Jona

6. 14 Februari 2017

''You deserve a forever love from a heart as full as yours.'' – S e e k e r

Door de bijles had Jonathan voor zijn laatste toets Frans een vijf en een half gehaald. Al was dit nog niet erg hoog, was dit wel een enorme vooruitgang.

Het leek wel alsof Jonathan hierdoor begreep, dat als hij harder werkte hij ook betere cijfers zou gaan krijgen. Tussen al het Frans door had hij ook om leertips voor andere vakken gevraagd en ondanks dat ik niet voor alle vakken even hoog stond, was ik niet te beroerd om hem te helpen.

Ik was er achter gekomen dat Jonathan eigenlijk erg aardig was. Hij probeerde niet stoer te doen of indruk op me te maken.

Op school hadden we weinig contact en praatten we ook bijna niet met elkaar, behalve tijdens de bijles. De bijles was nog steeds op dinsdag en donderdag en tot mijn grote verbazing was hij altijd op tijd. Als we een repetitie of schriftelijke overhoring hadden, spraken we een extra keer af.

10 februari, mijn verjaardag, hadden we een vrije dag doordat de leraren vergaderingen hadden. Sophie, Lauren en Alex hadden als verrassing kaartjes voor de Efteling gekocht en daar hebben we vervolgens mijn verjaardag gevierd. Doordat wij als enige school studiedag hadden, was het ontzettend rustig en hoefden we niet in eindeloze rijen te wachten. Het was een ontzettend leuke verjaardag geweest en ik heb ze wel duizend keer bedankt, toen ze naar huis gingen.

Van mijn moeder en zus had ik een Pandora armband gekregen met twee bedeltjes die ik eraan kon hangen. Het ene bedeltje was een teddy beer en het andere een vuurwerkbedeltje. Mijn oma was 's avonds langsgekomen en had een bijpassende ring van Pandora gekocht. De bedeltjes en armband waren allebei van zilver.

Van Kim had ik een cadeaubon van de Douglas gehad, omdat ze niet wist wat ik wilde en ik hier zelf iets leuks mee kon uitzoeken.

Ook Jonathan was mijn verjaardag niet vergeten, hij was de dinsdag na mijn verjaardag, met een doosje Merci chocolade naar de bijles gekomen.

''Ik heb een cadeautje voor je, omdat je jarig was en me zo goed helpt met school, echt, zonder jou was ik halverwege het jaar nog naar de mavo gestuurd,'' grinnikte Jonathan.

''Dankjewel, ik vind het erg lief van je en ik doe het graag.'' Ik vond het echt heel aardig van hem en had het om eerlijk te zijn totaal niet verwacht. Ik wist niet eens dat hij wist dat ik jarig was geweest.

''Ik wist niet zo goed wat ik voor je moest kopen, maar mijn moeder zei dat chocolade altijd een goed idee was.'' Hij klonk een beetje onzeker.

''Daar heeft ze zeker gelijk in,'' verzekerde ik hem enthousiast.

''Heb je trouwens niets beters te doen, dan mij bijles te geven op Valentijnsdag?'' vroeg hij nadat hij naast me in zijn stoel gleed. Hij pakte zijn boeken uit zijn tas en legde deze op tafel.

Elk jaar organiseerden onze school een rozen actie, waarbij je een ander leerling of je mentor een roos kon sturen, anoniem of niet, met daarop een berichtje. Ze hadden verschillende kaartjes en de rozen kosten één euro per stuk. De opbrengst van de rozen ging elkaar jaar naar een goed doel, dit jaar was het Rode Kruis dit goede doel.

Sophie, Lauren, Alex en ik hadden besloten elkaar dit jaar rozen te sturen. We hadden er grappige berichtjes opgezet en gedaan alsof we elkaar stiekem al jaren leuk vonden.

Jonathan had ook een paar rozen ontvangen, waarschijnlijk van al de meisjes die maar al te graag om hem en zijn vriendengroep heen hingen.

''Nee, jij wel dan?'' Ik kon me niet bedenken dat er geen meisje buiten op hem stond te wachten.

''Ook niet, jij bent mijn enige date vandaag,'' lachte hij.

''Hoe bedoel je? Van wie zijn al de rozen die je hebt gehad dan?'' Ik was verbaasd en wees naar de rozen, die uit zijn tas staken.

''Ik heb geen idee, op sommige staat geen naam en zelfs geen tekst. Ik denk dat mijn geheime liefdes anoniem wilde blijven.'' Hij deed alsof hij er honderden had ontvangen terwijl het er in werkelijkheid maar zes waren.

Jonathan raakte mijn armband aan en vroeg toen of ik die had gekregen voor mijn verjaardag. Ik knikte enthousiast en vertelde dat ik de armband van mijn moeder had gehad en de bedeltjes van mijn zus.

''Mooi,'' mompelde hij. Hij liet de armband niet los en raakte voorzichtig de bedeltjes aan met zijn vingertoppen. Het leek alsof hij bang was het te slopen, zo voorzichtig was hij.

''En van Sophie, Alex en Lauren?'' Jonathan was beter bevriend geraakt met Lauren, sinds het feestje van Jake.

''We zijn naar de Efteling geweest op de studiedag,'' antwoordde ik op zijn vraag.

''Hm, leuk.'' Hij leek niet in de stemming om hard te leren vandaag, ik haatte het om hem te dwingen, maar hij moest echt aan de slag.

Na een half uur was hij nog steeds afgeleid en begon hij me langzaam te irriteren, soms dacht ik dat hij dit met opzet deed.

''Jonathan, let alsjeblieft even op.'' Hij schoof zijn stoel dichter naar de mijne en ik hoopte dat hij mee zou gaan werken.

''Je klinkt als mijn moeder als je mijn volle naam gebruikt.'' Ik schrok van hoe dichtbij hij in werkelijkheid zat en schoof subtiel een beetje weg.

''Wat?'' Ik probeerde niet in te gaan op zijn afleidingspoging, maar ik was er zelf ook best wel klaar mee.

''Iedereen noemt me eigenlijk altijd bij mijn achternaam, niet bij mijn volle naam,'' zei hij. Hij keek me aan.

''Dat vind ik raar,'' mompelde ik.

''Noem me dan op z'n minst Jona,'' zuchtte hij diep.

''Oké, prima. Wil je je nu alsjeblieft nog even proberen te concentreren, Jona? Over een half uurtje ben je vrij om te gaan, naar wie er dan ook op je staat te wachten.'' Ik probeerde serieus te klinken, maar Jona moest alleen maar lachen.

''Maak je nou maar niet druk, jij bent mijn enige date vandaag.'' Ondanks dat hij moest lachen, deed hij wel zijn best het laatste half uur.

Om precies vier uur waren we klaar. We stopten onze boeken in onze tassen en ik bedankte hem nogmaals voor de chocolade. Ik nam afscheid van hem en Jona liep snel de school uit. Ik ging nog even snel naar mijn kluis om mijn boeken te wisselen, maar ging daarna ook richting het fietsenhok.

Terwijl ik mijn fietssleutel in het slot probeerde te steken, merkte ik dat ik niet alleen in de fietsenstalling was. Als ik niet zulke goede ogen had gehad, dan had ik ze ook nooit gespot. Links achterin het fietsenhok stond Jona, naast zijn fiets, met Sanne.

Jona's arm lag losjes om haar middel en ik hoorde haar overdreven giechelen. Sannes hand lag op Jona's wang en ze keken elkaar aan, waarna Jona zijn lippen op die van haar drukte.