KİMLİKSİZ | Texting ✔

otuz beş

[Adını Bilmeyen Yoktur Zaten Yazmıyorum]

Medya:AnlamsızŞeylerVol28

Bu bölüm berilnamli ninjama ithafendir. ❤

💬

Karşımda sinirle bana bakan güvenlikçiye, "Abi bekle bi dakika döncem ben sana," deyip tekrar ekrana döndüm. Genç bir çocuktu. Kemikli yüzü, kumral saçları ve kıstığı için fazla gözükmese de renkli olduğunu tahmin ettiğim gözleriyle hiç bir çağrışım uyandırmamıştı bende. Tanımıyordum.

"Sen dalga mı geçiyorsun benimle?!" Sinirli bir ses duyduğumda arkama dönmeme gerek kalmadan adam beni kolumdan tutmuş kendine döndürmüştü. Kolumu da sırtıma doğru çevirmişti.

Lan küçücük kızım kolum koptu be.

"O çevirdiğin kapı kolu değil yalnız benim kolum. Az insan gibi davran."

Adam, "Hasbinallah," diyerek kolumdan tuttuğu gibi dışarı sürüklemeye başladı. Ayaklarımı hareket ettirmesem çıkaramazdı da neyse istediğimi almıştım zaten çıkabilirdim.

Başhekim olduğunu tahmin ettiğim yaşlıca bir profesörün odasına çıkartıldım. Beni getiren adam, hastanenin kasasını patlatmışım gibi abartarak profesöre anlattıktan sonra polisi aradı.

O salaktan hayır gelmeyeceğini anladığımda ak sakallı tontiş profesöre döndüm. "Bak Bey Amca, şu Yarma'nın anlattığı gibi hastaneni soymak için görevlendirilen bir gizli ajan falan değilim." Yarma dediğim için güvenlikçi üstüme atlayacak gibi bakıyordu. Atlasın da yapıştırayım yüzünün ortasına. Gerçi vursam elimin kırılma ihtimali vardı. "Geçen gün kim olduğunu bilmediğim biri tarafından hastanenize getirildim. Kim olduğunu öğrenmek için kamera kayıtlarınıza baktım. Bu kadar."

"Kızım bu işler böyle olmuyor. Önce gelip bize danışsaydın belki bir orta yol bulurduk ama şimdi işin içine polisler de karışacak."

Ya ne anlatıyorsam ben sanki? Direkt bizimkileri salayım bunların üstüne.

"Bakın benim annemle babam da doktor. Onları çağırayım, siz bir de onlarla konuşun."

Profesör Bey Amcacığım olumlu yaklaşınca Yarma'ya 'noldu biçıs' bakışımı atıp annemi aradım.

Telefonda bir posta azar yedikten sonra hastaneye geldiklerinde bir posta daha azar yemiştim ama olsundu. Konuşup halletmişlerdi. Gencecik yaşımda hapislerde çürümeyecektim. O değil şaka maka reşit olmuştum. Evde fark edilmese de resmi yerlerde fark ediliyordu. Hapse atsalar atarlardı. Ucuz yırtmıştım.

Profesör Bey Amcacığım meslektaşlarını yani ailemi görünce kıyak yaparak kayıtlardan o kişinin adını da buldurtmuştu. Çünkü annem her ne kadar beni azarlamakla meşgul olsa da zeki babacığım beni kimin getirdiğini öğrenmek istemişti. Adının Ömer Tekiner olduğunu ve masraflarımı ödediğini öğrenmiştik. Ben bunu bilmiyordum. Uyanır uyanmaz gittiğimiz için bizimkilere sormak aklıma gelmemişti.

Bir insan tanımadığı birinin masraflarını neden öder ki?

Şimdi eve gidip üstün stalk yeteneğimi kullanacak, onu bulacak, bana yardım ettiği için teşekkür edecek ama masraflarımı ödediği içinde yüzüne karşı keriz misin? diye soracaktım. Evet bundan daha iyi bir cumartesi planım olamazdı.