TOUCH ME. |✔️

HOOFDSTUK N

[LIAM]
[TRAININGSGROND CLUBHUIS]

'Kom naar de poort voor. Code I' Dereks stem galmt door mijn hoofd. Code I, code Incident.

'Weet Silas wat eraan de hand is?' 'Silas is bezig om de Luna te stoppen van het vermoorden van Saraya. Hij komt later.' Ik knik naar hem in het gesprek en schakel de mindlink uit.

Mijn schouders kraken en mijn rug vervormt accuut. Op vier poten staan met een laag vacht geeft nog steeds dezelfde vreugde als de eerste transformering. 'Liam! Schiet eens op!' Dereks zeik stem breekt door mijn mentale muur en ik grom kwaad naar hem. 'Als je stil bent ren ik harder. Ik kan me niet concentreren op mijn snelheid als jij continu met je kleuter stem door mijn hoofd schreeuwt!' 'Normale wolven kunnen meerdere dingen te gelijk, Liam! Daarom ben ik ook Beta en jij Gamma.' als ik mentaal die grijns van zijn bek kon slaan, was hij drie jaar geleden al begraven.

"Eindelijk. Tering, Liam! Toe aan vakantie of zo?" "Rot op, Derek. Niet zeiken als je me nodig hebt. Waar heb je me eigenlijk voor nodig?!"

Derek wijst naar de grote poort die de omheining van Silas' landhuis en clubhuis begrenst. "Wat? Moest je 't hek verven of zo? Spreek!" "Als je nou eens goed kijkt, klootzak, dan zie je wel dat er een vrouw staat. Ben je blind?!" Ik kijk nog eens goed en mijn blik richt zich kwaad terug op Derek. "Je liet me vanaf het clubhuis helemaal naar de poort vooraan komen voor een VROUW?!?!" Grom ik.

"Houd je gedeisd, Davis! Die vrouw staat hier al drie uur en gaat niet weg! De wachters zijn constant bezig met haar en kunnen zich niet meer op hun eigen werk focussen. Ik heb het zelf geprobeerd, maar dat wijf luistert naar helemaal niks! En als je denkt dat het zo'n eitje is dan ga je er zelf maar eens op af!" "En Silas dan?! Had hij niks meer gezegd dan dat hij later zou komen?"

Derek haalt zijn schouders op. "Chara probeert nog steeds Saraya af te maken. Denk ik. Silas heeft niks meer gezegd." Ik rol met mijn ogen. "Geloof me, als Chara Saraya echt dood had gewild was ze allang dood. Ze is Saraya gewoon de stuipen op het lijf aan het jagen."

"Zou best kunnen, maar nu zitten wij hier aan vast!" "Ho. Er is geen wij. Dit was jouw taak. Ik moet nog de trainingen regelen voor vanavond. Ga jij maar lekker zeuren over hoe zwaar het is om Beta te zijn, ik ga er vandoor. Ik ga serieus werk verrichten." "Terug komen!"

Ik draai me om en kijk Derek verbaast aan. "Je weet toch dat alleen Silas en de Luna mij kunnen commanderen? Best dat je een kleine rang hoger zit dan ik, maar ik ben Chara's beste vriend. Beste vrienden van de Alpha of Luna kun je niet commanderen, alleen zij zelf. Jammer, pik." Derek rolt met zijn ogen. "Sinds wanneer ben jij beste vriend van de Luna?" "Sinds ik heb gevlogen met haar, Mac-" de wind draait plotseling en een ergens ver bekende geur komt me tegemoet.

Mijn hoofd draai richting de poort en de vrouw staat is nog druk een conflict aan het voeren met de wachters.

Ik frons en loop met een stevige pas richting het hekwerk. "Liam. Wat doe-" "SST." Shush ik Derek stil. Hij trekt verbaast een wenkbrauw op, maar volgt me op de voet.

"Macey!" Roep ik en de kwade vrouw kijkt meteen op. "Verdomme." Mompelt ze. "Open de poort." Commandeer ik de wachters, die meteen actie ondernemen. "Van iedereen die ik hoopte tegen te komen hier was jij absoluut niet een." Gromt ze chagrijnig als ze het terrein op stapt. Haar haren zijn vettig en hoog opgestoken. Verschillende modder vlekken bedekken vooral grote delen van haar kleding, geur en huid.

