Jona

16. 25 Februari 2018

''I will turn my love into stars, diamond dust in your night sky to light your path.'' – Harpreet M Dayal

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, voelde ik Jona niet meer naast me. Ik veerde omhoog en zag toen ook dat zijn kleding niet meer op de grond lag. Ik keek op mijn telefoon en zag dat het pas tien uur was. Jona had een berichtje gestuurd.

Ik ben naar huis, mijn moeder belde. Wilde je niet wakker maken.

Hij had zijn ouders waarschijnlijk niet eens verteld dat hij bij mij was. Telkens als ik terug dacht aan de avond dat Jona ruzie had met zijn ouders, dan brak mijn hart een beetje. Jona was echt geen slechte jongen en hij verdiende veel meer dan ouders die niet om hem gaven. 

Het verband nam ik mee naar de woonkamer, waar mijn moeder zat. Ze keek me verdacht aan. Snel vluchtte ik de keuken in, ze had Jona zien vertrekken.

''Aurora Legrand, waarom kwam Jonathan vanochtend weer uit jouw kamer?'' Mijn moeder en ik hadden eigenlijk geen geheimen voor elkaar. Er was niks serieus tussen Jona en mij en daarom wilde ik het haar niet vertellen. Ze was de moeilijkste niet, maar nu had ik haar niets verteld.

''Eh, omdat hij hier weer heeft geslapen,'' prevelde ik, terwijl ik aan mijn nek krabde, iets dat ik wel vaker deed als ik zenuwachtig was. Ik wilde niet dat mijn moeder verkeerde dingen ging denken. Ze schoof haar brilletje wat verder op haar neus.

''Alleen geslapen?'' Ik knikte. ''Waarom heb je dan meerdere zuigzoenen in je nek?'' Ik was betrapt. Ik wilde niet op mijn moeder antwoorden, dus ik keek schuldig naar de grond.

Vanochtend had ik er niet aan gedacht. Jona zou er de volgende keer op moeten letten. Ik kreeg kippenvel bij het idee, dat er een herhaling van vannacht zou komen. Jona en ik hadden gezoend, meerdere keren.

''Aurora, we hebben het hierover gehad. Als je dingen wilt ontdekken en verliefd bent, dan is het prima als je iemand mee naar huis wilt nemen. Zolang je er maar niet over liegt. Ik snap het allemaal wel hoor, ik ben zelf ook een puber geweest en ik weet dat het spannend en nieuw is, maar blijf gewoon eerlijk, '' eindigde ze haar korte preek.

Ik was niet verliefd op Jona, maar ik hield van zijn aanrakingen. Hij was goed in wat hij deed en het leek wel alsof hij dat zelf ook wist. Ik was bang om onze vriendschap te verpesten.

''Ik ben niet verliefd op Jonathan. Hij heeft het gewoon moeilijk thuis, dus daarom kwam hij hierheen.'' Ik zuchtte en wilde ontbijt gaan maken, maar mijn moeder was nog niet klaar.

''Hij mag hier best blijven slapen, maar zeg het dan voortaan wel even,'' voegde ze nog toe. Ik knikte. Ik vond het fijn dat mijn moeder Jona's situatie begreep.

''Dank je mam, voortaan laat ik het weten. Maar ik wist gisteravond ook niet dat hij zou komen,'' vertelde ik haar. Ze trok een wenkbrauw op.

''Hij had gevochten, met iemand. Ik denk dat hij niet naar huis durfde en daarom maar hierheen kwam,'' legde ik uit. 

''Aha, vandaar de verbanddoos.'' Ik knikte en pakte een kommetje om havermout in te maken.

Het ontbijtje nam ik mee naar mijn kamer. Zodra ik weer in bed lag, stuurde ik Jona een berichtje terug.

Mijn moeder heeft je vanochtend gezien.

Nog geen vijf seconden daarna ging mijn telefoon af en zag ik dat Jona me belde.

''Wat zei je moeder?'' Was het enige dat hij vroeg.

''Niet zoveel, alleen dat ik voortaan moet zeggen als je blijft slapen. En over de zuigzoenen in mijn nek.'' Jona grinnikte door mijn antwoord.

''Hm, dus ik mag vaker blijven slapen?'' Ik kon niet goed besluiten of hij een grapje maakte, of dat hij serieus was.

''Uh, ja, ik denk het,'' antwoordde ik, terwijl het er meer als een vraag uitkwam.

''Vond je het niet leuk?'' Bezorgde Jona was weer terug.

''Jawel, maar denk je niet dat het onze vriendschap verpest?'' De serieuze meid die alles officieel wilde hebben, wilde ik niet zijn, maar ik wilde het wel even checken bij hem. Ik wist niet zo goed hoe hij er over dacht.

''Nee, het hoeft toch niet zo serieus te zijn? Ik bedoel, we kunnen het gewoon proberen en uiteindelijk kijken wat we ervan vinden?'' Ik knikte maar beste me toen dat hij dat niet kon zien.

''Dus je wilt me gebruiken?'' antwoordde ik op een speelse manier.

''Wat? Nee tuurlijk niet. Ik vind het fijn met je,'' ratelde Jona. Ik grinnikte, maar kreeg het tegelijkertijd ook warm door zijn opmerkingen. Jona wist zeker hoe hij een meisje moest laten blozen.

''Het was een grapje,'' grinnikte ik. Jona zuchtte opgelucht.

''Maar even serieus, we proberen het, ja? Niks serieus en geen gedoe,'' zei ik serieus. Ik stond achter zijn idee.

''Goed dan,'' stemde Jona in.

''Geen andere meisjes meer dan, ja?'' vroeg ik zachtjes, terugblikkend op vrijdagavond.

''Nee, alleen jij.'' Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en bleef even stil. ''Jij ook niet, hé?''

''Nee nee,'' zuchtte ik.

''Wat doe je volgend weekend?'' vroeg hij toen.

''Nog niks, misschien een feestje.'' Lauren en Sophie hadden het even over een feestje gehad, maar ze wisten nog niet zeker of ze wilden gaan.

''Wil je samen gaan?'' Jona's voorstel beviel me wel, maar mijn vriendinnen moesten het wel goed vinden. Dat Jona en ik nu een dingen waren betekende niet dat zij daar onder hoefde te lijden.

''Ik zal het aan mijn vriendinnen vragen. Nu ga ik ophangen, tot morgen,'' reageerde ik op hem.

''Tot morgen, Rory,'' mompelde Jona, voordat ik op hing.

Het was nieuw met Jona. De enige ervaring die ik had was Justin en dat was niet eens een echte relatie, niet dat Jona en ik die nu wel hadden. Maar daar werkte we naar toe toch? Ik had oprecht geen flauw idee hoe dit allemaal werkte en was ontzettend zenuwachtig.

Bij Lauren en Jake leek het altijd zo makkelijk, verliefd zijn, maar nu was het nieuw en onzeker. Ik was er klaar voor om dit met Jona te proberen, maar dat nam de zenuwen niet weg.