IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Hoofdstuk 13

Blake ❄️
Langzaam wordt ik wakker van muziek die door het huis galmt. Ik kijk naast me en zie dat Shawn niet meer in bed ligt. Voorzichtig probeer ik mijn arm op te tillen om het deken te verplaatsen, maar elke spier in mijn lichaam verzet zich. Een zucht verlaat mijn lippen als ik me besef wat dat betekend. De hele dag vastgekluisterd zitten aan mijn bed, heerlijk..
Mijn herinneringen brengen me weer terug naar gisteren avond en dat brengt een kleine glimlach op mijn gezicht. Over Shawn gesproken, waar is hij eigenlijk?

Ik schrik op als ik beneden vanalles hoor vallen. Wat is die jongen in hemelsnaam aan het doen?!
Met veel pijn en moeite duw ik mezelf uit bed. Ik hoop maar dat er niks kapot gevallen is, anders ben ik bang dat ik wel wat meer problemen met mijn ouders heb en daar heb ik totaal geen behoefte aan. Moeizaam loop ik de trap af naar beneden, maar meteen krijg ik er al spijt van. En dan spreek ik op dit moment niet over de helse pijn die door mijn lichaam trekt.
Hoe verder ik de trap af loop, hoe erger de brandlucht wordt die ik ruik.

"Shawn?!" voorzichtig loop ik de woonkamer in, waar de ramen beslagen zijn. Ik vloek zacht in mezelf als ik geen reactie van hem krijg. "Shawn?, wat ben je in hemelsnaam aan het doen?.."

"Maak je niet zo druk joh! Ik heb alles onder controle!" ja, dat zie ik ja. Langzaam baan ik me een weg richting de keuken en ik kijk verbaasd om me heen.

"What the heck is hier gebeurd?.." alle kleur in mijn gezicht trekt weg, als ik zie wat voor ravage Shawn heeft aangericht.

"Je had me wel even mogen vertellen dat jullie een kat hebben. Dat beest liet me schrikken en nou ja alles ging zo'n beetje mis vanaf dat moment.. Het ging alleen maar van kwaad tot erger." hij klinkt duidelijk geïrriteerd en ik kijk hem niet begrijpend aan. Een kat?, wat voor kat? Wij hebben helemaal geen kat. Als hij nu een grap met me probeert uit te halen is het in ieder geval geen leuke.

"Een kat? Hoe bedoel je een kat, Shawn wij hebben helemaal geen ka-.." verder kom ik niet. Shawn kijkt me aan alsof ik juist degene ben die hem in de maling neemt en hij is niet vrolijk. Totaal niet..

"Verdomme Blake!! Ik weet toch wat ik heb gezien?! Het maakt me niet uit, ik ruim deze bende wel op, maar ben gewoon eerlijk." ik schrik van zijn reactie, maar besluit eigenwijs om me niet te laten kennen. Ik weet dat ik normaal mijn mond altijd dicht houd, maar nu wordt het helemaal mooi. Volgensmij ben ik degene die hier woont en ik weet toch met honderd procent zekerheid te garanderen dat wij geen kat hier in huis hebben. Daarnaast ben ik over het allemaal ook altijd eerlijk.

"Shawn, ik mankeer niks aan mijn geheugen. Wij hebben geen fucking kat! We hebben zelfs helemaal geen huisdieren." hij lijkt er niet zo van onder de indruk te zijn. Sterker nog, het heeft eerder een averechts effect op hem.

"Lieg niet tegen me!!" zijn ogen staan donker en geërgerd slaat hij hard tegen het deurtje van een van de keukenkastjes aan, die met een harde klap dicht valt. Angstig en totaal geshockeerd van zijn reactie deins ik meteen een aantal stappen achteruit. Kort daarna lig ik op de keukenvloer. Een vreselijke pijn schiet door mijn hele lichaam, maar ik ben nog steeds te angstig om ook maar iets van geluid te maken.

"Hier zie je nou wel! Je valt zelfs over die zogenaamd niet bestaande kat heen." ik kijk naast me en zie inderdaad dat er een kat binnen in ons huis staat, maar het is niet onze kat. Ik zucht even en probeer mijn kalmte weer terug te vinden, iets wat Shawn nog steeds niet gelukt is. En eerlijk gezegd weet ik niet of hem dat wel gaat lukken.

"Dat is de kat van de buren. Heb je toevallig een deur open gehad en niet goed dichtgemaakt?" mijn stem trilt en is niet veel harder dan gefluister. Ik vermijd het oogcontact en probeer mijn lichaam te dwingen om op te staan.

"Dan moet hij vanochtend naar binnen geglipt zijn toen ik buiten iets weg ging gooien." hij zucht even en haalt zijn hand door zijn haren. Ik kijk even op naar hem en merk dat hij nog steeds ontzettend gespannen is. Een onzeker gevoel neemt mijn lichaam over. Wat als ik hem zo van streek maak?... Wat als dit alles door mij komt? Ik bedoel dit is precies het effect wat ik ook op mijn ouders lijk te hebben en ook Kai was niet altijd een lieverdje.
Hij loopt de kat achterna naar de achterdeur en laat het beest vervolgens weer naar buiten waar het vandaan kwam. Op het moment dat Shawn zich omdraait, lijkt hij pas weer terug in de realiteit te komen. Zijn lichaam ontspant, maar zijn gezichtsuitdrukking slaat om als hij mij ziet liggen en laat zijn ogen lichtelijk glinsteren in het ochtendlicht.