IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Hoofdstuk 3

Blake ❄️
"Lust je wat te drinken?" ik schud mijn hoofd en vang mijn reflectie op in een van de ramen van de kamer. Dat is dus waarom hij vroeg of hij de politie moest bellen. Snel neem ik plaatst op een van de stoelen. Hij volgt mijn voorbeeld nadat hij zelf een kop koffie heeft gepakt.

"Sorry voor net.. Het zijn mijn zaken niet." mompelt hij terwijl hij wat papieren uit zijn tas pakt en een slok van zijn koffie. Ik kijk wat naar mijn handen en weet dat ik misschien het beste wel open kan zijn.

"Eigenlijk.., misschien wel. Als u zegt dat het slecht met Jax gaat dan kan het belangrijk zijn om te weten wat er precies aan de hand is." Ik kijk op van mijn handen en merk dat hij me bezorgd aan kijkt. Of  nou ja aankijken, hij is aan het staren. Snel kijkt hij naar de papieren die voor zijn neus liggen.

"Zeg maar je. Sorry.. het was niet mijn bedoeling om uhm ja.."  hij haalt zijn hand door zijn haar voor hij weer verder gaat met praten. "sorry ik uhm.. dit is voor mij ook allemaal nogal nieuw." Ik knik.

"Voor mij ook." lach ik een beetje ongemakkelijk en voor het eerst deze avond kijk ik hem goed aan. Hij heeft echt ontzettend mooie ogen.. ho Blake, laat je niet opnieuw vangen door de ogen van een jongen. Daarnaast is hij ook nog de docent van Jax, dat is gewoon een no go. Toch?..

"Maar Jax heeft nooit een vaderfiguur in zijn leven gehad. Op het moment dat ik zijn vader vertelde dat ik zwanger was.." voordat ik het door heb wordt ik weer terug naar dat moment gezogen. Een koude rilling gaat door mijn lichaam heen. Het voelt alsof ik weer voor de gesloten deur in de sneeuw sta. Mijn lichaam krijgt het kouder en kouder todat een warme hand op mijn schouder me weer terug haalt naar het hier en nu.

"Gaat het wel?.." een beetje geschrokken van wat er zojuist is gebeurd kijk ik op. Ik knik en haal even diep adem. Je moet er gewoon even overheen stappen Blake, voor Jax.

"Hij heeft me gedumpt. Niet dat het er anders waarschijnlijk niet aan zat te komen, maar dat heeft niks met Jax te maken. Wat wel met Jax heeft te maken is dat zijn vader geen kinderen wilde en dus ook niets met Jax te maken wilde hebben. Dat is de reden waarom Jax zijn vader nu ook niet hier is. Jax kent zijn vader niet en heeft hem dus ook nog nooit gezien." Mijn ogen branden maar ik wil geen tranen meer laten om hem. Dat verdient hij niet. Ik moet juist sterk zijn, voor mezelf en voor Jax. Shawn kijkt me aan en ik weet dat hij niet weet wat hij moet zeggen. Als ik heel eerlijk ben zou ik dat ook niet weten als ik in zijn schoenen stond.

"Misschien pesten de andere kinderen hem daarom wel, omdat hij geen vader heeft." Meteen kijk ik op. Het schuldgevoel wat al langere tijd aan mij knaagt wordt nu alleen maar groter. Mijn zoon heeft dus problemen op school vanwege mij.

"Mag ik vragen hoe u aan die blauwe plekken komt. Ik bedoel is Jax ook slachtoffer van geweld?" mijn lichaam verstijft niet wetende wat ik moet zeggen. Mijn ouders zouden het niet durven om Jax met ook maar een vinger aan te raken, daarvoor is hij hen te kostbaar. Maar ik kan hier ook moeilijk gaan vertellen dat mijn ouders deze klappen uitdelen. Zonder dat ik het ook maar tegen kan houden begint het verzet tegen mijn tranen te breken.

"Het is nogal gevoelig is het niet?" ik knik en veeg met de rug van mijn hand wat tranen weg. Nooit heb ik hier ooit met iemand echt over kunnen praten, tuurlijk Ivy weet er wel een beetje vanaf maar ook niet alles. En nu.., nu sta ik op het punt om mijn hart te luchten bij een voor mij compleet vreemde.

"Jax is er in ieder geval geen slachtoffer van. Hij krijgt het volgens mij ook niet echt mee. Of nou ja in die zin, hij ziet natuurlijk wel mijn blauwe plekken of andere verwondingen maar hij ziet niet wanneer dit gebeurt of wie ze aanricht." hij knikt een beetje maar kijkt me vervolgens wel ernstig aan. Die blik bevalt me dus helemaal niet.

"Ik denk dat Jax er meer van mee krijgt dan dat u zich er bewust van bent." ik friemel wat aan mijn vingers. Ik weet ook wel dat mijn zoon niet achterlijk is als hij dat bedoeld.

"Kunt u niet weg van die man of jongen? Zo'n iemand in Jax zijn leven is niet echt gezond voor hem." Zijn woorden maken me razend en laten me koken van binnen. Ik wil niets liever alleen zit het allemaal iets gecompliceerder in elkaar. En het gaat niet zomaar en alleen maar om een man. Dit gaat over mijn vader, mijn ouders.

"Denk je dat ik dat niet weet? Denk je dat ik dat niet wil?! Maar niet alles is zo makkelijk als dat het lijkt! Je weet niet hoe het zit.." mompel ik. Het is ook niet dat Jax met mij erover praat. Ik moet eerlijk bekennen dat ik überhaupt niet zo goed weet wat Jax van mij vindt.

"Maar waarom blijf je dan omgaan met hem?" Zonder mij te begrijpen kijkt hij me aan. Mijn woorden van eerder lijken niet tot hem door te dringen. Alsof ik bewust mijn zoon in deze situatie heb geplaatst. Ja ik wil het beste voor mijn zoon, maar als ik geen fatsoenlijke baan kan krijgen later zal ik ons nooit kunnen financieren zonder hulp. Want om heel eerlijk te zijn ben ik niet van plan om afhankelijk te moeten zijn van een jongen. Ik heb potentie, ik kan leren en daar wil ik juist dan ook iets mee doen.

"Omdat het mijn ouders zijn!" geschokt kijkt hij me aan, waarschijnlijk vanwege mijn stem verheffing. Voor het eerst in tijden laat ik alles los. Stop ik met vechten en laat ik mijn tranen gaan.

"Sorry." fluister ik en voordat ik het weet voel ik zijn sterke armen rond mijn lichaam. Voor het eerst sinds Kai voel ik me bij iemand veilig. Dit kan niet Blake.. Het voelt zo goed maar ook zo verkeerd allemaal tegelijk. Snel haal ik mezelf uit zijn grip en ren de bakkerij uit richting Ivy's appartement.