A Bitter Destiny (fanfic)

Chapter-6 : Even though you are kind...(Part-1)

"မင္းတို႕ Unity ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို သိလား?"

သိတာေပါ့ သိပ္သိတာေပါ့! ပထမႏွစ္မ်ား ေခါင္းကိုငံု႕ထားရင္းျဖင့္သာ စိတ္ထဲမွ ေျဖလိုက္မိခဲ့သည္။ သူတို႕၏ Big Boss က သူတို႕အား ကေလးငယ္တစ္ဦးမ်ား မွတ္ေနသလားထင္ရ။ သူတို႕၏ Big Boss မွာေတာ့ Lecture မွ ျပန္လာေသာ သူတို႕အား မူလတန္းအရြယ္ ကေလးမ်ား၏ ဥာဏ္ရည္သာ ရိွေသာသူမ်ားအား သြန္သင္ရမည့္ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္ကို သူတို႕ ထို Big Boss အား ခိုးၾကည့္မိရာမွ ေတြ႕ခဲ့ခ်ိန္တြင္ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားခဲ့ၾကသည္။ ဒီ Big Boss ဟာ ဟုသာ သူတို႕ တိတ္တဆိတ္ႀကိမ္းဝါးလိုက္မိေသာ္လည္း သူတို႕ တုတ္တုတ္ပင္မလႈပ္ရဲ။

"ဒီ Activity ကို မလာတဲ့လူေတြရိွတယ္။ ေနာက္ၿပီး မင္းတို႕က အျမဲေနာက္က်တယ္။ ၿပီး ေနာက္က်ရံုနဲ႕လည္းမၿပီးဘူး တန္းစီဖို႕ကလည္း ၾကာတယ္။ တန္းကိုလည္း တစ္ခါတည္းနဲ႕ညီညီညာညာ မစီႏိုင္ဘူး... ေနာက္ၿပီး ခိုင္းတာပဲလုပ္ၾကတယ္။ ငါ မင္းတို႕ကိုဘယ္ေလာက္သင္သင္ ေနာက္ရက္ၾက ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ... မင္းတို႕ေၾကာင့္ ငါဘယ္ေလာက္ေခါင္းကိုက္ရလဲ မင္းတို႕က စည္းလံုးညီညြတ္မႈဆိုတဲ့စကားကို မသိတာလား ဒါမွမဟုတ္မင္းတို႕ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကပဲ အလုပ္မလုပ္တာလား"

'ဟမ္ က်ြန္ေတာ္တို႕ကေရာဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းရလဲ'သူတို႕စိတ္ထဲမွသာ ေျပာရဲေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တြင္ေတာ့ သူတို႕ေခါင္းကိုသာငံု႕ရင္း Big Boss အားခိုးၾကည့္ေနမိဆဲ။ သူတို႕စိတ္ထဲ သူတို႕အား Big Boss သည္ တစ္ခုခုအျပစ္ေပးေတာ့မည္ဟုသာ ထင္ေနခဲ့မိသည္။ သူတို႕မည္သို႕ပင္အမွန္လုပ္လုပ္ ရင္နာစရာေကာင္းစြာ သူတို႕၏ Big Boss သည္အမွားကိုရွာေတြ႕ျမဲ။ ယခုလည္း Unity ဟူေသာ စာလံုးကိုအစပ်ိဳးလိုက္သည္ႏွင့္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာကို ဦးတည္ေနမွန္း သူတို႕ ရိပ္မိခဲ့ၿပီးသား။ ညေန ေလးနာရီ ေဘာလံုးကြင္းတြင္ Hazing Activity အတြက္ဝတ္ရေသာ Shirt အျဖဴ ၊ အားကစားေဘာင္းဘီရွည္မ်ားျဖင့္ သူတို႕၏ အျပစ္သည္ အနိမ့္ဆံုးေဘာလံုးကြင္းပတ္ေျပး သို႕မဟုတ္ ကံအလြန္ဆိုးလ်ွင္ေတာ့ ေဘာလံုးကြင္းကို ဖားခုန္ၾကတာေပါ့ဟုသာ သူတို႕ ေတြးလိုက္ခ်ိန္တြင္ သူတို႕စိတ္ထဲသိပ္ၿပီးရင္မထိပ္မိေတာ့။ ထို Big Boss ၏ အျပစ္ေပးမႈမ်ားအား သူတို႕ရိုးေနပါၿပီေလ။