Jaki's POV
"Thank you! Sobra!" Di ko napigilan yung saya na nararamdaman ko dahil naenjoy ko ulit yung lugar na ganito.
Yung pakiramdam na kaya ko na ulit yung kinatatakutan ko, na kaya kong lagpasan yung mga takot na meron sa akin.
Yung si Vice, yung kasama kong malagpasan yung mga yun. May nagbabadyang tumulo mula sa mata ko. Pero pinunasan ko agad iyon.
"Heyyy, you okayy? Natatakot ka ba? Nandito ako, di kita papabayaan." Halata ang pag-alala sa boses nya.
Hinarap ko naman sya. Tinitigan nya lang ako.
Di ko napansin na nasa mababaw na lang pala kami.
"Are you okay? Parang naiiyak ka kasi." Typical Vice, knows when I cried. Kahit patak lang. Alam nya kapag may bumabagabag sa akin.
"Yes. Sobrang saya ko lang. Naghahalo yung emosyon. Sobrang thankful lang talaga ako sayo." Hindi ko alam pero ganito sya palagi tumingin sa akin.
Walang pinagbago. Yung tingin na hindi ko alam. Pero nakakaramdam ako na parang sobrang halaga kong tao.
Naalala ko naman yung sinabi nya noong..
"Ano yung iniisip mo?" Pambabasag nya sa iniisip ko.
Istorbo.
"Pwede mo ba ko turuan lumangoy?" Tanong ko bigla. Para maenjoy yung moment. Para masulit yung pagkakataon.
"Actually you can." Napa di nga look naman ako sa kanya.
"Pano mo na sabi?"
"Magpapaturo ba ko kung marunong na ko?"
"Kaya mo na promise. Practice lang kailangan mo." Sabi pa nya at napapikit siya. Nagtaka naman ako sa ginawa nyang iyon.
"AYYYYYYY!!!!" Tili ko dahil humampas yung alon sa amin.
YOU ARE READING
PANSAMANTALA (ViceJack)
FanfictionPansamantala..in english, temporarily. Hanggang kailan mo ililihim yung pagmamahal mo? Hanggang kailan mo titiisin yun sakit na nararamdaman mo dahil masaya ka dahil sa alam mong masaya sya sa iba? Would you still be the person who's willing to love...
