IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Hoofdstuk 15 - part 1

Bailey ✨
Nerveus sta ik voor de spiegel, terwijl ik aan mijn rokje friemel. Shawns woorden blijven zich herhalen in mijn hoofd en ik glimlach terwijl ik naar mezelf kijk. Ik ga aan mijn bureau zitten waar mijn krultang al lag op te warmen. Vervolgens begin ik de uiteinden van mijn haren te krullen, terwijl ik me afvraag wat Ethan gepland zou kunnen hebben. Ik ken Ethan nu al een aantal jaren en we zijn langzaam dichter naar elkaar toegegroeid. Tuurlijk heb ik al vaker met Ethan afgesproken, maar we hebben nog nooit gedate. Als ik tevreden ben over mijn haar, doe ik nog snel mijn make-up. Net als ik de laatste hand aan mijn uiterlijk heb gelegd, galmt de bel door het huis heen.

"Bailey, lieverd? Ethan is hier voor je." meteen begin ik te glunderen en werp ik nog een laatste blik op mijn spiegelbeeld. Ik pak mijn tasje van mijn bed af en haal even diep adem, rustig blijven Bailey..

"Ik kom eraan!" en met dat naar beneden geroepen te hebben, baan ik me ook naar beneden. Met elke traptrede merk ik dat ik nerveuzer wordt, tot het moment dat ik recht tegenover hem sta en alles goed voelt. Alsof het zo zou moeten zijn.

"Je bent adembenemend, zoals altijd." zijn warme glimlach straalt op zijn gezicht en een lichte roze kleur verschijnt op zijn wangen.

"Ik hoop niet dat ik letterlijk de adem aan je ontneem anders hebben we een groot probleem." giechel ik. Hij schudt lachend zijn hoofd.

"Dan is het maar goed dat je vader een dokter is, niet waar?" ik knik en bekijk Ethan ook even van top tot teen. Hij ziet er zelf ook niet slecht uit. "Bailey, ik weet dat het cliché is, maar ik vond dat ik niet met lege handen aan kon komen." ik kijk hem vragend aan, maar al snel daarna overhandigt hij me een klein boeket met licht roze rozen. Nu ben ik degene die bloost.

"Ethan, dat had echt niet gehoeven gekkie." giechel ik, terwijl ik de geur van de rozen even in me op neem. Ondanks het feit dat herfst is, laat de rozengeur me even afdwalen naar de lente. "Ik ga ze even in een vaas zetten en dan ben ik klaar om te gaan." hij knikt en met dat laat ik hem ook even alleen achter bij de voordeur. Als ik naar de keuken loop om een vaas te pakken, kijkt mijn moeder me grijnzend aan.

"Veel plezier lieverd." ik overhandig de bloemen aan mijn moeder en loop zo snel mogelijk weer terug naar de hal, waar Ethan nog steeds geduldig staat te wachten.

"Zullen we dan maar princess?" vraagt hij terwijl hij zijn arm naar me uitsteekt. Een giechel verlaat mijn lippen en ik haak mijn arm door die van hem. Eenmaal bij zijn auto aangekomen, opent hij het portier voor me. "Gaat u zitten." hij kijkt me grijnzend aan en ik sla speels tegen zijn arm aan.

"Ethan, doe niet zo gek. Ik ben nog steeds gewoon Bailey, daar verandert een date niks aan." lach ik. Hij haalt zijn schouders op en loopt naar de andere kant van de auto. "Ga je me nu dan eindelijk vertellen wat we gaan doen?" hij kijkt me even speels aan, maar schudt vervolgens zijn hoofd.

"We gaan een heerlijk stukje rijden Bail en meer vertel ik niet. Ontspan en laat het gewoon lekker allemaal over je heen komen. Het belangrijkste is dat ik met jou ben." hij legt voorzichtig zijn hand op de mijne en ik voel hoe de blos op mijn wangen alleen maar roder wordt. De hele autorit houdt hij mijn hand stevig vast, terwijl zijn ogen op de weg gefocust zijn. Er hangt een stilte in de auto, maar het is geen ongemakkelijke stilte. Ethan en ik hebben niet altijd woorden nodig, sterker nog we kunnen beide ook ontzettend genieten van de stilte. Zolang we elkaars gezelschap maar hebben.

Na een tijdje parkeert Ethan de auto op de parkeerplaats aan de rand van het bos. Okay? Ik kijk hem even vragend aan, maar alles wat hij doet is grijnzen. Urgh, hij weet dat ik er een hekel aan heb als ik niet weet wat er gaat gebeuren. Hij helpt me zijn auto uit en slaat vervolgens zijn arm stevig rondom mijn middel.