de volgende morgend
ik en justin werden wakker gemaakt door agenten. 'selina, zou je even kunnen meekomen?' vroeg de agent. 'waarom vroeg ik slaperig. 'je moet iemand identificeren' zei de agent en ik stond op. de agent nam mij mee naar de verhoorkamer maar die was achter zwart glas zodat de dadders mij niet zouden zien. 'herken je één van die mannen?' vroeg de agent. 'eeuuhh nummertje 5 die ken ik' zei ik en hij liet de man naar voren komen. 'van waar ken je die man?' vroeg de agent. 'hij noemt steven en hij heeft mij geholpen dus doe hem niets aan' zei ik. 'kun je hem even naar de overhoring kamer brengen?' vroeg de agent aan de andere agent via een microfoontje. hij bracht steven naar de zelfste ruimte zoals ik. ik ging gaan zitten op de stoel en steven ging over mij gaan zitten en hij keek mij recht in de ogen aan. 'sorry' zei ik en ik keek weg van hem. 'van waar ken je steven?' vroeg de agent nog eens. 'hij heeft mij geholpen, hij heeft mij weggehaald van bij die psychopaat. dus doe hem geen kwaad' zei ik. 'dus hij is niet jou ontvoerder?' vroeg de agent. 'nee de ontvoerder heet martijn' zei ik. 'weet jij soms de familie naam van die martijn?' vroeg de agent aan steven maar hij zweeg. 'aub zeg het, zodat ik hier weg kan' fluisterde ik naar steven. 'zijn familie naam is kruibeke' zei steven. 'dankje' fluisterde ik terug. 'en waren er nog mensen bij jullie?' vroeg de agent. 'ja maarten maar die heeft mij ook geholpen' zei ik en ik vertelde hem het hele verhaal van a tot z voor de honderdste keer...
ik werd het echt beu om heel de tijd dat verhaal te vertellen, het enige dat ik nu wou was justin en melody in een warm zacht bedje.
'wat gaan jullie nu doen?' vroeg ik. 'we nemen steven en maarten op voor verhoor en we sluiten martijn op in de gevangenis nadat we genoeg bewijzen hebben' zei de agent. 'wat genoeg bewijzen? hij heeft mij gevangen gehouden en hij wou mij verkrachten en mijn kinderen vermoorden, zijn dat geen bewijzen?' vroeg ik. 'sorry maar we moeten de bewijzen in onze handen hebben' zei de agent. 'pardon, ik zal mij in jou handen leggen, zijn die bewijzen dan groot genoeg?' vroeg ik kwaad. maar daar had de agent niets op te zeggen... hij besefte waarschijnlijk dat ik gelijk had.
'kunt u meekomen?' vroeg een andere agent. 'waarom om weer in die vermufte cel te zitten? het is precies alsof ik de dader ben' zei ik. 'dat ben je niet maar we moeten je hier 24/24 bewaken voor je eigen veiligheid' zei de agent. 'laat mij dan naar huis gaan en zet daar een paar agenten rond ons huis dan kan ik teminste beter slapen en heb ik mijn dochtertje bij mij' zei ik. 'ik zal kijken wat ik voor je kan doen' zei de agent. 'dankjewel! eindelijk iemand die mij begrijpt' zei ik en ik wandelde mee naar de cel waar justin op mij zat te wachten. 'en schatje?' vroeg justin. 'er gaat een agent kijken of we naar huis kunnen want ik ben het hier beu, echt beu' zei ik en justin nam mij op zijn schoot en hij probeerde mij te kalmeren....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
like en comment <3 follow <3
