TOUCH ME. |✔️

HOOFDSTUK X

-Chara's trouwring^-
[CHARA]

"Oh. Mijn. Fucking. God.
Is dat wat ik denk dat het is?!" Liam slaat overdreven een hand voor zijn mond.

Ik rol met mijn ogen en lach. "OH. MIJN. FUCKING. GOD. HET LACHT. HET FUCKING LACHT!" Schreeuwt hij.

"Grappig, Davis." Mompel ik, bijna overdonderd door zijn dramatische gedrag. "Maar serieus? Hij heeft je gevraagd met hem te trouwen? Wat zei je? Nee? Ja? Tuurlijk zei je ja."Ratelt hij.
"Ik zei dat je een fucking drama queen bent. En toen zei ik 'Ja, tuurlijk trouw ik met je!'"

"Oh. Mijn. G-" "god... ja. Dat zei je net ook al. Twee keer."

"Laat mijn inner tienermeisje eens met rust, kreng." Liam's stem klinkt kwaad, maar hij kan zijn sarcasme slecht verbergen.

"Kreng? Wacht- inner tienermeisje? Liam." "Laat een jongen dromen. Je wilt niet weten hoe graag wij mannen willen weten hoe het is om borsten te h-" "gadverdamme." Ik sla mijn handen over mijn oren en loop weg.

Eindelijk bereik ik de keuken en haal mijn handen weg van mijn oren.
Matthias zit met een kop koffie in zijn hand op de barkruk. "Chara!" "Hey, ouwe" "ouwe? Gaat lekker, jij. Silas aanzoek maakt je niet leuker."

Ik grijns en neem plaats naast hem.
"Hoelang blijf je hier nog?"
"Hmmh" hij wrijft met zijn vingers over zijn kin. "Ik denk dat ik morgen of overmorgen vertrek. De pack heeft me nodig, Juul." Ik slik pijnlijk. En niet alleen omdat hij al zo snel vertrekt, vooral door zijn pijnlijke, onbewuste fout.

Ik knik enkel en draai me om en loop weg. "Chara!" Roept Matt me terug. Ik keer terug om en kijk hem vragend aan. "Dat van 'Juul' net was een test. Jij hebt niet zomaar je naam veranderd omdat je hem lelijk vond. Wat is er in de tijd gebeurd toen ik er niet was?"

"Niks. Ik ben gewoon niet het persoon dat graag op klompen loopt en kaas eet, denk ik."

"Dat is onzin, Julia. We weten beiden dat je complete naam veranderen en verhuizen naar de andere kant van de wereld niks te maken heeft met 'het haten van Nederland'."

Een rilling schiet wederom over mijn ruggengraat bij die naam.
Waar de fuck is Silas?

Ik blijf compleet stil, maar verplaats mijn ogen niet van die van hem. "Ik ben je opa, Juul. Vertel me wat er aan de hand is." Ik bijt mijn kiezen op elkaar. "Noem me geen Julia. Julia stierf het moment dat ze onwillig werd aangeraakt." "Praat niet in de derde persoon, Juul. Je naam kan dan wel verleden tijd zijn maar wat er een paar jaar terug is gebeurd, is onvergetelijk. Zelfs voor mijn sterkste kleindochter." "Ik ben je enige kleindochter." "Precies ja. Daarom moet je me vertellen wat er in dat 24/7 denkende koppie van je omgaat."

Ik zucht en wrijf, wat tegenwoordig bijna een gewoonte wordt, over mijn voorhoofd. "Laten we het erop houden dat Meria, Stefan en Naomi niet bepaald blij waren met mijn manier van leven die laatste tijd." "Naomi? Als in je tante Naomi?!" Ik knik. "Wat de fuck had zij er nou weer te maken?" Ik haal mijn schouders op. "Ik gok dat Stefan haar gebeld had. Of Meria. Meria was wanhopig geworden denk ik."

Matthias knikt begrijpend. "Geloof me, Meria was wanhopig. En dat is ze nog steeds. Ik word dagelijks gebeld." "Je hebt niks verteld toch?!" "Tuurlijk niet. Wel vind ik dat je haar misschien eens moet bellen. Ze mist je verschrikkelijk."

Ik draai me opnieuw om om weg te lopen. "Chara. Bel haar."
"Ik kijk wel."

Meria kan de verdomde pot van Judas op.