." "Liam Davis? Onze medewerker?" "Ja die. Nu opschieten, mijn geduld duurt niet lang meer."

"Liam, mevrouw Monroe staat hier en vraagt naar je. Meld je nu bij de receptie." Spreekt ze door de telefoon die verbonden is met de oortjes van het personeel.

Na een paar minuten is Liam eindelijk bij de receptie en ik grijns als hij verbaast kijkt. "Ju- Chara?
Wacht! Laat je paspoort zien!"
Ik overhandig hem mijn paspoort en lach. "Dit is die van mij. Hier is die van jou."

Zijn ogen worden groot. "Wat heb je gedaan?" "Kijk zelf maar." Ik overhandig hem ook zijn nieuwe paspoort en de hoerastent bekijkt de hele show amuserend.

"are. you. fucking. kidding. me!?!?!" "Nee. Het is echt. Morgen moet je nog even langs het gemeentehuis gaan om je pinpas kopieën en zo door te geven zodat ze nieuwe kunnen maken."

"Chara-... ik,- what the.."

"Ja. I know. Maar ik ga nu. Ik had Macey beloofd om vandaag weer terug te gaan, dus hier-" ik gooi de kamer sleutel naar Samantha's hoofd en sla de rugzak over mijn schouder. "Ik zie je wel weer. Bye Pik!"

"TAXI."

"O god. Jij weer." Zucht de bekende taxichauffeur.
"Ja. Ik weer. Ik moet terug naar Phoenix."
"Je weer hoe duur het is en hoelang het duurt. Stap in."

"CHARA MONROE!" Schreeuwt Macey opgewonden, terwijl ze het huis uitrent als ze me op de stoep ziet staan. Lief zijn, Chara. "Hey." Good job.

"Kunnen we nu niet gewoon gelijk vertrekken? Ik ben Phoenix zat."
Ze lacht. "Last van bindingsangst of zo?" "Je hebt geen idee." Mompel ik. "Maar ik vind het prima. Als je nu wilt vertrekken, vertrekken we nu. Taxi bellen?"

Ik schud mijn hoofd. "Ik bel wel. Ik ken hier een taxichauffeur."

"Nog even en ik ga me voorstellen." Zucht de chauffeur als hij me weer ziet staan.
"Ik niet.
Naar het vliegveld." "Best."

"Waar ken je hem van?" Vraagt Mace verbaast. "Wil je niet weten."
PIK- Waar gaat de reis nu weer heen?
CHARA- Olympia, Washington.
PIK- Olympia?!

CHARA- dat zei ik toch net.

-PHOENIX, ARIZONA AIRPORT-