we reden zo snel als we konden. toen we toekwamen aan het ziekenhuis voerden ze me naar de kamer maar ze lieten mijn baby's niet bij me en dat maakte me kwaad, het waren tenslotte onze baby's. 'waarom mogen we onze baby's niet zien?' vroeg ik. 'dat kan ik je momenteel nog niet vertellen' zei de dokter. 'waarom niet, godverdomme. het zijn onze baby's en we hebben het recht om het te weten' zei ik. 'sorry, ik kan jullie momenteel nog niets vertellen' zei de dokter en dat maakte me nog kwader. 'aub zeg, wat voor dokters zijn jullie eigenlijk!' zei ik kwaad en ik probeerde recht te staan om zelf te gaan kijken maar ze hielden mij tegen. 'aub blijf rustig' zei de dokter en ze gaven mij een spuitje om mij te doen kalmeren.
na ongeveer 2 minutjes werd ik rustig en lieten ze mij in bed liggen. ik had nu echt geen fut meer. 'schatje kan jij niet even gaan kijken naar de baby's?' vroeg ik. 'ik zou wel willen schatje maar we mogen niet' zei justin. 'het zijn onze baby's en we hebben het recht het te weten' zei ik. 'ik weet het, maar we kunnen nu alleen maar wachten en het beste hopen' zei justin. 'ik kan niet blijven wachten!' zei ik. 'ik ook niet, maar we moeten' zei justin en hij hield mij in zijn armen.
ongeveer 2 uur later kwamen er 2 dokters binnen. 'waarom duurt het allemaal zo lang?' vroeg ik. 'sorry, we moeten onze tijd nemen' zei de dokter. 'hoe is het met onze baby's?' vroeg justin. 'het ene is kerngezond geboren en het 2de... had geen hartslag en ademde niet maar we hebben hem heel de weg naar het ziekenhuis zitten reanimeren en hier zelf ook en... hij begon te ademen na een tijdje maar hij ligt nu wel in een couveuse want momenteel kan hij niet zelfstandig ademen' zei de dokter. 'zullen er complicaties komen?' vroeg ik. 'dat kunnen we nu nog niet zien, het is 50/50' zei de dokter. 'kunnen we ze wel zien?' vroeg justin. 'ja tuurlijk, het ene babytje kunnen we naar hier brengen en het andere moeten jullie gaan bekijken' zei de dokter maar eerst gaven ze ons papieren dat we moesten invullen. we moesten de 2 baby namen opgeven. het was een jongentje en een meisje...
ik en justin moesten hard nadeken over de babynamen en na even discusieren kwamen we eruit. het meisje haar naam ging brooklynn worden en het jongentje zijn naam word cameron. nadat we alle papieren hadden ingevuld brachten ze ons brooklynn. ze was zo schattig, niet normaal. nadien gingen we ook cameron gaan bekijken maar we moesten eerst onze handen wassen, handschoenen aandoen, mondkapje dragen en dan nog een schort aandoen.
toen ik eindelijk naar binnen mocht kreeg ik de tranen in mijn ogen, hij was zo klein en schattig. we mochten hem niet uit de couveuse halen maar wel door kleine gaatjes hem aanraken. 'hij is perfect' zei justin. 'al onze kinderen zijn perfect' zei ik. 'sorry dat ik zo heb gedaan tegen je vanacht' zei justin. 'geeft niet, ik was ook niet echt zo gemakkelijk vanacht' zei ik. 'we hebben alle twee vanacht fouten gemaakt maar we kregen 2 mooie baby's bij' zei justin. 'ja dat is waar' zei ik en we namen afscheid van cameron en gingen daarna terug naar mijn kamer maar daar stond iemand die ik nu niet wou zien!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
meer? like en comment <3
like on facebook https://www.facebook.com/chocochanelbieber/timeline
