IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Hoofdstuk 2

Shawn 🔥
Ik stond net op het punt om in de lerarenkamer mijn avondeten op te gaan warmen, maar ik werd gestopt door een sms. Wie doet dat vandaag de dag nog? Smsen.

Meneer Mendes,
Ik weet dat dit misschien raar klinkt en waarschijnlijk een ongebruikelijke vraag is, maar is het mogelijk om op een andere locatie dan de school af te spreken?  Het is geen probleem als het een later tijdstip wordt.
Ik hoor graag van u.
Alvast bedankt,
Mevrouw Rivers

Een beetje verbaasd over de vraag staar ik naar de mobiele telefoon in mijn hand. Ik haal mijn hand door mijn haren heen en bedenk wat ik zal antwoorden. Ze zal er heus wel een goede reden voor hebben. Ik ga naar contacten en besluit om mijn zus te bellen, vragen of de vergaderruimte in haar bakkerij vanavond beschikbaar is.

"Hey little brother,
Ik dacht dat je de ouders van dat jongetje wilde spreken?" Nova is mijn oudere zus bij wie ik altijd terecht kan voor advies. Ik bedoel om als eenentwintigjarige voor een klas vol peuters te staan is niet altijd even makkelijk.

"Ja, de moeder heeft gevraagd of ik ergens anders af kan spreken.. dus het wordt wat later. Is de vergaderzaal vanavond nog beschikbaar in jouw bakkerij?" vraag ik terwijl ik mijn spullen in pak. Ik hoor wat gestommel aan de andere kant van de lijn gevolgd door het geluid van het bladeren door een boek of een agenda.

"Ik heb vanavond nog wel plek voor je, maar dan wel pas om acht uur, ik weet niet hoe laat je had afgesproken?" Ondertussen loop ik naar mijn auto om richting mijn appartement te rijden.

"Nee is prima, zal het aan haar doorgeven. Ik rijd nu naar mijn huis even een fatsoenlijke warme maaltijd maken en eten natuurlijk. Of zal ik naar jou toe komen dat we samen een hapje gaan eten." vraag ik terwijl ik de auto start. Haar lach galmt door de speaker en ik kan een glimlach niet onderdrukken.

"Nee lijkt me leuk jonkie. Doen we dan wel afhaal? Dan kunnen we tijdens mijn pauze even wat eten en bijkletsen." Ik schud lachend mijn hoofd. Ze is altijd maar druk aan het werk.

"Nee is goed, dan kan ik nog wat dingen voor m'n studie doen en wat dingetjes voorbereiden voor de ouders van Jax. App me maar door wat je wil hebben en hoe laat je pauze hebt, dan zie ik je straks." We wensen elkaar nog gedag en dan beëindig ik het telefoongesprek om vervolgens richting mijn appartement te rijden. Als ik eenmaal thuis ben stuur ik mevrouw Rivers een sms'je terug. Het lijkt me nogal raar om een sms met een appje te beantwoorden. Misschien heeft Jax wel hele oude ouders die nu pas het geluk hadden om een kind te verwelkomen.

Ik kijk naar de tekening die ik laatst van Jax heb gekregen. Hij gaf hem vol trots aan me. Zijn ogen straalde en een grote glimlach stond op zijn gezicht. Hij praat veel maar toch ook weer niet. Het is moeilijk om te zien dat zo'n lieve jongen geen aansluiting met de groep kan vinden. Hij komt daarom vaak bij mij zitten als het kan. Vooral als iets hem dwarszit, wat natuurlijk erg goed van hem is. Maar over zijn thuissituatie laat hij niet zo veel los. Misschien hebben zijn ouders veel ruzie. Het probleem is gewoon dat ik hem graag wil helpen, maar niet zo goed weet hoe. Misschien is er wel iets met hem waar de school geen weet van heeft. Daarom vind ik het ook belangrijk om nu al met zijn ouders te praten. Misschien is hij thuis wel heel anders. Ik ving laatst ook op dat een paar van de kinderen tegen hem zeiden dat hij er nooit bij zal horen. Ik weet alleen niet waarom niet, dat is ook iets wat hij niet vertelt als ik het hem vraag. Maar goed hopelijk is er over een paar uur meer duidelijkheid.

Nadat het eten klaar is rijd ik naar de bakkerij van mijn zus. Ze heeft echt een fantastisch eigen bedrijf. Taarten, cupcakes, koekjes, maar ook sandwiches en koffie. Maar ja om dat als avond eten te nuttigen lijkt me niet zo'n strak plan.

"Hey Shawn!,
Nova zit achter in de kantine." Ik knik als een bedankje en loop meteen door naar achteren. Als ik Nova zie geef ik haar meteen een knuffel en een kus op iedere wang.

"Hoe is het?" Het eten zet ik neer op tafel waarna ik plaats neem op een van de stoelen.

"Ja druk. De zaken gaan goed dus dat is fijn." lacht ze terwijl ze door mijn haren wrijft. Man, ze weet dat ik daar een hekel aan heb.

"Niet doen! Ik heb nog een gesprek vanavond" snel fatsoeneer ik mijn haar weer waarna ik begin met eten.

"Ja Shawn een gesprek, geen date." grijnst ze en ik merk dat mijn wangen beginnen te gloeien. Begrijp me niet verkeerd single zijn vind ik niet erg, maar ik ben wel toe aan een vriendin.

"Misschien is ze wel single." grap ik en mijn zus schud lachend haar hoofd.

"Misschien, maar dan is ze waarschijnlijk als nog te oud voor je. Ze heeft al een kind Shawn, jij komt net je twintiger jaren binnen stappen." ik rol lachend mijn ogen en eet rustig verder. Nog steeds afvragend waarom ze op een andere plek wilde afspreken. Als ik heel eerlijk ben klinkt het nogal verdacht en zelfs creapy. Mijn gezichtsuitdrukking zal wel zorgelijk moeten zijn geweest aangezien mijn zus haar hand op de mijne legt.

"Wat zit je dwars Shawn?" ik haal mijn schouders op en probeer te ontspannen.

"Ik vind het persoonlijk nogal raar dat ze ergens anders willen afspreken zeg maar. Het is een beetje eng ofzo, ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken." Nova knikt wat me nou niet bepaald gerust stelt.

"Het komt wel goed Shawn. Ze zullen heus wel een goede reden hebben en anders ben ik altijd dichtbij." Mijn blik dwaalt af naar de klok en ik help Nova snel met opruimen. Vervolgens lopen we samen terug naar het 'winkel' gedeelte van de bakkerij. Nova gaat weer terug aan het werk en net als ik wil gaan zitten komt er een meisje van ongeveer mijn leeftijd binnen lopen. Mijn hart slaat een slag over, maar tegelijk ben ik bezorgd.
Haar rechterkant van d'r gezicht is blauw paars en lichtelijk gezwollen. Voorzichtig baan ik me een weg naar haar toe.

"Wat is er gebeurd? Ben je beroofd, moet ik de politie voor je bellen?" ze draait zich verschrikt om en even lijkt ze weg te dromen. Maar dat is van korte duur gezien het feit dat ze me daarna vragend aan kijkt.

"De politie? Ik zou niet weten waarom.. Ik ben alleen opzoek naar meneer Mendes." wacht wat? Ze is opzoek naar míj? Waarom zou ze opzoek moeten zijn naar mij, als ik haar zou kennen zou ik haar nooit kunnen vergeten. En dan valt ineens het kwartje..

"Ben jij de moeder van Jax?.. maar je ik bedoel u bent nog zo zo.." ik wil die zin niet afmaken. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan dit komt natuurlijk heel lullig over Shawn.

"Jong ja ik weet het. U bent niet de eerste die me daarop veroordeelt." mompelt ze. Lekker bezig Shawn.

"Sorry, zo bedoelde ik het echt niet... Het laatste wat ik wil is iemand veroordelen zonder dat ik diegene en de situatie ken." ze glimlacht zwakjes en ik voel een raar gevoel in mijn lichaam ontstaan. Ik kijk naar haar en vraag me toch wel af waar de vader van Jax is want laten we eerlijk wezen zonder man kunnen er geen kinderen ontstaan.

"Waar is Jax zijn vader?" voordat ik er erge in heb is deze zin mijn mond al uit in plaats van dat deze in mijn gedachten bleef. Haar glimlach verdwijnt en haar blik slaat meteen neer. Meteen merk ik dat ik een gevoelige snaar heb geraakt. Wat ik alleen niet door heb is dat de hele bakkerij aandachtig ons gesprek volgt.

"Kunnen we misschien op een plek praten met wat meer privacy." Ik knik en loop samen met haar naar de vergaderruimte.