IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Proloog

Wachtend sta ik voor zijn deur nog steeds moed verzamelend voor het nieuws wat ik hem te brengen heb. De sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden en een ijzige wind snijdt in mijn gezicht. Rillingen lopen over mijn lichaam heen terwijl mijn warme adem wolkjes in de lucht maakt. Mijn muts trek ik verder over mijn koude rode oren heen.  De zenuwen gieren door mijn lijf, maar dit is iets wat ik moet doen. Hij verdient het om de waarheid te weten.
Nadat er na een tijdje nog niet wordt open gedaan, druk ik nogmaals op de deurbel. De sneeuw knispert onder mijn voeten terwijl deze zenuwachtig op en neer bewegen. Voorzichtig gaat de deur open en verbaasd kijkt hij me aan.

"Blake? Wat doe je hier?" Het komt er eerder kil uit dan verrast. Een kleine achterdocht komt in me op maar wordt snel weggeslagen door de zenuwen. Mijn vingers friemelen aan mijn jas en de sneeuw knispert harder onder mijn voeten.

"Lieverd, ik moet je iets vertellen." Vol onbegrip kijkt hij me aan en zijn blik staart me vragend aan. Even adem ik diep in en uit om al mijn moed bij elkaar te sprokkelen. Niet wetende wat mij daarna te wachten stond...

"Kai ik weet dat het momenteel allemaal niet zo goed uit komt. We zijn beide nog vrij jong eigenlijk zelfs nog te jong, maar ik ben zwanger. Wij zijn zwanger.."

"Hoe bedoel je je bent zwanger?!.." Ik kijk hem vol ongeloof aan. Tuurlijk, dit is ook niet waar ik momenteel op zit te wachten.

"Voor zover ik weet zijn er nog altijd twee partijen nodig om dat voor elkaar te krijgen!" Mompel ik. Hij rolt met zijn ogen en haalt zijn schouders op.

"Dan sta je er alleen voor Blake. Je weet dat ik geen kinderen wil. Het is over tussen ons.." Mijn mond valt open van verbazing.

"Wat?... maar ik dacht.." Zijn woorden blijven zich herhalen in mijn gedachten, maar het dringt nog steeds niet echt tot me door. Om heel eerlijk te zijn begrijp ik er ook helemaal niets van. Waarom zou hij alles wat we hebben kapot willen maken alleen door dit. We hebben nog niet eens besproken om het kind te houden ja of te nee, hij zet gewoon meteen een streep door ons verhaal.

"Je snapt het niet of wel? Ik houd niet langer meer van je Blake dat komt er ook bij kijken." Ik probeer hem nog wat bij te brengen, hem te vertellen dat ik nog geen beslissing genomen heb, maar het lijkt net alsof ik tegen de muur aan het praten ben.

"Kai, lieverd waar blijf je?" Achter hem in de deuropening komt een half naakt meisje tevoorschijn die ik maar al te goed herken.

"Rachel?! Ik dacht dat wij vrienden waren, beste vrienden! Maar ondertussen zit je achter m'n rug met míjn vriend te flikflooien! Waarom zou je dat doen?" Hij heeft dus ook maar nooit iets om mij gegeven.

"Shit happens Blake." En met dat wordt de deur ook gesloten. Van binnen hoor ik gegiechel wat mijn maag laat omdraaien. Daar waar ik eerst nog een redelijk warm gevoel vanbinnen had wordt het nu ijskoud. We gaan voor elkaar door het vuur... Daar merk ik anders vrij weinig van.
Ik kijk nog één keer achterom en loop dan weg, een nieuw hoofdstuk van mijn leven in.