THE BABYSITTER (UNDER REVISION)

Chapter 4 (Unedited)

(play the video: Me Myself and I - G-Eazy & Bebe Rexha)

MAWI

  "No!  P-please don't go near me! Help!"
Sigaw ko ng malakas na malakas hanggang sa abot ng boses ko pero para bang isa lang itong bulong dahil tila hindi ito naalarma.

"The more you shout, the more you excite me." napaigtad ako ng maramdaman ang mahigpit na hawak niya sa braso ko at pilit akong pinapahiga sa ibabaw ng lamesa sa opisina niya.

"No!! " I cried

"Stupid! "

Agad akong napababangon nang makarinig ng sigaw.

"Are you crying? " nakita ko si Rhett na nakapamewang na nakatayo sa harapan ko,  agad akong bumangon sa sofa na kinahihigahan ko at sumilip sa orasan sa dingding.  11am na pala. 

"N-napuwing lang p-po." sabi ko at pasimpleng pinunasan ang basa sa pisnge at mata ko saka pinunasan ang salamin na suot lo dahil nabasa na rin.

Tumango naman ito "I'm hungry." sabi niya at nauna nang umalis ng kuwarto. 
Nagpakawala agad ako ng hangin nang makaalis na siya at napahawak sa braso ko.

Takot, iyan ang nararamdaman ko buong buhay ko. Takot, pangamba at sakit. Hindi ko alam kung ano ang nagawa kong mali kung bakit ako ang napaparusahan ng galito. 

Tumayo ako nang maayos at sinundan si Rhex sa labas ng kuwarto,  nakita ko siyang bumababa sa hagdan kaya tahimik ko lang itong pinagmasdan at sinundan. 

"I want cereal, nasa taas iyon." pagalit na sabi niya nang makarating kami sa kusina,  agad kong kinuha ang cereal box na tinuro niya at hinanda ang kakainin niya. 

Umupo siya sa counter seat sa center table ng kitchen at naiinip na tinatapik ang lamesa. 

"Sa monday sasamahan mo ako sa school namin." sabi niya kaya tumango nalamang ako, "Tomorrow I'll come with my brother at his office, that's what he says. He don't want anyone stay in this house without him, he's selfish isn't he?"

Tahimik kong inihanda sa harapan niya ang pagkain niya at nginitian nalamang siya. "G-gusto mo ba n-ng ma-maiinom?" tanong ko at yumuko.

Umuling lang siya kaya tumayo ako sa tabi niya at pinagmasdan siyang kumain, hindi ko maiwasang mapakagat sa labi dala narin siguro ng gutom. 

"I'm allergic to dogs. I hate broccoli and noisy people." bigla niyang sabi at inubos ang cereal.

"Can I have a glass of water?" nakangiting sabi niya sa akin kaya napakunot ako ng noo dahil sa pagbabago niya ng attitude.

"O-okay po." sabi ko at kumuha ng tubig

"If I were you I'll stay away from my brother." bigla niyang sabi kaya napatigil ako saglit, kahit naman siguro hindi niya sabihin ay gagawin ko iyon.

"He's a devil on his own,  wala man siyang pakialam sa paligid niya, he observes everything." sabi niya at bumaba sa kinauupuan niya

Agad kong pinuno ang baso ng tubig at ini-abot sa kaniya, hindi ko alam ang pakiramdam na may kinaiinisang kapatid.

Naningkit ang mata niya at inubos ang tubig,  "You understand? " masungit na tanong nito,  tinanguan ko naman siya at ngumiti. Ganoon ba talaga ang galit nito sa kapatid niya?

Nakaamoy ako ng lemon scent na agad bumalit sa kusina kaya napalingon kami, napalunok ako at umatras ng lumapit sa sa puwesto namin. 

"Tara na sa kuwarto, I need to breathe some good air." masungit na sabi ni Rhex at naglakad na paalis.

Agad naman akong sumunod sa kaniya at umiwas sa puwesto ng kapatid niya. Agad akong napayuko at nagmadaling maglakad.

"Not emplacing my hand on this shit." seryoso at malamig na sabi nito sa akin kaya agad akong napalingon sa pinagkainan ni Rhex,  Oo nga pala. 

Walang imik na binalikan ko ito at inayos iyon, inilagay ko iyon sa lababo at hinugasan saka mabilis na binalik sa dating kinalalagyan nito. 

"S-sige, ok-okay na po." sabi ko at ipinunas sa malinis na towel ang kamay na nasa gilid ng sink.  

Humarap ako para umalis na sana pero naramdaman ko kaagad ang init ng hininga niya na tumatama sa noo ko. 

Napalunok ako at dahan dahang ini-angat ang tingin ngunit napakamaling aksyon ang nagawa ko. Agad na bumilis ang pintig ng puso ko nang mahagilap muli ng mata ko ang mata niya. 

Kinabahan ako at naramdaman ang unti unting panginginig ng mga katawan ko, 
"A-ahh Aalis n-na po ako." sabi ko at umiwas ng tingin.

Hahakbang na sana ako agad nang hablutin niya ang braso ko.

"S-sir." agad na angal ko nang lalo pang humigpit at nakakapasong kapit niya.

Nagulat ako nang bitawan niya ang kamay ko at seryosong tumingin sa akin. "You should do what that kid told you. Stay Away From..."
Humakbang siya palayo,  "Me."

Pagkaalis na pagkaalis niya ay nakahinga na ako ng maluwag pero nanatili parin ang mabangong amoy niya sa kusina. Medyo kumalma ang panginginig ng katawan ko kaya ay nagmadali akong umakyat sa ikalawang palapag at pumunta sa kuwarto ni Rhex. 

"Ahuh,  I thought you were abducted by aliens or eaten by dinasours. But I prefer to think this..." lumapit sa akin si Rhex, mula sa pagkakaupo sa isang sulok ay binaba niya ang hawak niyang cellphone at naglakad palapit sa akin. 

"Lemon... " inamoy niya ako at pinaninglitan ng tingin, pinatunog niya ang dila niya at humawak sa baba.

"You know Chess?"

Napakunot ako ng noo dahil sa tango niya at tumango nalamang bilang sagot. 

"Every moves are important. You need to protect the king, either you play it well and fair or play evil and do nasty."
Sabi niya kaya lalo akong naguluhan. 
"Kung nagkamali ka man ng move, kailangan mong mag isip ng ibang paraan para makalusot. Kung kailangan mong magpakain para mabuhay ang King gawin mo. Don't be scare to make mistakes just to forget your fear. "
bumalik siya sa dati niyang puwesto.

Natahimik ako at pinagmasdan nalamang siya, para sa isang bata talagang kakaiba ang paraan ng pag iisip.

"It is indeed hard to forget what happened in the past,  but are you willing to let the king be eaten and lose the game just because of the emotions you feel? such an idiot."

Napaiwas ako ng tingin sa kaniya hindi dahil sa nasaktan ako sa sinabi niya kundi dahil sa tama ang pinupunto niya. 

Sa buong buhay ko ay namuhay ako sa takot kaya nasanay na siguro ako na kasama ito palagi, nasanay na akong masaktan at ipagsawalang bahala ang lahat... Pero wala na akong magagawa, mas gugustuhin kong mamuhay ng galito. Ipagpatuloy ang buhay sa ilalim ng takot at sakit.

-EnEn