KİMLİKSİZ | Texting ✔

özel bölüm iki

Selamın hello ninjalarım🎈

Özlediniz mi bakalım bizimkileri?

Size söylediğim gibi düğün bölümüyle geldim, fazla uzatmadan, buyurunuz efenim🙆

Keyifli okumalar 🐢💚

💑

"Irmak!"

Birinin çığlık atarak ismimi söylediğini duyunca sıçrayarak yataktan kalktım. Daha doğrusu kalkmaya çalışırken ayağım yorgana dolanmış ve yere kapaklanmıştım. "Belani kaldursun!"

Evet anneannem bir haftadır bizde olduğu için ondan bana bulaşan Karadeniz ağzıyla tepki veriyordum ara sıra.

Odamın kapısı açılınca dikkatimi ayağıma takılan yorgandan ayırıp oraya verdim. Gelen Masal'dı. "Irmak! Ne yapıyorsun sen?!"

Göz devirdim. "Sabah sabah çığlık atmadığım kesin."

"Kalk çabuk," deyip beni kolumdan tuttu. Ben kalkmamak için direnirken o da kaldırmak için direniyordu. "Ya bıraksana beni. Dün kınada gece yarısına kadar tepindim zaten. Bari bugün bırak rahatça uyuyayım."

"Evet dün akşamki performansını bugün de bekliyorum canım," dedikten sonra iki koluma birden sertçe asıldı. Sayesinde oturur konuma gelmiştim. "Kızım kalksana! Geç kalacağız. Bugün düğünü olan sensin yalnız ben değil." Durdu. "Doğru ya ben niye seninle uğraşıyorum ki? Evlenecek olan sensin, sen düşün." Der demez kollarımı bıraktı ve küt diye parkeye yapıştım.

"Ah!" diye bağırırken elimi kafama attım. Sanırım artık beyin loblarım yok. "Düğün günümde beni öldürmeye mi çalışıyorsun cani?! Kuzenin bunu beğendi."

"Şş," deyip elini dudaklarına yasladı. "Aramızda. Uykun açıldığına göre kalk, kuaföre gidiyoruz."

Kafamın acıyan tarafını tutarak kalktım ve lavaboya ilerledim. Rutin işlerimi hallettikten sonra çıkıp üstümü değiştirdim. Bugün evlenecek olan, 23 yaşına gelmiş, olgun bir kadın değildim. Hala garfieldlı pijama takımım vardı ve onunla yatıyordum. Pijama takımımı çıkarmış üstüme bir kot bir tişört geçirmiştim. Yaz ayında olduğumuz için üstüme ekstra bir şey almama gerek yoktu. Gelinliğim zaten babamın arabasındaydı. Bizi kuaföre o bırakacaktı. Hala bana 'vazgeçebilirsin kızım' demesi dışında evleneceğimi kabullenmişti.

Çılgın fadır.

Masal'ın peşinden hızlıca aşağı indim. Gözüm salondaki saate kayınca kaşlarımı çatarak Masal'a döndüm. "Lan saat sabahın 7'si, ne diye beni bu saatte uyandırdın?! Öyle bir çığlık attın ki ben saat 12 falan sandım. Bilseydim kalkmazdım ya. Uyku diye ağlayasım var resmen. Dün gece 2'de uyudum ben 2'de!"

Masal bana masumca bakarken anneannemin sesini duydum.

"Elif?"

Ona döndüm. "Efendim anneanne?"

İlk ismimin mimarı oydu. Onun adı da Elif'ti. Bu yüzden herkes bana Irmak diyordu ama anneannem koyduğu isimde ısrarcıydı.

"Niye yırtıyorsun kızım kendini?"

Tatlı bir karadeniz ağzıyla konuşuyordu. Kızmasa oturup sabaha kadar onu dinleyebilirdim. Tek kişilik koltukta bastonuyla oturan hükümet gibi duran kadına baktım. "Yok bir şey anneanne."

"Ne diye sabah ezanıyla dikildiniz ayağa? Evlenmeye bu kadar meraklı olduğunu bilmiyordum, torun."

Az önce kızıydım, şimdi torun oldum. Kaynanalı damatlı beni vermeye karşıydılar ama yapacak bir şey yok. Ömercim Asafcımla evlenecektim.