Jona

14. 23 Februari 2018

''Your fingers entwined slowly with mine, and suddenly, life made sense.'' – Perry

Doordat onze Frans lerares had besloten om een paar dagen extra vakantie te nemen, sprak ik Jona pas echt weer op vrijdag. Het lesuur na Frans was geschiedenis, waarvan we een toets hadden. Ondanks dat ik me goed had voorbereid, was ik ontzettend zenuwachtig en Jona merkte dat op.

''Stop,'' zei hij gefrustreerd. Hij legde zijn linkerhand op mijn bovenbeen, zodat deze zou stoppen met trillen.

''Sorry, ik ben gewoon zenuwachtig.'' Jona's hand lag nog steeds op mijn bovenbeen, zijn vingers draaide, heel lichtjes, luie cirkels aan de binnenkant en ik kreeg het warm van zijn aanraking.

''Waarvoor?'' vroeg hij met een schuin glimlachje, duidelijk geamuseerd door het effect wat hij op me had.

''De geschiedenis toets,'' prevelde ik, terwijl ik naar mijn been keek, niet in staat zijn hand weg te halen.

''Oh ja, daar ben je niet zo goed in toch?'' Ik knikte. ''Heb je wel goed geleerd?''

''Ja, natuurlijk wel, maar op de toets lukt het gewoon nooit,'' vertelde ik aan hem. Hij schoof zijn hand naar mijn knie, waardoor ik mijn ingehouden adem uitblies. Hij gaf een kneepje in mijn knie.

''Komt wel goed,'' zei hij toen. Ik knikte en hij haalde zijn hand weg.

Vrijdagavond was feestjes avond. Ondanks dat we nooit echt populair waren geweest, werden we vaak uitgenodigd op feestjes.

Dit kwam voornamelijk door Laurens vriendje en zijn vrienden, die ons blijkbaar erg aardig vonden. Zelfs Sophie vond deze feestjes leuk en ging steeds vaker mee. Ook Alex was een echt feestbeest en met zijn vieren hadden we de grootste lol.

Van te voren verzamelden we ons normaal bij Lauren om in te drinken en ons samen klaar te maken, waarna we op de fiets naar de locatie van het feestje gingen. Vandaag hadden Laurens ouders vrienden op visite en verzamelden we bij mij thuis.

Vandaag was er een feestje op de hockeyclub en iedereen die wel eens op een hockeyfeestje was geweest, wist dat hier de raarste dingen gebeurde. Een hockeyfeest was niet een feestje van alle hockeyspelers, het was eerder een soort schuilnaam voor een feestje waar liters alcohol werd gedronken en veel werd geblowd.

We waren één keer eerder naar een hockeyfeestje geweest en hadden ons toen een beetje op de achtergrond gehouden, iets dat we vandaag niet van plan waren. Vanavond wilde we onze zorgen vergeten en lol maken.

Jona kennende, ging hij zelf ook naar het feestje toe. In de tijd dat ik hem beter had leren kennen, was ik erachter gekomen dat Jona geen nee zei tegen feestjes. Er bestond voor Jona niks beters dan drinken tot hij er bij neer viel en goedkoop wiet roken.

Op onze school was wiet roken een soort trend, je deed er aan mee en je was cool. Als je er niet aan mee deed dan boeide dat eigenlijk ook niet zoveel, dus veel mensen lieten het links liggen.

Toen iedereen bij mij was aangekomen, haalde ik een paar flessen drank uit de kast. Alex deed onze make up en ondertussen dronken we vast wat.

We kleedden ons om en waren vervolgens snel naar het feest toe gefietst, om niks te missen. De hockeyfeesten startte vaak al vroeg en iedereen was al snel aanwezig. Voordat ik naar hem toe ging, haalde ik een drankje. Ik liep in zijn richting en Sebas glimlachte toen hij me zag.

''Aurora, leuk om jou hier te zien,'' grinnikte hij, hij had duidelijk al een paar drankjes op. Ik lachte terug en raakte kort zijn schouder aan.

Hij haalde een hand door zijn zwarte haren en draaide zijn hoofd wat dichter bij de mijne.