THE BABYSITTER (UNDER REVISION)

Chapter 29 (Unedited)

(Play the video: Valentine by 5sos)

3rd Person's POV

"How is she Doc?" Rhen Asked the doctor.

"Miss Jovovich. She's physically healthy, But her mental state is still unstable. Medyo bumabalik na ang mga naburang alaala niya dati, dahil hindi temporary lang ang pagkawala ng alaala niya. She needs rest and if possible keep her away from stress. I strongly recommend to take her to a psychiatrist for a therapy, that may help for fast recovery. " Said the doctor while looking at the unconscious girl. Habang ang isang nurse naman ay abala sa pagkuha ng blood pressure ni Mawi.

"Okay, thanks." sagot ni Rhen at umalis na ang Doktor at nurse na umasikaso sa kanila.

"Now what? Sigurado akong mas manganganib ang buhay ni Mawi kapag nakaalala na ito. " Rhen asked her older brother.

Pero hindi ito sumagot at tinignan lang ang walang malay na dalagita. Mabuti nalang pala at pumunta ito sa apartment niya, baka kung ano pa ang nangyari dito kapag hindi ito nadala kaagad sa ospital.

"Aasikasuhin ko lang ang bills." ani Rhen at lumabas ng kuwarto.

He look intently at her then kiss her forehead. Umupo siya sa upuan na katabi ng hospital bed at hinawakan ang dalaga sa kaniyang kamay. Years without her was hell for him, now that he already have her..he won't let his life be wasted for nothing. He'll take care of her, make sure she is safe and Hell! He can also sacrifice his time for her. Kung dati ay nasa opisina lang ito araw araw at halos mamatay na siya sa kakaasikaso sa business niya, iba na ngayon. She is his life. She owns his time, she owns his soul and goddamned heart. He may be ruthless, he may be an austere kind of person but when it comes to her... She is his weakness. Natitiklop siya pagdating sa babaeng ito, nawawala sa sarili. He's losing his sanity. Fvck.

"I'll promise to keep you safe, Baby." bulong niya at hinalikan si Mawi sa labi, kasabay niyon ang unti unting pagmulat ng mga mata nito.

Naramdaman nanaman niya ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso nang magtama ang kanilang mata. Nasilayan nanaman niya ang kulay tsokolateng mga mata ng dalaga. This is one of the reason why he fell deeply inlove with her. Napakaganda ng kaniyang mga mata, napaka-inosente at para bang hinihigop nito lahat ng kaniyang lakas at halos nakalimutan na niya ang kaniyang pangalan sa sulyap lang sa kaniya ng dalaga.

"D-deo?" paos na sambit nito at inilibot ang kaniyang paningin.

He smiled. Napangiti siya dahil sa pagtawag sa kaniya ng dalaga.

"Na-nasaan ako?" nagtatakang tanong niya at pilit umupo ngunit agad siyang pinahiga ni Rhett.

"hospital." sagot ng binata at nagsalin ng tubig sa baso na nasa table malapit sa higaan. 

"Here, Drink water." anito at inabutan si Mawi ng tubig. 

"Sa-salamat." tinanggap naman nito ang baso ng tubug at dahan dahang uminom, inalalayan naman siya ni Rhett hanggang sa maubos niya ang tubig. 

  Her voice. Gustong gusto niyang marinig ang boses na iyon, wala siyang pakialam kung uutal utal itong magsalita. Pero mayroon sa parte niya ang nagnanais na sana marinig niyang magsalita ng diretso ang dalaga. 

Alam niya ang pinagdaanan nito mula pagkabata dahil naikuwento ito sa kaniya ng dalaga dati noong unang taon nilang magkasintahan. 
Gusto niya itong tulungan para makapagsalita ito ng tuwid ngunit hindi pumayag ang dalaga dahil ayaw niyang gumastos ito para sa kaniya. Gusto ni Mawi na paghihirapan niya ang perang gagastusin nita, iyon ang isa sa nagustuhan niya sa dalaga. Napaka Independent nito, at masipag. Pero wala siyang pakialam kung maubos man ang pera niya para sa dalaga, he wants to spoil her and give her everything she wants.

   "S-si Rhex? Halaa.. P-pasensya na po.  Na-nakakahiya. Da-dapat inaalagaan k-ko siya nga-ngayon. Hul-huling araw ko pa naman n-na. Pase-pasensya na talaga." paghingi sa kaniya ng tawad ng dalaga at biglang tumayo. 

"Shit!" napamura nalamang si Rhett at binuhat ang dalaga.  Hindi naman agad naka react si Mawi dahil sa pagkabigla at napakapit nalamang sa leeg ni Rhett. 

   "Stay still,  will you? Damn." galit na bulong ni Rhett sa tenga ng dalaga at ihiniga ito sa higaan.  Namula naman agad ang pisnge ni Mawi at napaiwas ng tingin. 

"Pe-pero--"

"Stay... Don't mind that kid. He can understand your situation." sabi ni Rhett at inayos ang buhok ng dalaga na tumakip sa kaniyang magandang mukha.  

He wanted to tell her what he feels, pero alam niyang hindi pa puwede.

He can't loose his grip, for now.

"Are you feeling well?" he asked her then kiss her forehead to check if she's having a fever, good thing her temperature seems to drop at normal Degrees Celsius.

Tumango si Mawi sa kaniya kaya ay umayos siya ng tayo. "Are you hungry?" tanong niya at kinuha ang mansanas sa basket na nakapatong sa lamesa.

Nahihiyang tumango ang dalaga, hindi dapat siya nakahiga dito. Kasalanan ito ng ulo niya, kung sana hindi ito sumakit ay nagawa niya ng maayos ang trabaho niya. Ito pa naman ang huling araw niya bilang Babysitter ni Rhex.  Ano nalamang ang sasabihin ni Ma'am Amira pagnagkataon? Ayaw niyang madisappoint ang ginang. 

  Natigil siya sa pagiisio ng isusubo na sa kaniya ng binata ang hiwang bahagi ng mansanas na binalatan nito. 

"Here eat it."  anito at inilapit sa labi niya.  Natigilan siya at napatitig sa isinusubo sa kaniya ng binata. Wala pang gumagawa sa kaniya nito, ayon sa natatandaan niya. Pero parang nangyari na ito dati. 

  "Please... " pakiusap ni Rhett sa kaniya kaya mula sa pagkakatitig sa mansanas ay napatingala siya,  nahagip niya ang kulay berdeng mata ng binata na napakapamilyar sa kaniya. Lumakas ang tibok ng puso niya at napalunok ng may sinaryong lumitaw sa isipan niya. 

  

.............
-EnEn