အမ်က္ေဒါသ
နန္းကုန္းလင္က ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ္လည္း မိုရႊီကေတာ့ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ေပ။ သူ၏မ်က္ႏွာႀကီးက အ႐ုပ္စိုးေနသည္။
" ဒီကေလးက ထူးခြၽန္လြန္းတယ္။ ေမြးကတည္းက အေသေလးေမြးလာရမွာ.... "
မုိရႊီက ရက္စက္စြာေတြးေန၏။ လင္းဖန္က ပါရမီ႐ွင္တစ္ေယာက္မျဖစ္ေသးခင္တုန္းကပင္ သူ႔ကို အ႐ွက္ခြဲခဲ့ရာ မိုရႊီအေနျဖင့္ လင္းဖန္အစြမ္းထက္ျမက္လာတာကို မ႐ႈ့စိမ့္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရေလ၏။
လူအုပ္ႀကီး၏အလယ္မွာ ႐ွိေနေသာ ဟန္မန္းကေတာ့ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမွာ အျပံဳးစတစ္ခုခိုတြဲေနၿပီး
" ငါ့ကို ပိုၿပီးအစြမ္းထက္တဲ့လူတစ္ေယာက္လို႔ထင္ေအာင္ လုပ္လိုက္ေသးတယ္။ သူကမွ အစစ္အမွန္အစြမ္းထက္ျမက္တဲ့လူတစ္ေယာက္ "
လင္းဖန္က သူ႔ထက္အစြမ္းထက္ျမက္တာကို ေတြ႔ျမင္ေသာအခါ သူအလြန္ေပ်ာ္ရႊင္သြားခဲ့ရသည္။
သူ႔ေဘးမွာ ရပ္ေနေသာ က်င္းယြမ္ကေတာ့ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးေနေလ၏။ ၾကာဖူးေလးပြင့္လန္းလာသလို သူမ၏အျပံဳးကို ေတြ႔ျမင္ရသည္မွာ အလြန္ၾကည္လင္သန္႔႐ွင္းလွၿပီး စိတ္ႏွလံုးကို ေအးခ်မ္းသြားေစ၏။ ျမင္ေတြ႔ေနရေသာ လူမ်ားကိုဆြဲေဆာင္ေနသလို ႐ွိေတာ့သည္။
သူတို႔ေဘးမွာ ရပ္ေနေသာ ပိုဂြၽန္ကေတာ့ တိုက္ပြဲစင္ျမင့္ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုးမွာ အေရာင္ေတြေတာက္ပေနၿပီး ေတြးေနမိ၏။
"ဒီလိုမ်ိဳး စြမ္းရည္႐ွိလုိ႔သာ ငါ့ကိုအျမန္ဆံုးတုန္႔ျပန္တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့တာ..သူက အစြမ္းထက္ျမက္တာပဲ "
စိန္ေခၚပြဲကြင္းျပင္အတြင္းမွာေတာ့ ရႊီေဟာက္၏မ်က္ႏွာက ျဖဴ ေလ်ာ့ေနသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက ျဖဴ ေလ်ာ့ေအးစက္လြန္းေနၿပီး အေလာင္းေကာင္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏။
" မင္းဟာ စိတ္ဝိညာဥ္႐ွိေနေပမယ့္ ဓားပညာရဲ႕အေျခခံသေဘာတရားေတြကို နားမလည္ဘူး "
လင္းဖန္က သူ၏ဂုဏ္သိကၡာေတြကို တစ္စစီဖ်က္ဆီးပစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ လင္းဖန္၏ အဆိုျပဳခ်က္ကိုေတာ့ သူလက္ခံရေပမည္။ သူသာမဟုတ္ ၾကည့္ေနၾကေသာ လူအားလံုးလည္း သေဘာတူၾက၏။ ရႊီေဟာက္က ဓားပညာ၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကုိ နားမလည္ေပ။ လင္းဖန္ႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ သူ႔ပံုစံက ကစားစရာဓားတစ္ေခ်ာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ျဖစ္ေနသည္။
