Jona

17. 16 Maart 2018

''To put it simply, my heart is very fond of yours.'' – T. Haidar

Gym was zeker niet mijn favoriete vak. Voor andere was dit het uur waarin je al je energie kon steken, niet serieus hoefde te zijn en simpelweg achter de bal aan kon rennen. Voor mensen als ik was dit het tegenovergestelde. Sinds de eerste klas had ik een soort gymfobie ontwikkeld.

Toen de twee havo klassen nog bij elkaar hoorde, was gym hetgeen dat ik het meeste haatte. De fanatieke sporters, de teleurgestelde blikken als je faalde en de troostende glimlach van de docent.

Sinds we een eigen klas hadden, was het een stukje beter geworden. Ik was goed in hockey en kon als we dit speelde ook laten zien dat ik wel iets kon. Niet voor alle meisjes gold dit. Zo was Sophie oprecht nergens echt goed in. Ze haatte het nog meer dan ik.

Nu we in de derde klas zaten, hadden we maar één uur gym per week en een vrouwelijke docent. Ze was erg aardig en ze snapte dat wij ons best deden, maar dat we er gewoon niks van konden. Vooral Sophie hoefde vaak niet mee te doen.

De jongens waren gek op gym. Hét vak om je uit te sloven en je energie kwijt te raken. Ook was gym het vak waarbij je je hersens niet hoefden te gebruiken en dat was iets wat de jongens uit onze klas maar al te graag deden.

Vrijdag hadden we gym, het eerste uur na de kleine pauze. We zouden vandaag een hockey toernooi houden en ik had er zelfs een klein beetje zin in. Ik had mijn hockey outfit meegenomen voor een beetje meer geluk.

Omkleden in de kleedkamers was nog steeds wel een dingetje, ondanks dat we al drie jaar met elkaar in de klas zaten. Iedereen had de lelijkste en minst charmante bh aan, geen sexy ondergoed aan, je verborg je ongesteldheid en had zelfs in de zomer vaak nog een hemd aan. Sommige trokken hun gymkleding aan in de wc's of al in de pauze.

Ik zelf vond dit allemaal een beetje overdreven en Sophie, Alex en Lauren dachten daar hetzelfde over. Door hockey had ik best een oké lichaam gekregen. Als iemand sexy ondergoed aan wilde doen, dan lag ik daar echt niet wakker van 's nachts.

Iedereen in de kleedkamer had zijn eigen vaste plek, de mijne was naast de deur. Terwijl ik mijn donkerblauwe hockey rokje aan trok, bonkten de jongens luid op de deur. Dit was bijna traditie, sinds dit wekelijks gebeurde. Alle meiden begonnen dan luid te gillen en bedekten snel hun lichaam.

Jona had weleens verteld dat de gymlerares had gedreigd ze te schorsen, als ze naar binnen zouden komen. Hierdoor hadden ze met elkaar afgesproken dat het alleen bij plagen bleef en dat ze niet de deur open zouden maken, om naar binnen te gaan.

''Aurora, kan ik je even spreken?'' riep Jona, door de deur heen. Iedereen begon luid te joelen en ik opende de deur een klein beetje. Alle meisjes waren naar de zijkanten gerend, zodat Jona ze niet zou zien. Ik keek hem vragend aan.

''Alleen graag?'' vroeg hij, toen hij zag dat ik de deur niet verder ging openen. Ik knikte en glipte tussen de deur door. Ik sloot de deur weer achter me, zodat niet iedereen ons gesprek kon horen.

Jona staarde naar mijn borst en ik volgde zijn blik. Ik had mijn hockeyshirt nog niet aan getrokken en stond in mijn hemd voor hem. Zijn mond ging naar mijn oor.

''Gaat vanavond nog door?'' mompelde hij bij mijn oor. Zijn hete adem zorgde ervoor dat ik kippenvel kreeg. Ik knikte en Jona liet me los. Hij drukte zijn lippen voor een paar seconden op de mijne, waarna hij de kleedkamer in ging.

Ik volgde zijn voorbeeld en een paar meisjes keken me argwanend aan. Ik negeerde de blikken en trok snel mijn witte hockeypolo, met mijn achternaam op de achterkant, aan. Mijn bruine haar bond ik in een hoge staart op mijn hoofd. Samen met Sophie, Alex en Lauren liep ik de gymzaal in.

De klas werd verdeeld in twee groepen van negen leerlingen. Zeven zouden spelen en ieder team had twee wissels op de bank. We zouden het hele uur, waar ondertussen nog maar 35 minuten van over waren, gebruiken voor het toernooi. Jona en Lauren zaten bij mij in het team.

Terwijl ik bij het doel wilde verdedigen, stond Jona achter mij. Mijn team probeerde bij het andere team te scoren en Jona maakte gebruik van deze gelegenheid. Hij frunnikte aan de onderkant van mijn rokje en liet zijn duim even over mijn onderbroek glijden. Dit bleef niet onopgemerkt.

''Hé Jacobsen, blijf van je vriendin af en ga wat doen,'' schreeuwde Sebas. Hij zat bij ons in het team en zat wissel op de bank.

''Ik ben zijn vriendin niet,'' riep ik terug.

Jona haalde zijn hand van mijn achterkant af en mompelde bij mijn oor. ''Krijg ik dit vanavond nog te zien?'' Ik voelde hem grijnzen. Even overwoog ik om hem met mijn hockeystick te slaan, maar ik wilde niet aan de kant zitten.

''Misschien,'' antwoordde ik, waarna ik naar voren sprintte om de rest van het team te helpen.

's Avonds zou Jona bij mij komen eten en daarna zouden we naar een feestje gaan. Jake gaf een feestje voor het voetbalteam omdat morgen de laatste wedstrijd van het seizoen was. Jona had gevraagd of ik bij hem wilde komen kijken en ik had ingestemd.

We zouden Lauren ophalen en ook zij zou morgen komen kijken bij de voetbalwedstrijd. Het was de bedoeling om een klein feestje te geven, maar Jake kennende was dit niet zijn plan.

Mijn moeder had friet gehaald voor ons en ook mijn zus at mee. Ze hadden beloofd zich te gedragen en Jona niet bekogelt met vragen. Anna had even subtiel gevraagd of Jona mij nou eigenlijk leuk vond, waarop hij kort antwoordde dat ik een erg leuk meisje ben.

Jona mocht doordat hij zo'n goede indruk had achter gelaten, ook bij mij blijven slapen die nacht. Na het eten was Jona snel naar zijn huis gefietst om zijn spullen te halen.

Om negen uur kwamen we bij Laurens huis aan en fietsten we samen met haar naar het huis van Jake. Ondanks dat het al maart was en we in onze korte rokjes buiten fietsten, was het nog best koud.

Er waren veel mensen bij Jake en we zagen al snel dat niet alleen het voetbalteam uitgenodigd was. Net als bij het oud en nieuw feestje, was er weer drank aanwezig. Ik had sinds oud en nieuw ook meer drank gedronken en wist beter wat ik lekker vond.

Toen we al aardig wat hadden gedronken, besloten Lauren en ik om te gaan dansen. We waren op de tafel in Jake's woonkamer gaan staan. ''Ik heb het op deze tafel gedaan,'' fluisterde Lauren in mijn oor.

''Dat is smerig,'' krees ik terug. Iemand pakte mijn hand beet en toen ik me omdraaide, zag ik dat het Jona was. Hij tilde me van de tafel af. Samen bewogen we ons dichter naar de muur toe.

Voor de buitenwereld waren Jona en ik alleen vrienden. We wilden het privé houden en vonden niet dat het andere iets aan ging. Alleen als Jona gedronken had vergat hij dit, dan raakte hij me veel aan en deed hij meerdere pogingen om me te zoenen.

Jona plaatste een van zijn handen naast mijn hoofd en leunde dichter naar me toe. ''Ik wil je zoenen,'' deelde Jona met me. Voor dat hij zijn volle lippen op de mijne drukte, duwde ik zachtjes tegen zijn borst aan en trok Lauren me mee terug de menigte in.