IJskoud ❄️ Shawn Mendes AU || ON HOLD

Hoofdstuk 9

Blake ❄️
Gespannen zit ik in Ivy's auto te wachten. Misschien was het niet mijn beste zet om weg te lopen, maar ik moest gewoon even weg van hem.. Ik staar naar het vergrendelde scherm van mijn telefoon en zie hoe de minuten voorbij tikken. Ivy blijft wel verdacht lang weg, de voorlichting was namelijk al afgelopen. Net als ik de auto weer uit wil stappen, komt Ivy het gebouw uit gelopen. Met een grote grijns stapt ze in de auto. Okay?.. Ik open mijn mond om te vragen waarom het zo lang duurde, maar voordat ik ook maar iets kan zeggen begint Ivy al met praten.

"En wij gaan naar de dokter meid. Even die ribben van jou na laten kijken en ik wil geen gemaar." zuchtend kijk ik uit het raam.

"Ik weet niet of je het weet Iv, maar het is kwart over acht. De normale huisartsenpost is gesloten en ik heb geen zin om naar de huisartsenpraktijk bij het ziekenhuis te gaan." ik draai me even naar Ivy en zie hoe ze begint te grinniken. Ze had dit al gepland. "Iv? Wat ben je van plan?"

"De vader van een goede vriendin van me is een dokter, dus die heb ik toestraks even gebeld." Ik knik en kijk weer uit het raam. De regen druipt langzaam over het raam naar beneden, de straatlantaarns flikkeren in de donkere nacht en de muziek van de radio galmt zachtjes door de auto. In mijn gedachten zie ik steeds weer het beeld van Shawn voor me. Langzaam begin ik weer een beetje in paniek te raken. Niet vanwege Shawn, of nou ja in zekere zin heeft het wel met hem te maken natuurlijk. Ik weet namelijk niet wat ik met mijn gevoel aanmoet. Ik heb me nog nooit zo gevoeld, ook niet toen ik met Kai was. Dat met Kai is trouwens een heel ander verhaal...
Maar ik ben ook ontzettend bang dat het niet wederzijds is. Niet dat ik meteen in een relatie zou springen, maar eerlijk is eerlijk ik ben wel nieuwsgierig of er iets in zit. Alleen door mijn geschiedenis met Kai zal het wel weer wat oude wonden open halen. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik mijn telefoon in mijn broekzak voel trillen. Ik hoor hoe Ivy naast me begint te lachen, maar ik negeer het. Snel pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak, mijn hart slaat een slag over en mijn vrije hand haal ik voorzichtig door mijn donkerblonde lokken. Een appje..

Shawn: Hey
Ik wilde even checken of het wel goed met je gaat? Xx

Ik glimlach even bij mezelf en ontgrendel vervolgens mijn telefoon. Ik negeer het feit dat ik een aantal gemiste oproepen en appjes van mijn ouders heb en besluit om meteen Shawn een berichtje terug te sturen.

Blake: Hey..
Ja sorry.., Ivy en ik zijn onderweg naar een dokter
Ze stond erop dat ik me na liet kijken..

Shawn: Ze maakt zich zorgen om je.
Wat ik me ook wel in kan denken.., je liet mij ook behoorlijk schrikken vanmiddag.
Maar dat was eigenlijk niet wat ik nu bedoelde..

Mijn hoofd tolt, wetende dat hij doelt op het feit waarom ik net ineens zo snel mogelijk dat lokaal uit wilde. Ik lees het berichtje een aantal keer opnieuw. Hoe weet hij dat Ivy zich zorgen maakt?

"Ivy?" ze kijkt me even aan en een 'mmh' glijdt over haar lippen voordat haar ogen weer op de weg gefocust zijn. Ik blijf haar nog even aankijken waarna ik mijn blik weer uit het raam laat glijden. "Waarom duurde het zolang voor je ook naar buiten kwam?" Ik kijk haar weer even aan om te kijken of ze mij ook aankijkt, maar haar ogen blijven zich richten op de weg voor haar.

"Ik heb kort even met Shawn gesproken. Ik wist dat hij je vanmiddag had gebeld, aangezien jij me dat vertelde. Ik vroeg of hij toevallig had meegekregen wat er was gebeurd. Hij maakte zich ook nogal zorgen, omdat je ineens niet meer terug sprak. En laten we eerlijk zijn het is te zien dat je veel pijn hebt." ik knik en kijk weer terug uit het raam, geen behoefte om hier momenteel verder op in te gaan. Op het moment dat ik naar buiten kijk, merk ik dat we een woonwijk inrijden. Kort daarna parkeert Ivy de auto voor een van de huizen, wat bevestigt dat we er zijn. Voorzichtig laat ik mezelf uit de auto 'glijden'.