KİMLİKSİZ | Texting ✔

özel bölüm son

Selamın hello ninjalarım!🐢

Nasıl şaşırttım ama sizi?😎

Bayram şekerimle geldim bayraaam. Hepimizin bayramı malum sebepten ötürü evde geçiyor. Bu süreci sizlerle güzel bir şekilde değerlendireyim dedim ve şeker tadında bir özel bölümle geldim! Bayramda hikaye okumayan da ne bileyim...

Bir süredir yoktum demişler öldü şimdi yazsınhshajdhjajaj tamam tamam yapmıcam.

Ben burada yokken 6M olmuşuz aww. Okuyan, okutan herkese çok teşekkür ederim.💚

Yine çok uzattım girişi değil mi? Heyecanıma verin shshshshsh neyse neyse buyurunuz efenim bölüm sizindir. Yorumlar, oylar fişek olsun he ona göre shhshshsh

Bayramın ilerleyen günleri için beklemede kalın ;)

Keyifli okumalar💚

💬

Irmak Ersay Tekiner'den...

"Asır! Aslı!"

Evin içinde deli danalar gibi bağırıp duruyordum. Sağ olsun benim yaramaz çocuklarım her zamanki gibi bir yerlere kaybolmuşlardı ve benim başlarına bir şey gelmeden onları bulmam gerekiyordu. Mutfakta epey uzun süredir yemeklerle savaş veriyordum. Hazır çorba ve makarna dışında yeni yemekler yapmayı deniyordum. Yaklaşık 2 senedir evdeki tüm komuta bendeydi. Temizliği, yemeği, çocukları... Hepsine yetişiyordum artık 7 senelik evliliğimde bünyem bu tempoya alışmıştı. Alışamadığım tek konu ara yemeklerdi. Bugünkü talihli yemeğim kürdan kebabıydı. Annemden tarifini almış, çok kolay ben bunu yaparım diyerek mutfağa girmiştim. Fakat sonuç hiç umduğum gibi olmamıştı. Bir insan yaptığı yemeğe kürdan sokarken kırabilir miydi ya? Ben kırmıştım. Patlıcanların içindeki köfte o kadar sertti ki kürdanı içine girmesi için zorlayarak kırmıştım. Büyük ihtimalle köfte o kadar sert de olmamalıydı ama işin içinde Irmak Ersay Tekiner olduğu sürece her şey olabilirdi. Başıma bağladığım bandanam, üstüme geçirdiğim önlüğümle tam bir Refika Birgül'düm. Umarım sonuç da Refika'nınkiler gibi olurdu. Evet, verdiğim çetrefilli savaş sonrasında yemeği fırına atmıştım. Çıkacak mükemmel sonucu beklerken çocuklarımla vakit geçirebilirdim. Yemeği yaparken başta beni rahatsız eden yaramazların şu an sesi çıkmıyordu. Ya da ben evdeki sessizliğin yeni farkına varıyordum. Onları kontrol etsem iyi olacaktı. Islak ellerimi üstümdeki önlüğe silerek mutfaktan çıktım. "Çocuklar!"

İki katlı evde oturmak çocuk büyütürken oldukça zor oluyordu. Merdivenlerden düşme tehlikeleri oluyordu. Neyse ki Asır doğar doğmaz merdivenin başına güvenlik amaçlı demir parmaklıklı küçük bir kapı yaptırmıştık. Çocukları giriş katta, salonda bırakıyordum, ben mutfağa geçiyordum. Kilidi açıp yukarı çıkamıyorlardı. Fakat benim rahat durmayan meraklı çocuğum Asır kilitle uğraşa uğraşa sonunda açma yöntemini bulmuştu. Kendisi 6 yaşında olduğu için daha bilinçliydi, merdivenleri sorunsuz çıkabiliyordu fakat kardeşi için aynı şey söz konusu değildi. Meleğim 3. yaşına daha yeni basmıştı ve bırak merdiveni çıkmayı, düz yolda koşmayı bile beceremeyip düşüyordu. Ne diyebilirdim ki? Annesi gibi sakar olmuştu. Tek korkum Asır'ın kilidi açık bırakması ve Melek Aslı'nın o açıklıktan yukarı çıkmaya çalışmasıydı. Bu yüzden sürekli gözüm onların üstündeydi. Babacıkları çalıştığı için akşama kadar tüm mesuliyet bendeydi. Ev işimin olmadığı her an gözüm üzerlerinde oluyordu. Diğer türlü de onlar için salona oyun halılarını seriyor orada kalmalarını istiyordum. Genelde Asır televizyondan çizgi film izleyen taraf, Aslı logolarıyla oynayan taraf oluyordu. Bu arada şu detayı vermeden geçemeyeceğim; oğlumun en sevdiği çizgi film Ninja Kaplumbağalar'dı.