Hoofdstuk 15 - part 3

131 8 3
                                    

Blake ❄️
Stom Blake, hoe kon je zo ontzettend dom zijn?! Mijn vuist slaat hard tegen het glas van de spiegel en ik verbijt de tranen die achter mijn ogen branden. Hoe kon ik in godsnaam denken, dat een jongen zoals hij geen relatie heeft. Zuchtend loop ik de badkamer uit, de trap af naar beneden. De wind raast buiten door de bomen, de regen tikt tegen de ramen en de maan schittert aan de nachtelijke hemel. Meteen laat ik me vallen op de bank in de woonkamer. 'Altijd Nova, altijd. Hou van je!' Nova...
Die naam komt me zo bekend voor. Zou ze weten dat hij hier is? Dat hij achter haar rug om met de gevoelens van een ander speelt? Nee, natuurlijk zal hij dat niet toegeven. Ik wist ook niks af van Kai en Rachel. Kai en Rachel...
De gedachte er aan alleen al maakt me opnieuw misselijk. Meteen dring ik de gedachten weer weg. Zuchtend kruip ik onder het fleecedeken en ga ik op mijn zij liggen, weinig zin om vanavond naast Shawn te slapen. En dan weet ik ineens weer waar ik Nova van ken, dat meisje van Nova's little bakeshop natuurlijk. Daarom is het ook logisch dat hij daar wilde afspreken. De voetstappen op de trap maken duidelijk dat Shawn de trap af komt gelopen, maar ik negeer het.

"Blake?.., wat is er nou?" zijn gedaante komt de woonkamer binnen lopen en hij neemt plaats op de bank waar ik op lig. Ik voel hoe zijn hand me aanraakt en de manier waarop zijn vingers over de huid van mijn arm strelen, bezorgt me kippenvel.

"Weet Nova waar je bent?" het komt er kil uit. Zijn blik kijkt me niet begrijpend aan, maar toch knikt hij. "En ze vind het niet erg? Dat je bij een ander meisje bent?" zijn blik wordt steeds verwarrender, niet wetende waar ik op doel. "God Shawn!! Waarom doe je dit allemaal terwijl je een relatie hebt?!" hij bestudeert mijn gezichtsuitdrukking even, maar ik blijf hem bloedserieus aankijken. Kort daarna begint hij lichtelijk te grijnzen en hij schudt lachend zijn hoofd. Ik kan het alleen niet echt waarderen, gezien ik het niet echt een grappige situatie vind.

"Wacht, jij denkt dat Nova mijn vriendin is? Als in dat Nova en ik een liefdesrelatie met elkaar hebben?" nu is het mijn beurt om hem verward aan te kijken, dat is toch overduidelijk?! Toch besluit ik om wijselijk mijn mond dicht te houden en in plaats daarvan uiteindelijk maar te knikken. "Blake," hij neemt mijn handen in die van hem en kijkt me doordringend aan met die schitterende ogen van hem. "Nova is mijn zus. Nou stop met koppig doen en kom weer terug mee naar boven of wilde je liever de nacht hier eigenwijs op de bank doorbrengen?" ik trek mijn handen terug en ik hoor hem zuchten. Dat laatste is nou net iets wat hij niet had moeten zeggen en ik denk dat hij dat zelf ook dondersgoed door heeft. Maar Shawn kent me helaas ook al langer dan vandaag. Voordat ik het door heb, tilt hij me van de bank af en lig ik over zijn schouder terwijl hij terug de trap op naar mijn kamer loopt.

"Je geniet hier echt van is het niet?" vraag ik wanneer hij me zacht weer terug in bed legt en me instopt. Hij rolt zijn ogen even, maar zijn grijns vertelt me iets heel anders. "Welteruste Mendes." grom ik nog steeds een beetje geïrriteerd.

"Slaaplekker Blake." ik voel nog hoe hij naast me komt liggen, voordat ik in slaap val. De gehele nacht wordt ik in mijn dromen achterna gezeten door verschrikkelijke nachtmerries. Kai, mijn ouders, Rachel... Zelfs Shawn komt voorbij. Hoewel Shawn het enige lichtpuntje in elke nachtmerrie is.

De volgende ochtend wordt ik langzaam wakker van het licht dat op mijn gezicht valt. Geërgerd kijk ik naar mijn slaapkamer raam, waar ik zie dat de gordijnen niet gesloten zijn. Dat verklaart een hoop. Ik hoor hoe Shawn naast me zachtjes gromt, waarna ook hij zijn ogen opent.

"Hoe laat is het in godsnaam?" mompelt hij een beetje chagrijnig. Zijn stem klinkt diep en hees. Ik kijk op de klok boven mijn bureau en zucht vermoeid.

"Half 8." hij zucht en verstopt zijn gezicht in een van de kussens. Een schuldgevoel bekruipt mijn lichaam. Het is nou niet dat ik hem een goede nachtrust heb bezorgd de laatste paar dagen. Ik klim voorzichtig over hem heen mijn bed uit en sluit de gordijnen. Meteen wordt mijn kamer terug in het donker gehuld. Ik hoor hoe Shawn nog wat grommende geluiden maakt, maar kort daarna is het weer stil en wordt zijn ademhaling weer rustig. Hij slaapt weer. Zachtjes sluit ik mijn kamerdeur achter me en baan ik me een weg naar de badkamer.

IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLDМесто, где живут истории. Откройте их для себя