"Om eerlijk te zijn, Macey, je ziet er werkelijk niet uit." Grijns ik. "Houd je bek, Davis." Bijt ze van zich af en Derek staart haar met bijna bewondering aan. Net was het nog bijna een rot wijf en nu begint de stoere Beta een zacht plekje te krijgen voor de modder vrouw?
"Nu even serieus. Wat doe je hier, Macey?" "Een Balorig zoeken. Verdomme, Liam! Wat denk je wat ik hier doe?! Ik heb heel Washington afgezocht voor Chara! Dus, waar. is. Chara?!" "Wat bedoel je 'Ik heb heel Washington afgezocht' ?! Je wist dat we in Washington zaten! Je kon toch gewoon bellen?!"
"Bellen?! Bellen met wat! Zie ik eruit alsof ik nu een telefoon bij me heb?! Waar. is. Chara. verdomme?!!" "Binnen!!" Grom ik terug. Dereks ogen schieten van mij naar Macey en weer terug.

Zonder een woord toe te voegen, stormt ze langs ons richting het clubhuis.

"Gast! Wie is dat!" "Macey. Dat hoorde je toch!?" Brom ik naar Derek. "Mate." Gromt hij zachtjes. Ik trek een wenkbrauw op. "Pardon?" "Ik denk dat ze mijn mate is..." "En daar kom je nu mee?! Gast, zag je niet hoe kwaad en duivels dat wijf is?" Mijn stem klinkt hardop nog verbaasder dan in mijn hoofd. Hij gromt en stormt ook langs me naar het clubhuis toe. "Niet neuken op de bank!" Roep ik achter hem aan. "Ik pak je slaapkamer!" Brult hij lachend terug. Ver. Dom. Me.

[MACEY]

Groot op de deur gemarkeerd, staan de woorden HOUSE OF WOLVES zwart uitgespeld. Lekker origineel weer voor een 'clubhuis'. De houten deur kraakt als ik hem, iets lomper dan nodig, openduw.

Een vlaag van opluchting vloeit door me heen als ik Chara's stem boven alle stemmen hoor vloeken. "Jij kan ook nooit je grove muil houden, of wel?" Grijns ik als ik de kamer met gemaakte zelfverzekerdheid in loop. Ze draait zich om en haar mond valt bijna open. Bijna. Ze laat zich niet kennen, zoals gewoonlijk. "Wat de fuck, Macey!" "Ook hallo." Lach ik.

"Wat de fuck doe je hier!? Wat doe je in Washington? Je haat regen!" Ze staat er compleet verbouwereerd bij en dan pas vallen alle mensen achter haar me op.

Zonder twijfel steekt een man erbovenuit met zijn enorme spieren, lengte en brede bouw. Hij loopt naar voren en steekt zijn hand uit. In tegenstelling tot Chara, neem ik de hand aan. "Macey." "Silas." Ik knik en trek mijn hand terug. "Dus, Macey. Kan ik je ergens mee helpen?" Silas' vraag past totaal niet bij zijn stem en uiterlijk.

"Ik kwam voor Chara-" mijn ogen schieten naar die van haar. Ze staat er alweer normaalem zelfverzekerd bij, terwijl ze haar 'I don't give a fuck, ik schiet je gewoon dood' blik weer draagt. "Ik moet wat met haar bespreken."

Silas fronst. "Chara?" Ze schud haar hoofd en geeft hem een klein glimlachje. "Het is goed. We praten boven wel. We zijn zo terug." Hij knikt en drukt een kus op haar slaap. Ik kijk verbaast het stel aan.

"We hebben blijkbaar iets meer te bespreken dan dat ik dacht."
Chara rolt met haar ogen als we richting de trap lopen. "Ga jij eerst nou maar douchen. Je meurt verdomme naar een zwijnenorkest."

Ik grijns en loop de badkamer in naast de kamer waar Chara naar binnen liep. "Ik breng zo handdoeken!" Roept ze me nog achterna. "Beter van wel ja!" Schreeuw ik lachend terug.

::::::::::::::::::::::::::
Tot zover hoofdstuk N.

x