Bab 12

9.3K 544 9
                                    

🎸🎸🎸





"Saya kawan awak?" Sinis Hana bertanya sebaik saja mereka keluar dari bilik Pn Zayana.

Nuh hanya melangkah tanpa mempedulikan kata kata Hana.

"I know my place. That's why I don't like it when you said we're friends."

Hana hanya berkata perlahan namun Nuh menghentikan langkahnya. Terus dia berpaling ke arah Hana.

"I'm sorry kalau saya buat cik tak selesa. Saya cuma tak nak ibu tahu yang you're my lecturer. Saya tak nak ibu tanya apa apa pada cik pasal saya kat kolej."

"Kalau dia tanya pun takkan lah saya nak cakap yang buruk buruk pasal awak sedangkan ibu awak baru selesai pembedahan. Nonsense. Tak payah cakap sampai saya ni kawan awak." Hana melangkah pergi, melintasi Nuh yang menghalang laluannya.

"Cik benci sangat ke bila saya cakap cik ni kawan saya?" Nuh bertanya tanpa memandang Hana.

Hana menghentikan langkah si sisi Nuh. Saling bertentang.

"Awak sendiri pernah cakap, saya ni hanya pensyarah awak. Bukan kawan atau famili. Dan saya patut sedar diri. Awak dah lupa ke apa yang awak cakap?" Hana berkata sedikit memerli.

Nuh menghembus nafas kasar. Terus berpaling menghadap Hana. "Saya dah minta maaf pasal tu. Kenapa nak ungkit lagi?" Tegang.

"Kenapa awak nak marah pula? Awak minta maaf sebab awak berkasar dengan saya. Awak tak cakap pun awak tarik balik kata kata tu atau awak tak maksudkannya. Nak salahkan saya pula? Saya faham apa yang saya faham. Saya datang hari ni as your lecturer, bukan kawan awak."

"Okey fine, saya minta maaf. Kalau dah cik benci sangat, fine. Saya boleh masuk betulkan balik siapa cik pada ibu saya."

Nuh sudah berura ura untuk kembali ke bilik ibunya apabila suara Hana kedengaran menahan.

"Awak nak masuk, ganggu ibu awak nak berehat semata mata benda kecil ni?" Hana bertanya.

Nuh ketap gigi. Hana dipandangnya tajam. "Kalau cik tahu benda bodoh ni benda kecil, kenapa cik nak perbesarkan?"

Hana merenungnya tajam. "My mistake. Saya perbesarkan benda bodoh ni. I'm so sorry." Menekan suara Hana.

Usai kata katanya, Hana terus meninggalkan Nuh di situ. Ah! Entah kenapa dia begitu marah walhal hal itu tidaklah sebesar mana pun. Bagaikan sengaja mahu mencabar kesabaran Nuh.

Nuh memejamkan mata seketika. Langkah Hana pantas dikejar. Gadis itu sudah sampai di keretanya ketika Nuh menarik kasar lengan Hana. Terus Hana terdorong ke arah Nuh.

Hana tergamam. Tersentak dengan perlakuan Nuh yang tanpa rasa bersalah menyentuhnya. Jarak yang begitu dekat membuatkan Hana spontan menjarakkan diri. Namun, lengannya masih dalam pegangan Nuh.

"Lepaskan saya." Tegas Hana berkata.

Nuh berkeras. Lengan Hana langsung tidak dilepaskan malah makin kemas. Wajah tegangnya hanya memandang Hana.

"Jangan ingat awak boleh sentuh dan pegang saya sesuka hati. Lepaskan saya, Nuh." Hana meronta.

"I hate it the fact that you're my lecturer." Lengan Hana dilepaskan.

I Like You | ✔Where stories live. Discover now