KİMLİKSİZ | Texting ✔

kapanış

[G-Eazy & Kehlani - Good Life]

Medya: ♥

Bu bölüm finale kadar güle ağlaya gelen tüm Ninjalara ithafendir.💞

💬

2 Ay Sonra...(01.07.2018)

Asaf'ın Ağzından

"Ben böyle sınavın ızdırabını ama ya...Hayvan gibi sormuşlar. Yok yok hayvan az kalır, uzay mekiği gibi sormuşlar. Tamam bende çok çalışmamış olabilirim ama hiç mi çalıştığım yerden gelmez ya? Hayır sen bizim üniversite kazanmamızı mı istiyorsun yoksa üniversite kazıp kendimizi içine gömmemizi mi istiyorsun? Şahsen ben anlamadım ÖSYMcim. Olmaz ama böyle."

Irmak saydıra saydıra yanıma gelirken onun bu haline güldüm. Zaten onun her hali beni güldürmeye yetiyordu. Yemek yerken onu izlediğimde bile gülesim geliyordu. Kendi sivri dilliydi ama mimikleri 'dikkat aşırı tatlılık içerir' tabelasının hakkını verir nitelikteydi.

Üniversite sınavının ikinci oturumuna girmişti ve beklediği gibi sonuç kötüydü anlaşılan. Ailesi dünkü sınavda yanında oldukları için bugün gelmemeleri konusunda ailesini ikna etmişti ve bu sefer yalnızca ikimiz gelmiştik. Vicdansızın kızı beni 3 sene beklettiği yetmiyormuş gibi -gerçi haberi yoktu ama- 3 saat de güneşin altında bekletmişti. Sayesinde sabır taşına dönmüştüm.

Sinirle soluyarak yanıma gelen sevgilimin omzuna kolumu atıp kendime çektim. "Saydırma seansı başladığına göre sınavın harika geçmiş olmalı."

Çıkışa doğru yürümeye başladık. "Sorma ne harika ne harika!" Elini cebine atıp sınavda dağıtılan şekerlerden ikisini çıkardı. Birini bana uzattı, diğerini kendi ağzına attı. "Şu şekeri de ne diye dağıtıyorlar anlamış değilim. Ağzınıza tükürdük ama yine de alın ağzınız tatlansın demeye falan mı çalışıyorlar?"

Bana uzattığı şekeri ağzıma atarken omuz silktim. "Olabilir ama umurumda değil açıkçası."

Arabanın yanına geldiğimiz sırada oflayarak kolumun altından çıktı. Yüzü cidden üzgün bir hal almıştı. "Asaf bu sene de olmazsa bizimkilere ne diyeceğim ben?"

Ellerimi yanaklarına yerleştirip yanaklarını sevdim. Kalbini sevdiğim gibi. "Üzülme güzelim. Eminim sen elinden geleni yapmışsındır. Ben inanıyorum, bu sene tutturacaksın." Hala umutsuzca bana baktığında gülerek devam ettim. "Hem üniversiteye gitmemen benim işime gelir. Okulunun bitmesini beklemeden evleniriz. Sen de oturur evinin kadını olursun."

Karnıma vurup benden uzaklaştı. "Çok beklersin. Ben çalışan bir kadın olacağım."

Arabanın etrafından dolanıp kendi tarafına gittiğinde anahtara basarak kapıları açtım. "Çocuk da yaparım kariyer de diyorsun?"

Arabaya bindiğimizde gururla gülümsedi. "Aynen öyle diyorum."

Kulağına eğildim. "Yalnız ben tek çocukla yetinmem onu söyleyeyim."

Ciddi bir şey söyleyeceğimi sanarak bana bakan suratı sinirle harmanlandı ve omuzlarımdan iterek yerime oturmamı sağladı. "Sen iyice edepsiz oldun. Ayrıca seninle evleneceğime bu kadar eminsin yani?"

"Herhalde gülüm, babana o kadar basıldıktan sonra o şeref bana ait."

Güldü. "Zevzek."

Bu arada basılmak demişken o gece ucuz yırtmıştık. Irmak ailesinin yüzüne kapıyı kapatıp salona geldiğinde telaşla bizi anne ve babasının odasında bulunan balkonuna çıkarmıştı. Ali, Mert ve bana oradan aşağıya atlamamızı söylemişti. Kızları görmelerinde bir sorun yoktu ne de olsa, sorun erkekler olarak bizdik. Ee bir de kırık ayağım...Ali ve Mert fazla yüksek olmayan balkondan atlayıp gittiklerinde ben evde kalmıştım. Irmak beni odasındaki dolaba sokup aşağı inmişti. Bir süre sonra değneğimi dolabın içinde bırakmış, topallayarak odasında turlamaya başlamıştım. Yatağının ortasında ona aldığım Pandacık duruyordu. Yatağının yanındaki komodinin üstünde ise ona aldığım karavan vardı. Her sabah gözünü açtığında beni ona hatırlatacak şeylerle doluydu odası, bu beni sebepsizce mutlu etmişti. Günlüğü aklıma gelince hemen dolabının yanına gitmiştim ve rastgele dolabın üstüne fırlattığı günlüğünü almıştım. Kırık ayakla biraz zor olmuştu ama başarmıştım. O gün günlüğünü okumuştum. Yaptığım yanlış da olsa bundan pişman değildim. Bir geceliğine sevdiğim kızın hayal dünyasına girmiştim. Eğlenceli ve güzel olan hayal dünyasına...