"ညီေလး ဒီကိုလာေလ ကိုကို႔ဆီကိုလာ ဘာေတြေတြေဝေနတာလဲ ကိုကိုကညီေလးကိုအရမ္းလြမ္းေနတာကို "
မိႈင္းညိဳ႕ရီေဝေနေသာျမဴခိူးျမဴမႈန္ေတြၾကား အသံပိုင္႐ွင္ကိုမျမင္ေတြ႔ႏိုင္သည့္တိုင္ မာန္ဝံ့ထည္တစ္ေယာက္ မိမိ၏အစ္ကိုဆိုေသာလူ၏မ်က္ႏွာကိုျမင္ခ်င္လြန္းသည့္စိတ္ဆႏၵတို႔ကျပင္းျပလ်က္႐ွိစြာ နာမ္စားတစ္ခုကိုသာထပ္တလဲလဲေခၚဆိုေနရင္း အရပ္မ်က္ႏွာတိုင္းကိုအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုေျပးလႊား႐ွာေသာ္ျငားအရိပ္အေယာင္ပင္မေတြ႔ရ။
"ကိုကို ကိုကို "
"အင္း..ကိုကိုဒီမွာရပ္ေနတယ္ "
မာရသြန္အေျပးၿပိဳင္ပြဲဝင္ေနသည့္အလားတစ္စက္ကေလးမွမနား ေျခအစံုတို့္အားအခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္အလုပ္ေပးၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ျမဴခိုးအခ်ိဳ႕ထူထပ္ေနသည့္ေနရာတစ္ေနရာဍ္ မပီမျပင္အရိပ္တစ္ခုကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ကိုကို..ကိုကိုလားဟင္"
တံု႔ျပန္သံမၾကားရ။ သူထိုနားသို႔ေလ်ွာက္သြားမည့္တစ္ခန လြမ္းေဆြးမႈအျပည့္ပါသည့္အသံေရာ ျမဴခိုးျမဴေငြ႔ေတြေနာက္ကအရိပ္ပါ႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ စူး႐ွသည့္အလင္းတန္းတစ္ခုထြက္ေပၚလာသည့္ေနာက္တြင္ သူ၏မ်က္ဝန္းအစံုကိုတင္းၾကပ္စြာမွိတ္ခ်ထားလိုက္သည္။
အျမင္အာရံုျပန္ရလာသည့္အခ်ိန္တြင္ကား သူ၏ခႏၶာကိုယ္သည္အခန္းတစ္ခုအတြင္းသို႔ေရာက္ရွိေနခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
စာအုပ္မ်ားျဖင့္ျပည့္လ်က္႐ွိေနေသာေဖေဖ့ရဲ႕အလုပ္ခန္း။
႐ုတ္တရက္ တစ္စံုတစ္ခုကိုသူသတိရသြားသည္မွာ မၾကာေသးခင္အခ်ိန္မွသူအသည္းအသန္လိုက္႐ွာေနခဲ့ေသာ အစ္ကိုဆိုသည့္သူကိုရွာရန္လံုးဝသတိမရေတာ့သည္အထိ။
သူ့စိတ္အစံုကိုဆြဲငင္ညို့ယူထားသည္မွာ ဥကၠာလြန္းထင္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ၾကည့္ေနခဲ့ေသာစာအုပ္တစ္အုပ္။
YOU ARE READING
He=My Life (Completed)
Teen FictionMyanmar BL👬..... လူသားႏွစ္ေယာက္ၾကားကျဖဴစင္ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာ...