"အလုပ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ခဲ့ရဲ႕လားမိခိုင္"
ခ်ိဳလိမ္ေလးတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေနေသာေမြးကင္းစကေလးေလးကို အေျပးလာရ၍ေမာဟိုက္ဟန္တူေနေသာကေလးမေလးထံမွလက္လႊဲယူရင္းခပ္ေဟာ့ေဟာ့အမ်ိဳးသမီးကစကားဆိုလိုက္သည္။
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့မမ သူတို႔ေတြတစ္ေယာက္မွမရိပ္မိၾကပါဘူး "
"ေရာ့ေရာ့ ဒီေငြ၂ေသာင္းကိုယူသြား ႏႈတ္လံုပါေစေနာ္ အျဖစ္မွန္ေပၚသြားရင္ညည္းေရာငါေရာဘဝဆံုးၿပီဆိုတာသိတယ္မလား "
"ဟုတ္ကဲ့ပါမမ ဒါနဲ႔ဒီကေလးကိုဘယ္လိုဆက္လုပ္မွာလဲဟင္"
"ဘာလုပ္ရမတဲ့လဲ ငါေမြးထားမွာေပါ့ အခ်ိန္တန္မွဒီကေလးလက္ကိုဆြဲၿပီး ကိုကိုနဲ႔ဟိုမိန္းမေ႐ွ႕မွာသာ ဒါငါနဲ႔ကိုကို႔ရဲ႕ကေလးဆိုၿပီးေျပာလိုက္ရင္ငါလက္စားေခ်ရက်ိဳးနပ္ၿပီ ကိုယ့္ကေလးမွန္းမသိဘဲတစ္သက္လံုးမုန္းတီးၿပီးေနသြားရမဲ့ခံစားခ်က္ အို.!!! ေတြးရင္းနဲ႔ကိုအရသာ႐ွိခ်က္ပဲ"
"ဒါ..ဒါေပမဲ့ မမ ကေလးကအျပစ္မ႐ွိ.."
"တိတ္စမ္း!! ညည္းကဘာသိလို႔လဲ ငါ့ခံစားခ်က္ေတြကိုနားလည္ေပးႏိုင္လို႔လား ငါေလကိုကို႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲသိလို႔လား သြားစမ္းေအ ငါ့ေ႐ွ႕ကျမန္ျမန္ထြက္သြား ႏႈတ္ေတာ့လံုပါေစေနာ္မိခိုင္"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါမမ မိ..မိခိုင္ကိုခြင့္ျပဳပါဦး"
အႏွီးစကကေလးမ်က္ႏွာကိုကြယ္ေန၍အစကို္ဖယ္ေနရင္းမွ ကေလးမေလးကိုအသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
အခုမွပူပူေႏြးေႏြးမိခင္၏ဝမ္းၾကာတိုက္မွသန္႔စင္ၿပီးခါစမို႔ ၾကည္လင္ေနေသာအေရျပားႏုႏုေအာက္မွနီရဲရဲေသြးေၾကာေလးမ်ားအားလက္ေခ်ာင္းတို႔ျဖင့္အသာအယာတို႔ထိမိသည္။
sorryပါကေလးငယ္ တို႔အခ်စ္ဦးကိုမရရေအာင္ယူထားတဲ့မိန္းမရဲ႕ကေလးကိုသက္ညႇာေပးရေလာက္ေအာင္ထိေတာ့တို႔သေဘာထားမႀကီးေပးႏိုင္ဘူး။
YOU ARE READING
He=My Life (Completed)
Teen FictionMyanmar BL👬..... လူသားႏွစ္ေယာက္ၾကားကျဖဴစင္ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာ...