TOUCH ME. |✔️

HOOFDSTUK M

Het is verdomme veel te vroeg in de ochtend en er staat al minimaal tien minuten iemand op de deur te beuken.

"Silas." Ik por Silas lomp met mijn elleboog in zijn ribben. "Verdomme, Chara." Kreunt hij. "Sta eens op. Er is iemand bij de deur en ik erger me er mateloos aan."

Opnieuw klinkt het luide gebonk en grommend staat Silas op. "Je komt maar beter met een verdomd goed excuses Liam, of ik ram je mijn huis uit!" Ik trek een wenkbrauw op. "Je hebt de deur nog niet geopend en je weet dat het Liam is?" Die klootzak negeert me compleet en opent de deur.

Liam is niet meer de enige die met een verdomd goed excuus moet komen.

"Alpha- oh fuck. Uh- Silas. De pack-ah godver... de kiddo's uit 't clubhuis willen weten waar je blijft. Ze hebben je nodig met een paar problemen. Derek vangt de boel wel prima op, maar Donna begint langzamerhand te zeuren. Hij is te vaak weg volgens haar—de baby stopt niet met janken—. Niet mijn woorden, Donna's." Lacht Liam zenuwachtig.

"Godverdomme Liam!" Brult Silas. "Als je verdomme niet mijn linkerhand was, had ik je verrot geslagen–" "SILAS!" Roep ik. "Jij kan je grove muil ook nooit houden, of wel?!" "Chara, sorry ik-" "Maak je verhaal nou maar af." Grom ik. Hij knikt en kijkt woedend terug naar Liam, bipolair misschien?

"Ik mag hopen dat jij verdomme gaat nadenken over je woorden, klootzak. Anders zal ik andere maatregelen nemen." Silas' stem is laag. Kippenvel gevend laag.
Verdomd sexy laag.

Liams ogen zijn groot, vol angst en de zelfverzekerdheid van net is niet meer terug te vinden, als sneeuw voor de zon.
"Donna is blijkbaar niet de enige die gestresst is." Op een één of andere manier wist hij dat nog door zijn lippen te laten glippen en ik rol met mijn ogen bij het zicht van Silas die een kokhalzende Liam tegen de muur smijt. "Silas. Doe dit buiten de kamer, please? Ik ben doodop." Zucht ik. Hij draait zijn hoofd niet, maar heeft het duidelijk gehoord als hij Liam bij zijn kraag over de grond naar buiten sleept. "Nog niet gaan slapen, Chaar. Ben zo terug!"

Drie minuten later zakt het bed in en slaat Silas zijn brede armen om mijn middel. "Niemand dood?" Hij grijnst en schud zijn hoofd. "Liam moest even op zijn plek gezet worden. Hij denkt soms dat hij een god is en dan stijgt de boel naar zijn hoofd."
Ik probeer mijn lach tegen te houden, maar faal verschrikkelijk. "Spreek voor jezelf, Hernandez. Liam is niet de enige die denkt dat hij god is hoor." Zijn armen klemmen steviger om mijn middel en zijn lippen strijken zacht over mijn oorlel wat huiveringen over mijn ruggengraat duwt. "Daar zit je fout, liefste. Liam denkt dat hij soms een god is, terwijl ik oppergod ben." oh. my. god.
Zei hij dat echt? Is hij serieus?

"En jij bent mijn mate." Silas spreekt de woorden met bijna een angst uit, maar het lijkt net alsof er een enorme lading van zijn schouders afvalt. Toch draai ik me om, zodat ik oog in oog sta met Silas, en kijk hem verbaast aan. "Ik dacht dat we nu wel wat verder waren dan vrienden? Of ben ik de enige?" Silas schud wild zijn hoofd.

"Lief, in mijn-... cultuur betekent mate meer dan vrienden. Een mate is een zielsverwant, verder dan een getrouwd koppel, dieper." "Je cultuur zeg je? Interessant." Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en kijk hem verdacht aan. "Wat houdt die cultuur in? Je hebt er nog nooit over gesproken." Kort worden zijn ogen glazig?
"Silas? Wa-" "Meneer Hernandez! U wilde me zien?" Een man stormt zonder pardon de kamer binnen. "Oh fuck. De Luna." Ik klem mijn kaken op elkaar. "Ik heet verdomme Chara en wat moet je hier? Silas?!" Ik richt mijn ogen op Silas en kijk hem kwaad vragend aan.

"Euh-." "Alpha, uh- meneer Hernandez, kan ik u helpen?" De man stelt aarzelend zijn vraag en ik rol met mijn ogen als ik uit bed stap. Hoe kan Silas Liam nou bijna wurgen als Liam binnen walst en nu rent een willekeurige dude de ruimte in en hij zegt fucking niks.

"Chara waar ga je h-" "doei."
Ik kap hem af en loop in mijn pyjama naar het clubhuis.

"Davis!" Mijn stem galmt door het huis als ik de deur achter me dichtsla. Geen antwoord.
Ik zucht geïrriteerd en loop een paar gangen door opzoek naar de keuken. Er zijn altijd mensen in de keuken.

Er is verdomme niemand in de keuken. Na een kwartier gezocht te hebben had ik eindelijk het keuken walhalla gevonden, maar het is zo leeg als mijn moeders bankrekening. Ik bedoel, hoe kan het in vredesnaam zo zijn dat er een compleet landhuis staat als clubhuis waar, volgens Silas, achtentwintig mensen wonen en er NIEMAND in de verdomde keuken is.

Vermoeid trek ik de koelkast open en pak de ingrediënten voor 's werelds grootste uitsmijter.

"En jij bent?" Een vreemde stem spreekt veel te dicht achter mij. In een soepele beweging elleboog ik hem hard genoeg in zijn ribben en draai me kwaad om. "Een beetje ruimte graag." De jongen kreunt nog lichtjes als hij wrijft over zijn ribben, maar hij staat alweer een stuk rechter dan net.

"Rustig! Ik vroeg alleen wie je was en jij beukt er meteen in godsnaam op los." Ik rol met mijn ogen. "Ik weet niet hoe de boel werkt in jullie cultuur, maar Silas zei dat ik zijn, en verbeter me als ik het fout zeg, mate ben?"

"Je zegt het inderdaad fout, teef. Ik ben zijn mate." Snauwt een stem naast de mijne en die van de jongen. Mijn ogen draaien een kwartslag en ik sta oog in oog met de door-de-magnetron-verneukte-Barbie haarzelf. "Ik haat fucking Barbies." Grom ik zachtjes, maar gelukkig hard genoeg dat ze het hoort. "Wat zei jij?!" "Heb je stront in de kop?" Haar ogen beelden grote vraagtekens uit op mijn Nederlands.

"Wat ben jij? Duits?!" "Ach, lieve hemel. Ben je doof of zo? Kan je niet horen dat ik keihard Nederlander ben, niet een trotse, maar wel Nederlands." Grijns ik. De jongen -die nog steeds alles amuserend volgt- lacht. "Saraya bel jij Liam even? Hij wil dit vast wel zien." "Bel Liam inderdaad maar. Ik heb kleding nodig." Reageer ik meestemmend. "Ik bel helemaal niemand jij Nederlandse koe!" "Doe eens rustig. Ik ben nog in een best oké humeur, dus verpest dat niet of ik sla je muil net zo scheef als de koe die jij je blijkbaar graag voorstelt."

"Chara!" En daar is stem nummer vier. "Silas heb je kleren voor m-" zijn grote lichaam blokkeert het zicht van iedereen op mij. "Waarom draag je verdomme alleen een pyjama?!?!" "Ik wilde je net vragen of je kleren voor me had, sukkel." Grom ik terug.

"Silas!" Barbie's zeikstem is er weer. "Donder op, Saraya." Gromt hij terug en ik grijns. "Ga koeien inbeelden of zo." Voeg ik aan Silas zin toe.

De jongen schatert en ik hoef Barbie's gezicht niet te zien om te weten hoe het eruit ziet.

Chara is back again.

—————
En Nobody439 is ook weer terug.
-geen excuses, maar ik zit gewoon tussen de shit tentamens voor je vakantie.
VANAF VRIJDAG 22 DEC. BEGINT HET WEEKEND WEER DUS DAN KAN JE SWS UPDATES VERWACHTEN!

Wel mooi dat dit boek 1K heeft gehaald btw!

CHALLAS.