IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Hoofdstuk 25

Ivy 🌪
"Shawn je belt me als er iets is?" Shawn opent zijn mond om iets te zeggen, maar Blake is hem al voor.

"Ivy, ik zei toch al dat alles goed gaat.. Maak je nou eens niet zo druk." echt ongelofelijk, ik zal me altijd druk blijven maken zolang haar ouders haar zo behandelen.

"Blake je bent net verdomme behandeld in het ziekenhuis, tuurlijk maak ik me druk. Jij zegt altijd dat het goed gaat, ook als dat niet het geval is." ze zucht even, maar zegt verder geen woord meer. Ik wissel even wat blikken met Shawn, maar hij knikt al wat me enigszins geruststelt. "Ik zie je snel weer meid, goed?" ik geef haar een knuffel en een kus op haar wang, voordat ik samen met Levi in de richting van onze auto loop.

"Gaat het weer een beetje?" Levi slaat zijn arm rondom mijn middel en meteen leg ik mijn hoofd tegen zijn schouder aan. Eigenlijk zou ik me nu inderdaad een stuk beter moeten voelen, maar gek genoeg voel ik me alleen maar slechter. "Iv? Praat alsjeblieft met me, wat is er lieverd?" ik zucht even en neem plaats op de bijrijdersstoel, wetende dat ik niet helder genoeg ben om zelf te rijden. Dat zal namelijk alleen maar leiden tot ongelukken.

"Ik ben bang Levi... Die mishandelingen worden alleen maar erger, wat als het uiteindelijk haar einde betekent?" Levi start de auto, maar blijft nog op de parkeerplaats staan. Ik voel zijn hand op mijn bovenbeen, terwijl hij er zachtjes in knijpt. Met zijn andere hand stopt hij een haarpluk die uit mijn paardenstaart is ontsnapt achter mijn oor. Zacht voel ik zijn lippen op mijn voorhoofd, als mijn lip steeds heviger begint te trillen.

"Ivy lieverd, je hoeft je voor mij niet in te houden, laat het los meid. Laat die tranen gaan." zijn vingers raken zacht mijn wang, terwijl ik alleen maar harder tegen mijn tranen vecht tot het moment dat ik het niet meer houdt. "Ssht, het is heel begrijpelijk dat je je zorgen maakt. Het belangrijkste voor nu is dat ze nu okay is en op dit moment veilig is. Ze is bij Shawn Iv, daar kan haar niets gebeuren." ik zucht even een paar keer om mijn ademhaling weer terug onder controle te krijgen. Vervolgens leg ik mijn hoofd tegen het koude glas van het raam, terwijl Levi in de richting van mijn appartement begint te rijden.

"Blijf je slapen vanavond?" ik kijk hem even vanuit mijn ooghoek aan, terwijl dat geweldige gevoel wat hij alleen me kan geven puur door zijn aanwezigheid door mijn lichaam tintelt. Elke dag val ik dieper en dieper voor hem, al is het maar voor de kleinste en simpelste dingen. De manier waarop zijn wenkbrauwen fronzen als hij lichtelijk geïrriteerd is, omdat het weer te vroeg was om wakker te worden. Of de manier waarop zijn ogen twinkelen als hij over zijn familie en hockey praat. Het kleine kuiltje bij zijn neus en de kleine moedervlek op zijn kaaklijn. Hoe hij altijd op zijn onderlip bijt, terwijl hij de pannenkoeken zo goed mogelijk probeert om te draaien. Of hoe zijn lach meteen warmte uitstraalt.

"Is goed, dan zal ik als we bij jou zijn wel even Jonah een berichtje sturen dat ik vanavond niet thuis kom." zacht knijpt hij in mijn bovenbeen, terwijl de muziek zacht door de auto heen galmt. Dat is verder dan ook het enige geluid dat in de auto te horen is, de rest van de autorit is namelijk volledig in stilte gehuld. Niet dat je mij hoort klagen. Mijn oogleden voelen zwaar aan, terwijl een gaap mijn mond verlaat. Ik kan niet wachten om dadelijk lekker onder de dekens te kruipen en warm in Levi's armen te liggen. Luisterend naar zijn hartslag, waarna ik langzaam in een diepe slaap zak, heerlijk. Levi parkeert snel de auto in een van de parkeervakken voor het appartementencomplex. Maar natuurlijk vallen mijn plannen in het water. Een van de bewoners is bezig met een groot feest organiseren. Muziek dendert door de speakers, terwijl diverse doorelkaar lopende gesprekken onverstaanbaar worden door de veel te harde muziek. De geur van alcohol en fastfood dringt meteen je neusgaten binnen. Zuchtend loop ik samen met Levi in de richting van mijn appartement, hopende dat ze het niet al te laat maken. Maar wie houd ik ook voor de gek, het zijn tenslotte studenten.

De volgende ochtend, of nou ja ochtend het is inmiddels al middag, wordt ik wakker van het brandalarm dat door mijn appartement heen galmt. Meteen voel ik naast me om Levi wakker te maken, maar ik kom tot de conclusie dat Levi niet meer naast me ligt. Mijn lichaam staat op scherp als een brandlucht mijn appartement vult. Maar het is niet zo zeer een brandlucht die van vuur afkomstig is.

"Levi?!" Ik spring zowat mijn bed uit om op zoek te gaan naar hem. Kort daarna vind ik hem in de keuken met een dikke laag rook die door het appartement hangt en de ramen beslaat.

"Sorry.., ik was denk ik met iets te veel dingen tegelijk bezig en ik ben de afzuigkap vergeten aan te zetten." hoest hij, terwijl hij nog een aantal dingen probeert te redden. Ik haal even opgelucht adem waarna ik een raam open en de afzuigkap op de hoogste stand zet. Vervolgens zet ik het brandalarm uit. "Ik wilde je verrassen met een ontbijtje op bed, maar er kwamen telefoontjes tussen door en in plaats van dingen een voor een te doen was ik met alles tegelijk bezig. Het een na het andere volgde en voor ik het wist ging het brandalarm af." snel geef ik hem een kus en kijk naar de ravage in mijn keuken.

"Het gaat om het idee Levi, dankjewel." hij schudt lachend zijn hoofd en overhandigd me een glas vers geperste sinaasappelsap. "Maar ik denk niet dat die wentelteefjes en pannenkoeken nog eetbaar zijn schat." hij knikt lachend, terwijl hij begint met het opruimen van de keuken.

"Zullen we dan maar het centrum in gaan om iets te eten?" hoe lief ik het ook vind dat hij iets voor me probeerde te regelen, zegt iets in me toch nee. Ik schud mijn hoofd, terwijl ik mijn handen tegen zijn sleutelbeen aan leg.

"Ik zat eerder te denken aan een lekkere douche om vervolgens de hele dag lekker in bed te liggen." mijn handen glijden over zijn borstkas naar beneden, waarna ze even blijven rusten op zijn heupen. Zijn warme zware ademhaling tegen mijn voorhoofd, terwijl een kleine grijns op zijn gezicht groeit.

"Een warme douche is zonde als je niet goed vies bent toch?" zijn grote handen vangen mijn wangen in zich op, waarna ik zijn lippen ruw maar toch liefdevol op die van mij voel. Voordat ik het weet, voel ik zijn lippen in mijn nek. Zijn handen glijden over mijn rondingen, waarna hij me voorzichtig onder mijn kont optilt. Als automatische reactie sla ik mijn benen rondom zijn middel. Heel goed wetende waar dit naar toe gaat. Al zoenend draagt hij me naar de slaapkamer.

Uitgeput stap ik de douche uit en pak ik de handdoek van de verwarming. Ik bestudeer Levi die met zijn rug naar me toe nog steeds onder de douche staat. Een glimlach groeit op mijn gezicht, terwijl de warme zachte stof kippenvel over mijn lichaam laat verspreiden. Kleine waterdruppeltjes druppen van mijn haren langs mijn rug naar beneden, waardoor koude rillingen door mijn lichaam trekken. Maar niets kan mijn humeur nu verpesten...

"Hee lieverd, wat is er?.." zijn zachte handen nemen in mijn gezicht vast, terwijl zijn duimen de tranen die over mijn wangen rollen wegvegen. De glimlach op mijn gezicht wordt alleen maar groter en ik haal mijn schouders op. Ik had nooit gedacht dat een jongen dit ooit met me zou kunnen doen. Ik had andere altijd voor gek en softies uit gemaakt, maar het is waar.. Liefde doet gekke dingen met je en als je de juiste persoon vindt, voel je dat. Liefde is misschien je zwakke plek, maar het maakt je tegelijk ook zoveel sterker. En dan spreek ik over elke vorm van liefde.

"Ik realiseerde me net hoe intens gelukkig je me maakt Leef.., ik..." zacht bijt ik op mijn onderlip. Meerdere tranen rollen naar beneden, terwijl de glimlach op mijn gezicht alleen maar groter wordt. Het zijn woorden die ik niet vaak uitspreek, omdat ik door de jaren heen met momenten bang ben geworden om deze woorden te gebruiken. Vier kleine woordjes, tien simpele letters en toch kunnen ze zoveel lading en betekenis hebben. "Ik hou van je.. zo ontzettend veel."