Jona

9. 28 Oktober 2017

''A person can apologise endlessly, but some people don''t deserve forgiveness.'' – Anish

Jona besloot pas op zondagavond een berichtje te sturen. Het was logisch, niemand wilde aan school denken in de vakantie.

Kun je morgen in de grote pauze naar me toe komen?

Ik had het nummer niet herkent, maar toen ik zijn contactgegevens zag, wist ik dat het Jona was. Zijn profielfoto was een foto van hem en Levi, in hun zwembroeken. Hij had zijn status pas geleden veranderd van 'S' naar 'Beschikbaar'.

Ik had terug gestuurd dat ik naar hem toe zou komen. Hij had nog een simpele ''top'' terug gestuurd, waarna ik besloot te gaan slapen.

Op maandagochtend, de eerste schooldag na de vakantie, had ik standaard eerste twee uur vrij en kon ik uitslapen.

De lessen verliepen sloom en toen om één uur de bel ging, rende ik naar de wc. Mijn blaas stond op knappen, maar ik mocht van de leraar niet naar de wc, een typisch gevalletje ''daar is de pauze voor''.

Zodra ik mijn blaas had geleegd, ging ik opzoek naar Jona. We hadden altijd precies een half uur pauze en daarna ging de bel. Er zat vijf minuten tussen de eerste en de tweede bel en in die tijd moest je bij het lokaal, waar je dat uur les had, zien te komen.

Ik zocht voor Jona in de grote aula beneden, boven en bij de kluisjes. Toen ik naar boven wilde gaan en het op wilde geven, trilde mijn telefoon.

Ik sta buiten

Ik draaide me om en keek door de grote ramen, aan de voorkant van de school. Ik liep naar de deur en duwde hem hard open. Vervolgens liep ik naar buiten en ging mijn zoektocht verder.

Jona zat op een ronde tafel, links van het deur. Hij zwaaide naar me toen hij me zag en tot mijn grote opluchting zag ik dat hij alleen was.

''Hey,'' zeiden we tegelijk toen ik op het bankje aan de tafel ging zitten. Jona grabbelde even in zijn jaszak en viste er een pakje sigaretten uit. Hij stopte er een tussen zijn lippen en stak hem aan met een roze aansteker. Ik keek hem vies aan.

''Sorry,'' mompelde hij, ''wil je er ook een?'' Hij blies de rook in mijn gezicht en ik moest mezelf tegenhouden om niet te hoesten.

''Nee, bedankt.'' Jona grinnikte en draaide zijn hoofd naar rechts, zodat de rook niet in mijn gezicht kwam. Na een paar minuten drukte hij de sigaret uit en stopte hem in de asbak, die naast hem op de tafel stond.

''Sorry van Sanne,'' probeerde ik de stilte te breken. Ik wist niet of het slim was om over haar te beginnen, nu het net uit was.

''Ach, het was toch een stom wijf. Maar goed, ik wilde niet over haar praten. Ik heb weer bijles nodig. Ik bak er niks van, snap er ook niks van trouwens. Denk je dat je tijd hebt?'' Hij veranderde snel van onderwerp, misschien was het nog gevoelig. Ik was blij dat hij weer bijles wilde.

''Tuurlijk, weer op dinsdag en donderdag?'' vroeg ik voor de zekerheid.

''Nee, dan moet ik trainen. Kan je op maandag en woensdag?'' Ik dacht even na en kwam tot de conclusie dat het voor mij niet zoveel uitmaakte. Ik had alleen hockeytraining op vrijdagavond.

''Ja, ook prima. Wil je vanmiddag beginnen?'' Ik wilde zo snel mogelijk beginnen, want hij moest zijn onvoldoende ophalen. Ik keek even snel op mijn telefoonen zag dat de bel over vijf minuten ging.

''Graag. Kan het bij jou thuis?'' De school was standaard op maandagmiddag dicht, omdat de leraren dan vergaderingen hadden. Jona klom van de tafel af en kwam naast me op het bankje zitten.

Ik knikte en zocht naar het pakje drinken in mijn tas. Doordat ik de halve pauze had gespendeerd aan Jona zoeken, had ik geen tijd gehad om te eten en drinken. Snel dronk ik het pakje leeg en ritste mijn tas weer dicht. Vervolgens stond ik op en liep ik weer terug naar binnen.

Om drie uur waren we uit en volgde Jona me naar mijn kluis. Ik had aan Sophie verteld dat hij met mij mee naar huis zou gaan en ik dus niet met haar mee zou fietsen.

Nadat ik mijn boeken had omgewisseld, leunde ik met mijn rug tegen de kluisjes aan. Jona zette een van zijn handen naast mijn hoofd en keek me met een jongensachtig lachje aan.

Ik stopte mijn hand in zijn te lange, lichtbruine haar. Voorzichtig liet ik de kleine krulletjes door mijn vingers glijden. Jona sloot kort zijn ogen, maar opende ze daarna snel weer.

''Je moet naar de kapper toe,'' mompelde ik, terwijl ik de beweging een paar keer herhaalde.

''Hmm, vind je? Ik vind het wel sexy staan,'' grinnikte Jona.

Ik haalde mijn hand uit zijn haar en sloeg hem speels op zijn bovenarm. Ik pakte mijn tas van de grond en samen liepen we de school uit, richting de fietsenstalling.

Ondanks dat het pas oktober was, was het ontzettend koud buiten. Jona wilde zijn muts opzetten, tot dat hij zag dat ik aan het rillen was. Hij trok de muts over mijn hoofd heen en ik wilde protesteren. Jona lachte en wreef even over zijn muts heen.

We hoefden niet lang te fietsen, ik woonde vlak achter de school. Mijn moeder had geen dienst vandaag, ik had haar van tevoren al een berichtje gestuurd en gezegd dat ik Jona mee zou nemen.

Toen we binnenkwamen en onze jassen hadden uitgetrokken, gingen we gelijk naar mijn kamer. Ik sliep als enige beneden. Ik had geen grote kamer, maar ook geen kleine. In de hoek stond een tweepersoonsbed en daarnaast een wit nachtkastje. Aan het voeteneind stond mijn bureau en naast de deur stond mijn kledingkast.

Jona ging op het hoofdeind van mijn bed zitten en nadat ik mijn Frans boeken en mijn telefoonuit mijn schooltas had gehaald, ging ik naast hem zitten. Ik legde mijn telefoonop mijn nachtkastje, zodat ik hem kon opladen.

Ik sloeg mijn boeken open en Jona volgde mijn voorbeeld.

''Wat snap je precies niet?'' Ik hoopte dat het iets specifieks was en niet het hele boek.

''De verschillende werkwoordsvormen en tijden.'' Oké, dat was duidelijk. Ik scheurde een papiertje uit mijn schrift.

''Oké, wat doe je het liefst?'' vroeg ik, om een duidelijk voorbeeld te maken.

''Meisjes. Of voetballen,'' grijnsde Jona, terwijl ik een pen uit mijn etui pakte.

''Jonathan!'' lachte ik, waarna ik hem op zijn achterhoofd sloeg. Hierdoor moest hij ook lachen en kregen we beide de slappe lach.