TOUCH ME. |✔️

HOOFDSTUK G

-VLIEGTUIG-

"Verdomme Liam! Laatste keer of ik gooi je uit het fucking vliegtuig!"

Met kaken op elkaar geklemd, houd ik mijn gezicht emotieloos en kijk recht voor me uit, terwijl ik naar Liam schreeuw.

Macey probeert hem nog 'straightface' aan te kijken, maar grijnst. "Ze maakt geen grapje, weet je. Ze gooit je er echt uit, of we aan de grond staan of niet." "Ah, kom op Chaar. Je moet wat losser worden!" "Donder op Liam."
Hij rolt met zijn ogen en zakt terug in de stoel.

Ik richt mijn blik op Macey. "Het is tijd."

Ze knikt, staat op en loopt naar de hoorn toe.
'Dames en heren, over 30 minuten zullen we onze bestemming bereikt hebben. Maak alstublieft uw gordel weer vast, er is kans op lichte turbulentie.'
Klinkt Macey's stem door de intercom van het vliegtuig. Ik geef haar een goedkeurend knikje en ze neemt weer plaats tussen Liam en mij in.

"Ik ga de volgende keer door de intercom blèren." Grijnst Liam mysterieus. "Dat ga je niet." Grom ik geïrriteerd. "Mhmn."

"Hij gaat niet door de intercom schreeuwen." Grom ik kwaad. Macey rolt met haar ogen. "Laat dat joch nou eens zijn gang gaan."

"Zijn gang laten gaan?! Als je hier levend uit wilt komen, is Liam de laatste die je zijn gang moet laten gaan! Het antwoord is nee."
"Macey. Nu naar de intercom, we gaan landen." "Jaja."

Ik klem mijn kaken op elkaar en zeg de rest van de rit niks meer.

-BELLINGHAM, WASHINGTON-

"Nog een fijne dag, mevrouw Monroe." "Wees nou eens voor een verdomde seconde stil." Brom ik naar Melanie. Dat wijf kan d'r muil nog geen vijf minuten dichthouden en je kunt me niet geïrriteerder krijgen.

Macey lacht en schud haar hoofd terwijl ze via de trap van het vliegtuig uitstapt. Ik loop achter haar aan. Mijn rugzak hangt losjes over mijn schouder en mijn vest is over mijn arm geslagen. "Je haat haar echt hè? Melanie?" Grijnst ze. Ik geef geen antwoord en Macey neemt er genoegen mee.

"Waar is Liam eigenlijk?"
Ik kijk om me heen en haal mijn schouders op. "Hij is niet mijn zorg." "Ja, ik had het beter niet kunnen vragen. Met jou schiet ik zo nooit wat op." "Ik snap ook niet waarom je nog steeds moeite doet."

"Ah, kom op. Ik ben een goeie vriendin!" Roept ze ongelovig. Niet boeiend haal ik mijn schouders op en loop, voorop, langs de douane.

"Mason." Ik geef hem een 'groetend' knikje als ik voorbij loop. Hij is hoofd van de douane. Hij glimlacht terug en zwaait gelijk naar Macey, hij heeft altijd een zwak gehad voor Macey. Niet om jaloers op te zijn, tho. Mason is aardig, niet meer en niet minder. Alhoewel Macey een tint donkerder kleurt van Masons gebaar.

Ik schud mijn hoofd en laat een tomaat rode Macey achter bij een flirtende Mason. Macey en Mason.Heel typisch.

Ik schud mijn hoofd en loop richting de huurbalie.

"Julia!" "Het is Chara." Sarah knikt meteen begrijpend. "Chara is cool." "Ja. Thanks."
"Eh." Ze schud haar hoofd even om alles weer te laten doordringen en richt zich dan weer glimlachend op mij. "Chara, wat kan ik voor je doen? Lange tijd geleden dat ik je hier heb gezien. Ik had van Macey gehoord dat je vakantie had, maar wist niet dat die zo lang was!"

Ik schud mijn hoofd. "Mijn vakantie is niet zo lang. Ik heb het zelfs een week ingekort. Ik ben overgeplaatst naar Washington. Ik was klaar met Nederland, vandaar."

Haar ogen spreiden nieuwsgierig en opgewonden. "Dus je komt hier bij me werken op Bellingham Airport?"

"Ja. Macey blijft wel gewoon in Phoenix. Die gaat zo met de eerst vlucht naar Arizona mee terug, maar ze moest mij zien vliegen zei ze."