A Bitter Destiny (fanfic)

Chapter-8 : We shouldn't need a hero in our life

ယေန႕ Cheering Activity သည္ သူတို႕ ပထမႏွစ္မ်ားအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာေန႕တစ္ေန႕။ ဘာေၾကာင့္လဲ? ယေန႕သည္သူတို႕၏ Head Hazer ႀကီး Big Boss ႏွင့္သူ၏ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစား ဒုတိယႏွစ္မ်ားမွ သူတို႕အား Activity တြင္ ဦးေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ Big Boss ၏ ေအာ္ေငါက္သံကို မၾကားရျခင္းအတြက္ သူတို႕လြမ္းသလိုလိုျဖစ္မိေသာ္လည္း လူသားတိုင္းသည္ ဘဝတြင္နားရက္တစ္ရက္ေတာ့ ရိွသင့္သည္ဟု သူတို႕ထင္မိပါသည္ေလ။ ဒုတိယႏွစ္မ်ားတာဝန္က သူတို႕အား Cheer Song သင္ရန္ႏွင့္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ကူညီရိုင္းပင္းၾကရန္သင္ၾကားရံုသာ။ ပထမႏွစ္မ်ားထဲမွ ေဘးထြက္ထိုင္ေနရေသာ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးမွာေတာ့ ဒုတိယႏွစ္မ်ားကို ေက်နပ္စြာၾကည့္ေနမိခဲ့သည္။ လူတစ္ေယာက္အား ေကာင္းမြန္စြာသင္ၾကား၍ရသည့္ကို ဘာေၾကာင့္ ထိုတတိယႏွစ္မ်ားသည္ တစ္စိတ္ကိုတစ္အိတ္လုပ္ကာ တင္းၾကပ္စြာအျပစ္ေပးျခင္းမ်ာ ျပဳလုပ္ၾကသည္လဲဟုသာ သူ စိတ္ပ်က္ပ်က္ႏွင့္ေတြးလိုက္မိခဲ့သည္။ ထိုေဘးထြက္ခံရေသာ သူက အျခားသူမဟုတ္ အက်ြႏု္ပ္တို႕ Big Boss ၏ ျပႆနာေကာင္ေလး အႏီွ ေမာင္ Kongpob! Kongpob သူ႕မ်က္စိေရွ႕မွႏွစ္သိမ့္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ျမင္ကြင္းကို ခပ္ၾကာၾကာ မၾကည့္လိုက္ရ။ သူတို႕ Cheering Activity ခန္းမထဲသို႕ဝင္လာသည့္ ေျခသံႏွင့္အတူ ေအးစိမ့္ေသာ ခံစားခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ သူအပါအဝင္ ပထမႏွစ္မ်ားအားလံုး သူတို႕၏ အိပ္မက္ဆိုးမ်ားသည္ သူတို႕ကို အလြမ္းေျပလာႏိုပ္စက္ၿပီဟု သိလိုက္မိခဲ့ၾကသည္။ သူတို႕၏ အၾကားအျမင္သည္ ထင္ျမင္မွန္ကန္ေနခဲ့သည္ကို ဒုတိယႏွစ္ Hazing Team ေခါင္းေဆာင္ေလးအား ေျပာလိုက္သည့္ Big Boss ၏ အသံကို ၾကားလိုက္ရျခင္းျဖင့္ သူတို႕သိခဲ့ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႕၏ ဆုေတာင္းမ်ားကို ၾကားေရာၾကားရဲ႕လားဟု သူတို႕ေတြးမိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္သူတို႕၏ တစ္ရက္တေလသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနႏိုင္ခြင့္ေလး ေတာင္းျခင္းကို ဘုရားသခင္သည္ ခြင့္မျပဳသည္လဲ။ တတိယႏွစ္ Hazing Team သည္ သူတို႕ဆုေတာင္းမျပည့္ေအာင္မ်ား ဘုရားသခင္သို႕ လာဘ္ထိုးထားသည္လား ဟုသာ သူတို႕စိတ္နာနာႏွင့္ေတြးေနမိခဲ့ၾကသည္။

"ဒါဘာအသံလဲ? ငါတို႕ Cheer Song လား? ဟမ္! ငါေသခ်ာေတာင္မၾကားရဘူး ပထမႏွစ္ေတြ ျပန္ဆိုစမ္း!"