IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Hoofdstuk 20

Shawn 🔥
De laatste twee weken heb ik ontzettend veel met Blake gesproken, of nou ja gesproken? We hebben veel geappt met elkaar. Tuurlijk heb ik haar ook wel vluchtig op school gezien als ze Jax op kwam halen, maar daar bleef het vaak dan ook wel bij. Best jammer eigenlijk, aangezien ik haar zachte lippen mis op die van mij. Mijn armen beschermend rondom haar lichaam of mijn vingers door haar haren. Haar prachtige blauwe ogen die me altijd zo lief aankijken en duizenden woorden vertellen, maar toch tegelijkertijd ontzettend zwijgzaam zijn. De laatste twee weken kan ik alleen maar denken aan de nacht van Halloween. Blake is iemand met wie ik diepe vertrouwelijke gesprekken kan voeren en me toch bij op mijn gemak voel. En dat is iets wat ik ontzettend lang niet heb gehad, afgezien van bij mijn ouders en zus. Zelfs bij mijn vrienden doe ik me vaak anders voor, dan wie ik daadwerkelijk ben. Maar bij Blake voelt het alsof ik gewoon mezelf kan zijn en ook geaccepteerd wordt voor wie ik ben. En om heel eerlijk te zijn, mis ik die nacht. De laatste tijd appen we ook wel tot in de late uurtjes door, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde. En toch hebben we beide al kleine dingen over ons donkere verleden los gelaten. Het enige wat ik tot nu toe wist over de vader van Jax is dat hij het had uitgemaakt met Blake. Niet alleen omdat hij geen kinderen wilde, aangezien Blake me bij de ouderavond vertelde dat het einde van hun relatie er waarschijnlijk toch al aan zat te komen. Verder had ze tijdens de nacht van Halloween los gelaten, dat het nooit haar eigen keuze is geweest. En eerlijk gezegd is dat iets wat ik nog niet helemaal begrijp, ik bedoel je kiest zelf voor een relatie lijkt me. Ik weet dat ik haar heb vertelt dat ze alles op haar eigen tempo bij me kwijt kan als ze dat wil, en dat ik ondertussen diverse vragen heb gesteld rondom de vader van Jax. Maar ik ben gewoon ontzettend nieuwsgierig en hoe hard ik ook probeer om niet naar dat onderwerp te vragen, omdat ik diep van binnen weet dat ze daar nog niet klaar voor is, gebeurt het toch. In ons laatste appgesprek vertelde ze me dat de vader van Jax zichzelf steeds meer leerde kennen. Hij begon de dingen anders te zien, hij realiseerde dat hij verliefd was geworden op een ander. Kort nadat Blake hem vertelde dat ze zwanger van hem was, is hij verhuist. Hij is meteen samen gaan wonen met zijn nieuwe liefde. Toch kan ik me nog moeilijk voorstellen waarom ze zoveel moeite heeft om over die jongen te praten, als dit het enige is. Ik heb het gevoel dat er meer achter schuilt dan datgene wat ze me verteld. En ook Kai is iemand die ik nog niet kan plaatsen, wie is hij en waarom raakte ze zo geshockeerd van het horen van zijn naam? Wat is er voorgevallen tussen hem en haar?

"Meester!!" verschrikt kijk ik op naar een aantal vragende gezichtjes die voor mijn neus staan en ik voel hoe ik een lichte kleur op mijn wangen krijg.

"U kijkt als mijn grote broer als hij aan Sterre denkt." giechelt Lexi. Ik lach even en wil opstaan van mijn stoel, maar er komen steeds meer kinderen kijken naar wat er aan de hand is. "Heeft u ook een Sterre?" de meisjes beginnen te giechelen, terwijl de jongens een beetje aan het lachen zijn. En dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen, ik was nou eenmaal aan het dagdromen in een klas vol nieuwsgierige bundeltjes energie.

"Ik heb nog geen Sterre, maar er is wel een speciaal meisje aan wie ik de laatste tijd heel veel moet denken." de kinderen beginnen allemaal te glunderen. En terwijl ze me met grote aandachtige ogen aan blijven kijken, gaan ze allemaal voor mijn neus op de grond zitten. Ik weet maar al te goed wat dit betekent, verhaaltjes tijd. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar wordt al snel gered door de bel die door de school klinkt. Zacht wordt er op de deur geklopt en komen de eerste ouders al naar binnen gelopen om hun kinderen op te halen. En zoals dat wel vaker bij kinderen gaat is hun aandacht meteen gevestigd op iets anders en in dit geval zijn dat de ouders. "Ik zie jullie morgen weer!" lach ik, terwijl ik ze een voor een allemaal uit zwaai op het moment dat ze met hun ouders mee kunnen. Net als altijd blijft Jax nog een tijdje alleen achter in het lokaal met mij. "Klaar om vandaag je kunstwerkje aan mama te geven?" ik kroel hem door zijn donkerblonde haren en hij kijkt een beetje somber omhoog. Hij haalt zijn schouders op en loopt snel naar de andere kant van het lokaal om met de blokken te spelen. Okay, dat is vreemd...
Voorzichtig ga ik naast hem op de grond zitten, maar verder bekijk ik hem alleen maar. Hij kijkt me even aan en het lijkt haast wel alsof hij boos is? "Jax, knul... wat is er?" ik kijk hem vragend aan en probeer elke vorm van zijn lichaamstaal te lezen.